اگر راست می گویید، دولت وملت افغانستان را به حال خود شان رها کنید؛ مطمئنا آنان این مقدار تشخیص دارند که از میان جنگ و صلح با مخالفان، آنی را انتخاب کنند که به نفع مردم و کشور شان تمام می شود

شکی نیست که خروج نیروهای خارجی از کشور، توام با نگرانی هایی برای دولت و مردم افغانستان بوده و می باشد؛ اما لازم است بدانیم که ایجاد و دامن زدن به بخش وسیعی از این نگرانی ها، بیشتر به دولتها و رسانه های هدفمند غربی بر می گردد. 

دیگر کم و بیش همه ی ملت و کشورها با روش جنگ نرم و تبلیغاتی رسانه های امریکایی و غربی آشنا شده ایم و می دانیم که کافی است پدیده و تحول سیاسی- اجتماعی ای به سود منافع استعماری آنان نباشد، در آن صورت، زمین و زمان را به هم می دوزند و از هر وسیله و روشی بهره می گیرند تا آن حادثه و پدیده را به سمت و سوی منافع خویش بکشانند. 

در جهت عکس نیز قضیه از همین قرار است؛ چنانچه جریان و تحولی در مسیر اهداف و نقشه های استعماری آنان قرار گرفته و به نوعی آنان را در رسیدن به مقاصد شان کمک کند، با تمام قوا و توان سیاسی، اقتصادی، نظامی و تبلیغاتی از آن حمایت و پشتیبانی می کنند و ابداً هم برای شان اهمیتی ندارد که جهانیان و افکار عمومی دنیا نسبت به آنان چگونه قضاوت می کنند. 

به عنوان نمونه می توان به رژیم هایی در جهان و منطقه اشاره کرد که از آنجا که دولتمردان آنان در همسویی با قدرت های برتر و استعماری امریکایی و غربی قرار دارند؛ هر گونه حرکت و سیاست آنان، درست، منطقی و بر اساس معیارهای متمدنانه حقوق بشر، آزادی و دموکراسی است، اگر چه در ذات و حقیقت شان، حکومت های جائر و خودکامه ای هم باشند؛ اما از آنجا که ارباب بزرگ و متحدان آن، این رژیم های دیکتاتور و مستبد را تایید می کند، دیگر کسی حق ندارد که بگوید بالای چشم آنان ابروست!. 

رژیم ها و دولت هایی چون اسرائیل، آل سعود، آل خلیفه، قطر، ترکیه، کویت و... در منطقه با آنکه بدترین برخورد ضد بشری را با ملت های خویش داشته اند، اما به دلیل حمایت امریکا و غرب از این دولت ها، هنوز توانسته اند روی پایِ ستم و جور، علیه ملت های خویش ایستاده و بر گرده های آنان حکومت کنند. 

بر عکس، دولت ها و کشورهایی چون ایران، روسیه، چین، کوریای شمالی، ونزولا، سوریه، عراق و بسیاری از دولت ها و ملت های دیگری که سروری و آقایی امریکا و غرب را نپذیرفته و خواسته اند خود بر سرنوشت مردم و کشورهای شان حاکم باشند، همگی مخالف حقوق انسان ها و آزادی های مدنی و بشری دانسته شده و همواره مورد حمله و هجمه تیکه داران دموکراسی و آزادی بیان بوده اند!. 

در این میان دولت و ملت افغانستان نیز که چند صباحی است خود سرنوشت کشور شان را به دست گرفته و می خواهند طبق اراده و خواست خود، امورات خویش را اداره و مدیریت کنند، دولتمردان و رسانه های مغرض امریکایی و غربی فعال شده و با راه اندازی تبلیغات وسیع و گسترده، مبنی بر عدم توانایی نیروهای افغان در برقراری امنیت و ثبات پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان، سعی در ایجاد تشویش و نگرانی در اذهان عمومی دولت و ملت افغانستان دارند. 

پس از آغاز زمزمه های خروج نیروهای خارجی و به خصوص امریکایی از افغانستان، حدوداً بعد از هر سه یا چهارماهی، رسانه های امریکایی و اروپایی، تبلیغات رسانه ای گسترده ای را علیه نیروهای امنیتی افغانستان به راه انداخته و اصرار دارند که افغان ها بدون کمک و حضور خارجی ها، نمی توانند در برابر شورشیان و مخالفان دولت، مقاومت کنند. 

طبق روال گذشته، این بار نیز یکی از رسانه های غربی، فعال شده و به نقل از یکی از کارشناسان توظیفی خویش بنام استیفن کارتر، تحلیلگر مستقل سیاسی در امور افغانستان، ادعا می کند که:" با آنکه انتظار می رود، نیروهای امریکایی پیش از خروج شان از خاک افغانستان، تسلیحات و پول های فراوانی برای نیروهای داخلیِ این کشور بجا بگذارند، هیچ دلیلی وجود ندارد، باور کنیم کاری را که یکصد و سی هزار نیروی مجهز و به خوبی آموزش دیده ی امریکایی نتوانستند، در برابر شورشیان این کشور انجام دهند، نیروهای داخلی افغان پس از خروج نیروهای آیساف بتوانند در این کشور به ثمر برسانند". 

چنانچه از چینش کلمات و لحن این گزارش پیداست، اظهارات کارتر و امثال ایشان، تفسیری جز ادامه جنگ روانی و تبلیغاتی غرب علیه دولت و ملت افغانستان ندارد و این ادعا را با قسمتی از سخنان مغلطه آمیز آقای استیفن کارتر می توان دلیلمند کرد که گفته است:"هیچ دلیلی وجود ندارد، باور کنیم کاری را که یکصد و سی هزار نیروی مجهز و به خوبی آموزش دیده ی امریکایی نتوانستند، در برابر شورشیان این کشور انجام دهند، نیروهای داخلی افغان پس از خروج نیروهای آیساف بتوانند در این کشور به ثمر برسانند". 

در پاسخ به این مغلطه باید گفت که اولاً جنگ خارجی ها با مخالفان دولت افغانستان، هیچگاهی جدی و نهایی نبوده و نخواهد بود- به دلایلی که بارها یادآوری شده است-. دو آنکه تجربه نشان داده که پس از انتقال مسئولیت امنیتی به افغانها، اوضاع امنیتی بهتر شده است و نمونه آن را در ولایت هلمند می توان به وضوح به تحسین نشست. 

و سوم آنکه اگر قرار بر مبارزه باشد، ۱۰ هزار نفر هم می توانند از عهده آن بیرون آیند تا چه رسد به ۱۳۰ هزار نیروی تا به دندان مسلح و دلیل آن نیز محو شدن طالبان افغانستان بود در هفته اول یورش سربازان امریکایی و ناتو از این کشور. 

و سرانجام آنکه اگر راست می گویید، دولت وملت افغانستان را به حال خود شان رها کنید؛ مطمئنا آنان این مقدار تشخیص دارند که از میان جنگ و صلح با مخالفان، آنی را انتخاب کنند که به نفع مردم و کشور شان تمام می شود. 
نویسنده: سیدفاضل محجوب