زينب كبرى (س) روز پنجم جمادى الاول سال ۵ يا ۶ هجرت در مدينه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزيز، به گوش رسول خدا (ص) رسيد. رسول خدا (ص) براى ديدار او به منزل دخترش ‍ حضرت فاطمه زهرا (س) آمد و به دختر خود فاطمه (س) فرمود: " دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برايم بياور تا او را ببينم".
فاطمه (س) نوزاد كوچكش را به سينه فشرد، بر گونه هاى دوست داشتنى او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پيامبر (ص) فرزند دلبند زهراى عزيزش را در آغوش كشيده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ريختن كرد. فاطمه (ص) ناگهان متوجه اين صحنه شد و در حالى كه شديدا ناراحت بود از پدر پرسيد: پدرم ، چرا گريه مى كنى ؟!
رسول خدا (ص) فرمود: " گريه ام به اين علت است كه پس از مرگ من و تو، اين دختر دوست داشتنى من سرنوشت غمبارى خواهد داشت، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلات دردناكى رو به رو مى شود و چه مصيبتهاى بزرگى را به خاطر رضاى خداوند، با آغوش باز استقبال مى كند".
در آن دقايقى كه آرام آرام اشك مى ريخت و نواده عزيزش را مى بوسيد، گاهى نيز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومى كه بعدها رسالتى بزرگ را عهده دار مى گشت، خيره خيره مى نگريست و در همين جا بود كه خطاب به دخترش فاطمه (س) فرمود: اى پاره تن من و روشنى چشمانم، فاطمه جان، هر كسى كه بر زينب و مصايب او بگريد، ثواب گريستن كسى را به او مى دهند كه بر دو برادر او حسن و حسين گريه كند.( طراز المذهب ، ص ۳۲ و ۲۲)
چنانچه از پیشگویی های نبی مکرم اسلام در بدو تولد زینب بزرگ بر می آمد و زندگی سراسر اندوه و گرفتاری آن بانوی شیردل نیز به اثبات می رساند، حضور و وجود زینب کبرا در عرصه آفرینش و در کنار امام زمان و برادرش امام حسین-ع- حماسه ای بود غنیمت و ماندگار برای همیشه ی زمانها و مکانها در طول اعصار و قرون متوالی و پی درپی تا کنون و تا همیشه تاریخ اسلام و انسانیت.
زینب یک زن بود با روح بزرگ و بزرگوار؛ روحی سترگ و استواری که فشارها و ناملایمات طاقت سوز زندگی، مومی شد در دستان ستبر و مقاوم او. اندوه ها و مرارت های زینب بزرگ به گونه ای بود که تاب و تحمل آنها حتی از بسیاری از مردان هم ساخته نبود تا چه رسد به زنان گذشته و حال و آینده جهان انسانیت و بشریت.
مکالمه و مناظره زینب با یزید و آنهم در کاخ ستم و بیداد او، نمونه ای است تمام و کمال از منطق و معرفت یک بانوی بزرگوار مسلمان که در خانه نبوت و امامت، تزکیه و تعلیم یافته است.
پاسخی که زینب بزرگ در جواب یاوه بافی های یزید داد، نه تنها یزید که تمامی ستمگران و جائران و در تمامی زمانها ومکانها را، خوار و حقیر و کوچک کرد. بلی! زینب، تمامی گرفتاریها، فشارها و اندوهها از شهادت امام و برادران و پسرانش گرفته تا اسارت شهر به شهر اهلبیت رسول خدا و... را جمیل و زیبا می بیند!.
زینب، زیبا می بیند؛ چون می داند که مشیت الهی بر شهادت و اسارت اهل بیت رسول خدا قرار گرفته و می داند که آنچه برای انسان مومن واقع می شود، خیر و صلاح او خواهد بود. زینب، در دامن رسالت و امامت نشو و نما کرده و تربیت شده است. او می داند که در برابر جائری چون یزید چگونه سخن بگوید و چه بگوید که باعث شکنجه روح و روان یزید و رضا و خوشنودی خداوند متعال شود.
بدون هیچ گونه مبالغه و اغراقی، حضرت زینب کبری، نمونه تمام وکامل یک زن مسلمان است؛ به یقین یکی از زنانی که در زندگی دنیا می تواند به عنوان اسوه و الگو برای زنان مسلمان مطرح باشد و در آخرت نیز به عنوان حجت و دلیل نسبت به بانوان مومن و مسلمان، این بانوی بزرگوار و مخدره است.
البته این اسوه و حجت بودن زینب کبرا، بر رغم آنکه مسئولیت بانوان مسلمان را سنگین می کند، اما بدیهی است بدان معنی و مفهوم نخواهد بود که زنان مسلمان در همه ی شئونات اخلاقی و انسانی، دقیقاً شبیه آن بانوی بی همتا و بزرگوار باشند که پر واضح است یک چنین چیزی نه امکان وقوعی دارد و نه خداوندِ منطق و خرد بدان تکلیف می کند.
نهایت توقع و انتظار از بانوان مسلمان، آن است که پشت سر این بانوی نمونه و مادر بزرگوارش فاطمه زهرا- س- قدم گذاشته، حرکت کنند. حرکتی که در نهایت، آنان را به این دو بانوی نمونه و الگو، نزدیک و نزدیک تر خواهد کرد.
با تاسف و سوگمندانه باید اعتراف کرد که امروزه زن و مرد مسلمان، از هویت و اصالت دینی و اسلامی خویش فاصله ها دور شده اند. امروزه و با رسوخ و نفوذ فرهنگ منحط و مبتذل غرب، دیگر کمتر زن ومرد مسلمان به فکر پیروی از اسلام و آموزه های انسان ساز آنند.
اگر چه در ظاهر کمتر کسی از مظاهر فرهنگ غرب در کشور و زندگی خویش، دفاع می کند و ظاهراً همه یک صدا، سنگ دفاع از اسلام و آموزه های دینی را به سینه می زنند؛ اما واقعیت جامعه ما، پیروی افراطی و افسارگسیخته مردم ما از فرهنگ غرب و فرآورده های پوچ و بی ارزش آن را به نمایش گذاشته است.
در واقع هم که وضعیت تاسفبار تر از این نمی شود که مسلمانان و به خصوص جامعه افغانستانی ما دامن دین و آئین پویا و متمدنانه ای چون اسلام و آموزه های انسان ساز آن را رها کرده و پاردم کوتاه و نیرنگی مرکبِ فرنگ و فرهنگ غیر انسانی و سخیف آن را محکم چسبیده اند!.
در هر حال، ضمن تبریک و تهنیت به مناسبت فرارسیدن خجسته زادروز بی بی زینب کبری به تمامی مسلمانان، از پروردگار قادر و متعال می خواهیم تا توفیق پیروی از قرآن کریم و اهل بیت رسول معظم اسلام را به زنان و مردان ما عنایت کند.