مقام های وزارت امور خارجه می گویند که مقام های کشور با پاکستان برای برگزاری کنفرانس اسلامی در حال مذاکره هستند.
قرار بود این کنفرانس که محور اصلی آن "محکومیت حملات انتحاری و خشونت در برابر غیرنظامیان" است هفته پیش در کابل برگزار شود.
جانان موسی زی؛ سخنگوی وزارت خارجه، به روز یکشنبه ۱۳ دلو در یک نشست خبری در کابل گفت:"اینکه چرا این کنفرانس تا هنوز برگزار نشده، ما هم تاکنون پاسخ و توضیح قانع کننده ای به دست نیاورده ایم. به همین دلیل امیدواریم این کنفرانس میان علمای افغانستان و پاکستان در کابل برگزار شود".
آقای موسی زی می گوید که علمای دینی افغانستان و پاکستان در این کنفرانس مشخصا "خشونت در برابر غیرنظامیان و حملات انتحاری" را تقبیح خواهند کرد.
وزرای خارجه افغانستان و پاکستان دو ماه پیش در نشستی در اسلام آباد روی برگزاری کنفرانس مشترک علمای دینی افغانستان و پاکستان، توافق کردند.
دولت امیدوار است با برگزاری این کنفرانس و به دست آوردن موافقت علمای دینی درباره محکومیت حملات انتحاری و کشتار غیرنظامیان از سوی طالبان، آن گروه را به دست برداشتن از مبارزه گرم ترغیب کرده و زمینه صلح و سازش با آن گروه را فراهم سازد.
این در حالی است که شماری از کارشناسان می گویند که برگزاری این نشست، اگرچه نمی تواند به تمامی بی تاثیر باشد؛ اما تاثیر آن نمی تواند به اندازه ای باشد که به باور مقام های دولت افغانستان، به تامین صلح و ثبات و آرامش در کشور منجر شود. 

به باور این دسته از کارشناسان، برگزاری اینگونه نشست ها تنها می تواند در کوتاه مدت، مانع پیوستن کسانی به صفوف نیروهای مسلح مخالف دولت گردد که تصور می کنند، با این اقدام، یک مسئولیت خطیر دینی را انجام داده و به درجه والای شهادت خواهند رسید؛ اما به نظر نمی رسد تصمیم های ناشی از این کنفرانس بتواند بر کلیت جریان طالبان و نیروهایی که اکنون عملا در صفوف آنها مشغول نبرد هستند نیز تاثیر بگذارد؛ زیرا نیروهای کنونی طالبان به گونه ای شستشوی مغزی شده اند که تصور رخنه در القائات و ذهنیت سازی هایی که بر آنان انجام و اعمال شده است، بسیار بعید به نظر می رسد. 

از سوی دیگر، طالبان و دیگر گروه های در حال جنگ با دولت افغانستان به لحاظ سازمانی با توجه به گذشت بیش از ۱۵ سال از شکل گیری آن، بسیار پیچیده است و به نظر نمی رسد با برگزاری یک کنفرانس چندروزه علمای دینی، بتوان چندین سال کار سازمانی آن گروه را ویران کرد و مبانی آن را زیر و رو ساخت. 

نکته دیگر این است که طالبان از نظر سیاسی، نظامی و حتی مذهبی و آیدیالوژیک به مراکزی در بیرون از قلمرو افغانستان وابسته هستند که به خوبی و با دقت بر موضوع شستشوی مغزی افراد و اعضای آن گروه کار کرده و آنان را مدیریت و جهت دهی می نمایند و تا زمانی که نتوان به لحاظ فکری به آن مراکز نفوذ کرد و بر آنها تاثیر گذاشت، بسیار بعید به نظر می رسد که تنها با جدا کردن چند فرد دون پایه در تشکیل طالبان،‌ روند کلی جریان ترور و افراط را از بیخ و بن دستخوش تغییر جهت و ماهیت کرد. 

موضوع مهم دیگر در این روند، سطح و میزان نفوذ علمایی است که در کنفرانس دینی مورد نظر قرار است گردهم آیند.
آنگونه که اکنون دولت افغانستان اعلام می کند این کنفرانس قرار است میان علمای دینی افغانستان و پاکستان برگزار شود، این در حالی است که تا پیش از این گفته می شد که علمای برجسته ای از سراسر جهان اسلام در این نشست شرکت خواهند داشت و در محکومیت حملات انتحاری و کشتار غیرنظامیان،‌ حکم صادر خواهند کرد.
به باور کارشناسان،‌ اکنون که قرار است این کنفرانس تنها به پاکستان و افغانستان محدود شود، این امر باید به دقت مورد توجه قرار گیرد که علمای شرکت کننده در این کنفرانس از چه میزان جایگاه و اعتبار دینی و علمی و اجتماعی برخوردار اند؛ تا بتوان با تصمیم آنها به یک نتیجه معتبر و مهم،‌ امید بست. 

اگر علمای شرکت کننده از وجهه و اعتبار بالایی برخوردار نباشند، این امر تاثیر مستقیم بر میزان تاثیرگذاری و کارآیی تصمیم های آنان خواهد داشت و از ضریب تاثیرگذاری این نشست به صورت قابل توجهی خواهد کاست.