وزیر محترم داخله مجتبی پتنگ در دیدارش با مردم ولسوالی گوشته از آمادگی لازم نیروهای پولیس در دفاع از سرحدات کشور، سخن می گوید. وزیر داخله در سفرش به ولایت ننگرهار و بازدید از برخی مناطق آن و دیدار با مردم، به آنان اطمینان داد که پولیس و اردوی ملی افغانستان، به کسی اجازه نخواهد داد تا ثبات و امنیت مردم افغانستان را با خطر مواجه کند.
"رسانه ها گزارش می دهند که وزیرامور داخله در دیدار با مردم گوشته، ضمن قدردانی از حمایت مردم این ولسوالی از نیروهای امنیتی کشور، به آنان اطمینان داد که پولیس سرحدی کشور و اردوی ملی به هیچ کسی اجازه نخواهند داد تا به خاک کشور تجاوز کند و در صورت وقوع چنین تجاوزی، متجاوزین با پاسخ جدی وقاطع مردم و نیروهای امنیتی افغانستان روبرو خواهند شد.
ما هر آنچه در توان و قدرت اردو و پولیس ملی افغانستان داریم، با تمام قوا از خاک و حریم خود مستقلانه دفاع می کنیم و در صورتیکه کسی حاضر به مذاکره نشود و سرحدات ما را به مخاطره بیندازد، پولیس و اردوی ملی ما منحیث یک افغانستانی، در صدر سرحدات خود قرار دارند و همچنان ملت ما که در هر گوشه و کنار افغانستان خصوصاً آن هموطنانی که در سرحدات کشور ساکن هستند، قهرمانانه، در پهلوی اردو و پولیس ملی خود چه با دست خالی و یا با هر امکاناتی که دارند، باید از سرحدات کشور خود دفاع کنند".
اظهارات کنده و بریده بالا، متن رجز شجاعانه ای است که وزیر محترم داخله کشور ما آقای مجتبی پتنگ، خطاب به دشمنان این آب و خاک و در جمع هموطنان ما در ولسوالی گوشته ولایت ننگرهار، بر زبان رانده اند.
اگر چه رییس جمهور حامد کرزی در کنفرانس خبری اخیر خویش، خواستند تا درگیری میان طرفین سرحد افغانستان و پاکستان را با عناوینی چون سوء تفاهم و امثال آن، تلطیف و تعدیل کنند؛ اما اظهارات دو روز پیش سخنگوی وزارت خارجه و آقای وزیر داخله که اولی مقامات پاکستان را بهانه جو و دومی متجاوز می خوانند، یک مقداری وضعیت را از حد و مرز سوء تفاهم و امثال این الفاظ، آنسوتر سوق می دهد.
علاوه بر این، تکرار زد و خورد و درگیری در دوسوی مرز و یا دقیق تر در داخل خاک افغانستان، گویا و ثابت کننده این واقعیت است که اوضاع آنچنانکه رییس جمهور می خواستند و امیدوار بودند، خیلی هم ربطی به سوء تفاهم و این قبیل خوشبینی ها ندارد.
تشنج در دو سوی مرز، می شود گفت چیز تازه ای نیست و ریشه در حدود سه چهار سال قبل دارد؛ یعنی زمانی که اردوی پاکستان حملات راکتی و توپخانه ای اش را علیه مناطق جنوبی افغانستان آغاز کرد. اما این تشنج هنگامی به اوج خودش رسید که فرماندهان ناتو، تعدادی از پوسته های امنیتی داخل خاک افغانستان را به اردوی پاکستان واگذار کردند!.
اقدام پرسش برانگیز و غیرمسئولانه ای که اعتراضات شدید مقامات افغان را در پی داشته و حاصل آن نیز درگیری های اتفاق افتاده چند روز اخیر در مرز میان دو کشور افغانستان و پاکستان است.
برخی از تحلیل ها بر آن است که مقامات ناتو با ایما و اشاره دولت امریکا، اقدام به واگذاری پوسته های امنیتی در خاک افغانستان، به اردوی پاکستان کرده اند و هدف از این اقدام نیز زیر فشار گرفتن دولت افغانستان، مبنی بر پذیرش تمامی شرایط امریکایی ها در انعقاد و امضای هر نوع قراردارد استعماری است.
به هر تقدیر، هر چه باشد، مراد نقد اظهارات وزیر امور داخله و قضاوت در باره جدی و یا تشریفاتی بودن آن است. آنچه واضح می نماید دولت افغانستان در حال حاضر در موقعیت و جایگاهی نیست تا بخواهد با اردو و نیروی نظامی پاکستان، وارد جنگ شود. آنهم جنگی که با طرح و نقشه ناتو و دولت امریکا قرار است به راه بیفتد.
اظهارات اخیر رییس جمهور کرزی در کنفرانس خبری ایشان نیز، همین تحلیل و رویکرد بالا را تائید می کند. بنابراین، تنها جهتی که می ماند و می توان سخنان رجز گونه وزیر محترم داخله را بدان سمت و سوی هدایت کرد، همان جهت تشریفاتی و تبلیغاتی بودن آن است.
این واقعیت تلخ را کم و بیش همه می دانند که اوضاع و شرایط امنیتی و اقتصادی دولت و کشور ما در آن حدود و ثغور نیست تا بشود علاوه بر مبارزه با عوامل داخلی دولت و استخبارات پاکستان، با اردو و ارتش آن نیز به گونه مستقیم، وارد جنگ دیگری شد.
از سوی دیگر، به نظر نمی رسد اسلام آباد نیز خواهان جنگ تمام عیار با همسایه ای باشد که بدون آن نیز می تواند به اهدافش دست یابد. دولت پاکستان به گونه غیر مستقیم و با استفاده از عوامل تروریستی اش که در واقع حکم ستون پنجم را برایش دارد، تا کنون توانسته است ضمن کسب بیشترین امتیازات از دولت کابل و جامعه جهانی، امیال و مطالبات استعماری و نامشروعش را بر دولت و ملت افغانستان، تحمیل کند.
به نظر می رسد در شرایط کنونی کشور، اظهارات شبیه آنچه وزیر داخله و دیگران نسبت به پاکستان و غیر آن افاده و ابراز می کنند، باید حمل بر دیدگاههای شخصی و عاطفی خود آنها شده و یا نهایتاً باید معتقد شد که اظهاراتی این گونه، بیشتر جنبه تشفی قلوب و دلجویی از آسیب دیدگان حملات دشمن را در این سوی مرز دارد که هیچ ربطی به دیدگاه و موضع گیری های جدی و رسمی دولت افغانستان ندارد.