عبدالکریم خرم؛ رئیس دفتر رئیس جمهور کرزی گفته که ناتو تاسیسات نظامی در منطقه مرزی را به نیروهای پاکستان واگذار کرده است.
آقای خرم در گفتگو با بی‎بی‌سی گفت که این تاسیسات در ولسوالی گوشتۀ ولایت ننگرهار در شرق افغانستان موقعیت دارد که نظامیان ناتو آنها را به همراه یک محل ورودی به پاکستانی‎ها واگذار کرده‎ اند.
این نخستین بار است که یک مقام ارشد حکومت افغانستان برای ساختن ورودی و تاسیسات مرزی در امتداد خط دیورند توسط پاکستان، به صراحت نیروهای ناتو را مقصر می‎داند.
ساختن این تاسیسات اخیراً باعث بروز تنش در روابط کابل و اسلام آباد شده است.
رئیس دفتر کرزی گفت:"زمانی که نیروهای آیساف و ائتلاف به افغانستان آمدند، این پست‎ها و مراکز را اشغال کردند و زمانی که این مراکز را ترک کردند، زمینه ‎سازی کردند که نیروهای پاکستانی این مراکز را اشغال کنند."
عبدالکریم خرم افزود:"[این موضوع] نوعی دخالت آمریکا را در این مسئله نشان می‎دهند و با درنظر داشت این که آمریکا با افغانستان قرارداد درازمدت استراتژیک دارد، رئیس جهموری افغانستان به تاریخ ۱۵ اپریل نامه‌ای به رئیس جمهوری آمریکا فرستاد." او همچنین گفت که آقای کرزی از باراک اوباما در این نامه خواست که با مداخله در این موضوع زمینه خارج شدن نیروهای پاکستانی را از محلات مرزی مهیا سازد، ولی آقای کرزی هنوز جواب نامه خود را دریافت نکرده است.
این اظهارات صریح آقای خرم، صرف نظر از معانی ضمنی زیادی که دارد، حداقل یک معنای واضح دارد و آن اینکه این ناتو بوده است که آتش تنش های اخیر میان افغانستان و پاکستان را برافروخته است.
اینکه نیروهای ناتو، خاک افغانستان را به چه منظوری به نظامیان پاکستانی واگذار کرده و در بدل آن چه چیزی را به دست آورده اند، روشن نیست؛ اما این نشان می دهد که نیروهای خارجی، هیچ بیمی ندارند که عملکردهای قانون شکنانه و برخلاف حاکمیت ملی آنها، چه آْسیب های جبران ناپذیری به استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان وارد می سازد.
به باور تحلیلگران و به شهادت تاریخ، آتش فتنه هایی را که نیروهای خارجی به خصوص انگلیسی های دوران سلطه استعمار پیر بر هند بریتانیایی برای همیشه در مناطق مرزی افغانستان و پاکستان برافروختند، ‌مخصوصا معاهده دیورند که با پادرمیانی انگلیسی ها میان افغانستان و هند بریتانیایی منعقد شد و در آن زمان، پاکستان نیز بخشی از هند بریتانیایی بود، هنوز شعله ور است و یکی از عوامل مهم ناامنی، درگیری و خشونت در افغانستان و همچنین تنش های همیشگی در روابط افغانستان و پاکستان و دخالت های پیدا و پنهان پاکستان در امور داخلی افغانستان می باشد.
اکنون و با توجه به اظهارات صریح و واضح رییس دفتر ریاست جمهوری به نظر می رسد ناتو و نیروهای خارجی بار دیگر، تلاش می کنند، تنش های مرزی میان دو کشور را با واگذاری بخش هایی از خاک افغانستان به نیروهای پاکستانی شعله ور سازند.
اینکه این نیروها از این تنش آفرینی و افروختن آتش فتنه و نفاق در مرز بین دو کشور، چه اهدافی را دنبال می کنند، معلوم نیست؛ اما واضح است که این تنش ها بیش از هر زمان دیگر، ثبات، امنیت و حتی تمامیت ارضی افغانستان را به خطر انداخته و با توجه به اینکه نیروهای ناتو نیز در این معامله،‌ همسو با پاکستان عمل می کنند،‌ معلوم نیست که افغانستان چگونه خواهد توانست حقوق خود را از پاکستان بستاند و از تمامیت ارضی خویش در برابر این معاملات متجاوزانه ناتو و پاکستان دفاع نماید؛ اما یکی از جنبه های متفاوت شرایط حاضر با موارد مشابه خود در گذشته تاریخی افغانستان این است که این بار دولت افغانستان،‌ به عنوان یک دولت مستقل، نسبت به این اقدام، واکنش تند و صریحی نشان داده و تاکید کرده است که مناطق واگذار شده به نظامیان پاکستانی را به هر قیمت ممکن، از آنها بازخواهد گرفت و این چیزی است که در گذشته،‌ نظام های سیاسی مسلط بر افغانستان که غالباً قدرت و مشروعیت خود را مدیون قدرت های استعماری آن دوران بودند در برابر خاک فروشی خارجی ها و انگلیسی ها نه تنها واکنشی نشان نمی دادند؛ بلکه خود در پای اسناد ننگین آن امضا می کردند که پیمان نامه های ننگین جمرود، گندمک و دیورند از جمله آنهاست؛ بنابراین اراده قاطع دولت افغانستان، نیاز به یک همگرایی ملی دارد؛ تا هیچ متجاوزی هوای احیای خاک فروشی متجاوزانه تاریخی را در افغانستان امروز در سر نپروراند.