رییس جمهور کرزی، طی روزهای آینده، بار دیگر به هند سفر خواهد کرد. این سفر از جهات مختلفی می تواند برای افغانستان و هند حایز اهمیت باشد.
این سفر در حالی انجام می شود که اخیرا پاکستان برای نخستین بار در تاریخ سیاسی خود شاهد برگزاری یک انتخابات سراسری بود؛ انتخاباتی که نتیجه آن به نفع طالبان تمام شد و بار دیگر این کشور را برای چند سال آینده به عرصه تاخت تروریزم و جریان افراط گرای طالبان تبدیل کرد.
پاکستان طی سال های آینده، حکومتی خواهد داشت که به صورت پررنگی با طالبان همسویی خواهد کرد و این چیزی نیست که برای افغانستانی که از آینده امنیتی خود نگرانی دارد و سال ۲۰۱۴ به رغم تضمین های اطمینان بخشی که در این مورد داده می شود، هنوز گردونه ای دشوارگذار برای مردم و دولت این کشور به حساب می آید و از سوی دیگر، افغانستان در همین اواخر، یکی از بدترین دوره های تنش های مرزی و سیاسی را با پاکستان پشت سر گذاشت، به هیچ وجه خبر خوشحال کننده ای نبود.
نتایج انتخابات اخیر پاکستان بر حجم ناامیدی های کابل از همکاری اسلام آباد با روند صلح و امنیت در این کشور کاست و به احتمال زیاد، دوره تازه ای از تنش را طی ماه های آینده میان دو کشور، شاهد خواهیم بود؛ بنابراین دولت کابل از هم اکنون تلاش های فشرده ای را برای جایگزینی پاکستان در همکاری های منطقه ای خود به راه انداخته است.
هند در این میان، مطلوب ترین گزینه محسوب می شود؛ گزینه ای که در همکاری استراتژیک با افغانستان ورای هر منفعت دیگر، کاهش نقش اسلام آباد در بازی های داخلی و منطقه ای وابسته به افغانستان را جستجو می کند و کابل نیز متمایل است به صورت سخاوتمندانه و مشتاقانه ای این فرصت را در اختیار دهلی بگذارد.
شیدا محمد ابدالی؛ سفیر افغانستان در دهلی درباره سفر قریب الوقوع رییس جمهور کرزی به هند گفته است که این سفر بیشتر بر جلب نظر هند در مورد همکاری های نظامی و امنیتی با افغانستان متمرکز خواهد بود؛ این در حالی است که به نظر می رسد سفر پیشین آقای کرزی، بیشتر بر محور ترغیب دولت و بخش خصوصی هند؛ به عنوان یکی از اقتصادهای پیشرو و نوظهور جهانی به سرمایه گذاری در افغانستان می چرخید و مسایل نظامی و امنیتی،‌ اولویت درجه دو داشت؛ اما این بار آقای کرزی می رود؛ تا یک همکار دایمی در بخش نظامی و امنیتی در منطقه برای افغانستان بیابد و این درست همان چیزی است که بدون شک،‌ اسلام آباد را خوش نخواهد آمد.
این در حالی است که براساس تحلیل های کارشناسان، تقویت همکاری های نظامی، اقتصادی و سیاسی افغانستان و هند،‌ حتی برای امریکا که با هردو کشور پاکستان و هند، روابط مستحکم سیاسی و راهبردی دارد، خوشایند نیست؛ زیرا این امر، نقش پاکستان در معادلات افغانستان را کمرنگ می سازد و این چیزی نیست که ایالات متحده طرفدار آن باشد؛ زیرا پیش بینی می شود یکی از پیش شرط های همکاری و همراهی پاکستان با ائتلاف جهانی به رهبری امریکا در افغانستان، تضمین و تامین سهم عمده آن کشور در مناسبات سیاسی و امنیتی این کشور است. از سوی دیگر، فعالیت های پاکستان،‌ حضور امریکا در افغانستان را نیز توجیه می کند و حتی حضور و وجود گروه های دهشت افکن تروریستی هم می تواند بخشی از این راهبرد تلقی شود.
اما گسترش همکاری های نظامی افغانستان با هند، می تواند این اهداف را تحت الشعاع قرار دهد.
از سوی دیگر، این سفر نشان می دهد که آقای کرزی بیش از هر زمان دیگری از همکاری های صادقانه پاکستان نه تنها ناامید شده؛ بلکه به نظر می رسد که در آستانه سال ۲۰۱۴ و همچنین پیروزی حزب مسلم لیگ شاخه نواز و تحریک انصاف به رهبری عمران خان که هردو مواضع نزدیک تری با طالبان دارند، نگرانی های افغانستان از بدتر شدن اوضاع امنیتی کشور، بیشتر شده و مقام های کابل اکنون در تلاش اند؛ تا تضمین های منطقه ای مطمئن تری را در برابر این تهدیدهای بالفعل و بالقوه، جستجو کنند؛ اما در این میان با وجود محسناتی که رابطه با هند دارد، نباید از تبعات احتمالی آن که ناشی از تحرکات پنهان و آشکار ضد افغانستانی پاکستان است چشم پوشی کرد.