نظارت بر هر دولت و کشوری و سروسامان دادن مسایل در آن کشورها به شکل دلخواه و در جهت منافع قدرت یا قدرتهایی، کار آسان و شاید هم ممکنی نخواهد بود. امروزه در سطح جهان اگر به دولت و کشوری برخوردیم که تمامی مشکلات و نابسامانی های داخلی و خارجی خودش را حل کرده و در هیچ زمینه ای مشکل ندارد، باید از آن دولت و ملت تقدیر کرده و جایزه دولت و ملت ممتاز و موفق را به آنان تفویض کرد.
"سازمان پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو North Atlantic Treaty Organization در ۴ آوریل ۱۹۴۹ میلادی (۱۵ حمل ۱۳۲۸) با هدف دفاع جمعی در واشنگتن دی.سی. پایه‌گذاری شد و هم‌اکنون ۲۸ عضو دارد. قلب پیمان ناتو ماده ۵آن است که در آن کشورهای امضا کننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند.
مطابق ماده ۱۴ و پایانی این پیمان، متون انگلیسی و فرانسوی آن هر دو معتبر هستند، پیمان نزد دولت ایالات متحده آمریکا سپرده می‌شود و مطابق وظیفه دولت ایالات متحده نیز نسخه‌های مورد تایید آن را برای دولت‌های امضا کننده پیمان می‌فرستد".
چنانچه در متن بالا آمده، ناتو ۲۸ عضو دارد که به غیر از امریکا بیشتر اعضای آن را دولتهای اروپایی تشکیل می دهد. بر اساس آخرین آمارها از کشورهای عضو پیمان ناتو، بیشتر این کشورها با مشکلات طاقت فرسایی از ناهنجاری های اقتصادی و بیکاری، دست و پنجه نرم می کنند.
وضعیت و توان اقتصادی اعضا در ناتو به گونه ای است که در چند سال اخیر حتی بیشتر آنان نتوانسته اند سهمیه های خویش در عملیاتهای مختلف ناتو در جهان را به این سازمان بپردازند و ایالات متحده امریکا یک تنه نیمی از مخارج ماموریتهای نظامی ناتو را متقبل شده است.
وضعیتی که دیگر حتی برای کشور ثروتمندی چون امریکا نیز قابل تحمل نبوده و در همین زمینه صدای اعتراض وزیر دفاع ایالات متحده در نشست وزرای دفاع ناتو در روز سه شنبه گذشته بلند شده که اردوی ملی امریکا دیگر آماده نیست تا کاستی های اروپاییان در این ائتلاف نظامی را جبران کند.
غیر از این گزارش محرمانه ای نیز در اختیار رسانه ها قرار گرفته که حکایتگر وضعیت وخیم اقتصادی در این پیمان بزرگ است.
"به گزارش "اشپیگل"، دبیرکل ناتو در یک گزارش محرمانه از کمبود ظرفیتهای نظامی ناتو و وابستگی آن به امریکا خبر داد و گفت که ناتو در آینده تنها برای عملیاتهایی محدود آمادگی دارد چرا که ظرفیتهای نظامی لازم برای این کار را ندارد.
"اندرس فوگ راسموسن" در این گزارش محرمانه، ۱۵ تا از مناطق تحت عملیات ناتو که این سازمان در آن با مشکلات بسیاری روبرو است، برشمرد و تصریح کرد که متحدان اروپایی ناتو در مجهز کردن این ائتلاف نظامی اهداف هماهنگ و مشترکی ندارند.
بر اساس این بررسی تا سال ۲۰۱۹ شرایط این ائتلاف نظامی بهتر نخواهد شد. کمبودهایی هم در سوختگیریهای هوایی جت های جنگنده وجود دارد. ناتو حداقل به ۲۳۵ هواپیمای سوخت رسان نیاز دارد که بدون کمک امریکا تنها ۸۱ فروند در اختیار دارد. بقیه این نیازمندی ناتو را امریکا باید جبران کند که البته این تناقض با هدف مد نظر این ائتلاف نظامی مبنی بر این است که یک کشور عضو نباید نیمی از مسئولیت ناتو را بر عهده گیرد.
راسموسن همچنین تقسیم بار نابرابر بین امریکا با دیگر اعضای ناتو را غیر قابل دفاع ارزیابی کرده و از مشکلات و کمبودهای این ائتلاف نظامی در زمینه پرسونل داکتری، رهبری الکترونیکی جنگ و یگانهای ویژه خبر داد".
با توجه به اوضاع نامساعد اقتصادی در کشورهای عضو، طبیعی خواهد بود که پیمان مذکور با یک چنین چالشهای مواجه شود. سیستم بیمار اقتصادی سرمایه داری حاکم بر جهان، تبعات و پیامدهایی را بر سر راه بشریت گذاشته است که حتی دولت و کشورهای طرفدار این سیستم نیز از ضررهای آن در امان نمانده اند. به نظر می رسد بیشتری از اعضای پیمان ناتو ترجیح می دهند تا به جای هزینه کردن پول و امکانات در سازمانِ نظامی ای که سود چندانی به حال آنان ندارد، توجه اصلی خویش را به ترمیم اوضاع وخیم اقتصادی کشورهای شان معطوف بدارند.
اما ترس از تهدید و تحریم های هر از گاه مقامات کاخ سفید، به ناچار آنان را در کنار تصمیم های جنون آمیز امریکایی در پیمان نظامی ناتو، میخکوب کرده است!. تصمیمها و اقدامات غیر مسئولانه و دخالت جویانه ای که لااقل تا کنون به سود هیچ یک از دولتهای همپیمان با امریکا در سازمان ناتو نبوده است.
به نظر می رسد اعضای پیمان اتلانتیک شمالی، به جای آنکه سرنوشت خویش و دولت و کشور خویش را با حادثه جویی های مقامات کاخ سفید گره زده اند و این کورگره سردرگم، هیچ سودی برای آنان نداشته، سعی کنند باقی مانده این مسیر ناهموار و بی فایده را نپیموده و از هر نقطه ای که هستند به سمت و سوی منافع ملی و حل و فصل مشکلات داخلی خویش برگردند.