رئیس جمهور کرزی سرانجام سکوتش در برابر پاکستان را شکست و از حقیقت ممنوعه ای به نام خط دیورند سخن گفت.
او گفت که افغانستان هیچ زمانی خط مرزی بین دو کشور را به رسمیت نمی‌ شناسد.
آقای کرزی با اشاره به درگیری اخیر میان مرزبانات پاکستانی و افغان در ولسوالی گوشته ننگرهار نیروهای پاکستانی را به آغاز این درگیری متهم کرد و گفت که پاکستان تلاش دارد؛ تا افغانستان را وادار به گفتگو بر سر مساله مرزی دو کشور موسوم به خط "دیورند" و به رسمیت شناختن آن کند.
او گفت:"از جانب پاکستان به این طرف خط دیورند و به خاک ما حمله توپخانه ‎ای می ‎شود، تروریزم و افراطیت فرستاده می‏ ‎شود، انسان ‎های ما کشته می ‎شوند، مکاتب و مساجد ما خراب می‎ شود و کوشش بر این است که مانع پیشرفت ما شوند، شاید دو دلیل داشته باشد: یکی این که افغانستان که از ده سال پیش به کمک جامعه جهانی برای حکومت‎ داری خود اساس گذاشت، این دولت قوی نباشد، پراکنده و بی‎ دولت باشیم. دلیل دیگرش شاید این باشد که مردم افغانستان مجبور شوند تا خط دیورند را به رسمیت بشناسند."
آقای کرزی افزود که پاکستان به هیچ یک از این دو هدف نخواهد رسید.
او تاکید کرد:"هیچ حکومتی در افغانستان این خط را نخواهد پذیرفت و نباید هم هیچ حکومت افغانستان جرات این کار را کند، چون ملت افغانستان نفرین می ‎کند و می ‎راند."
حامد کرزی افزود که مقام‌های پاکستان در مذاکرات رسمی هم هر از گاهی به صورت مستقیم و غیرمستقیم به این موضوع اشاره کرده‎ اند؛ اما جانب افغانستان به صورت محترمانه آغاز گفتگو بر سر این موضوع را رد کرده است.
با وجود این، آقای کرزی تاکید کرد که افغانستان خواستار داشتن روابط نیک با پاکستان است و به همین دلیل، در یازده سال گذشته او خود شخصاً ۱۹ بار به پاکستان سفر کرده است.
این بار برخلاف همیشه، بیانات آقای کرزی، روشن، صریح و بی پرده بود. او هیچگاه به این صراحت در مورد روابط دو کشور همسایه،‌ سخن نگفته بود. مساله دیورند در ادبیات سیاسی افغانستان،‌ طی ۱۱ سال اخیر، حقیقت ممنوعه ای بوده که با وجود طرح آن در محافل سیاسی و خبری، دولت هیچگاه نخواسته وارد این ماجرا شود و موضع خود در این خصوص را روشن سازد.
حق با رییس جمهور کرزی است وقتی می گوید که هیچ دولتی در افغانستان پس از امضای این معاهده، آن را به رسمیت نشناخته است؛ اما اینکه او می گوید اگر دولتی جرات کند و دست به چنین اقدامی بزند مورد خشم و نفرت مردم قرار خواهد گرفت، مساله ای است که منتقدان روابط و سیاست خارجی افغانستان در قبال پاکستان،‌ بر آن انگشت می گذارند.
به باور تحلیلگران و صاحبنظران،‌ تا زمانی که موضوع خط دیورند به صورت شفاف حل و فصل نشود، نمی توان شاهد تغییر سیاست پاکستان در قبال افغانستان و به تبع آن،‌ شاهد تامین نظم و امنیت و ثبات در افغانستان بود.
پاکستان همواره سعی کرده است که افغانستان کشوری ضعیف، بی ثبات و دستخوش درگیری های بنیان برانداز داخلی باشد؛ زیرا این امر، به آن کشور فرصت خواهد یافت؛‌ تا همچنان موضوع دیورند را به نفع خود به تاخیر اندازد.
این چیزی است که در سخنان رییس جمهور نیز مورد تاکید قرار گرفته است. آقای کرزی می گوید پاکستان از حضور جامعه جهانی و قوی شدن افغانستان هراس دارد. رییس جمهور اگرچه به دلیل این هراس اشاره ای نمی کند؛ اما دلیل آن چیزی جز احیای داعیه تصاحب مناطق آن سوی دیورند از سوی افغانستان نیست.
از سوی دیگر، وقتی رییس جمهور تصریح می کند که پاکستان با راه اندازی جنگ های مرزی و یا فرستادن تروریزم و افراطیت به افغانستان، سعی می کند،‌ افغانستان را وادار به گفتگو در مورد دیورند کند؛ پس چرا مشخص نمی کند که افغانستان به چه دلیلی از گفتگو در این مورد ابا می ورزد؟ آیا گفتگو به معنای پذیرش بی قید و شرط خواسته های پاکستان است؟
همچنین وقتی افغانستان از چنین گفتگویی شانه خالی می کند، مسلم است که پاکستان نیز در مقابل، از کشاندن طالبان به گفتگوهای صلح، اجتناب می کند و نتیجه آن، ادامه درگیری و خشونت و خون ریزی در افغانستان خواهد بود.
بنابراین با لاینحل ماندن موضوع دیورند، نه تنها دوستی با پاکستان ممکن نیست؛ بلکه ثبات و امنیت در افغانستان نیز تامین نخواهد شد.