شکست های اخیر جبهه مخالفان دولت سوریه، امریکا و متحدان غربی آن را به جست و جوی گزینه های موثر تری واداشته است. هفته گذشته یکی از مقامات بلند رتبه در وزارت امورخارجه امریکا، از وجود سلاح شیمیایی در انبارهای ارتش سوریه اظهار نگرانی کرده و گفته بود که این سلاح از دو جهت موجبات نگرانی سران کاخ سفید را فراهم کرده است؛ یکی آنکه ممکن است دولت سوریه از این اسلحه ممنوعه، علیه مخالفان خویش استفاده کند و دیگر آنکه در صورت عدم استفاده ارتش سوریه نیز، امکان دست یابی گروه هایی چون القاعده به سلاح مذکور وجود دارد. 

اگر به این اظهارات هدفمندانه، سخنان سخنگوی سرمنشی سازمان ملل آقای مارتین نسیرکی نیز اضافه شود، به روشنی به بهانه جویی ها و زمینه سازی ها جهت دخالت نظامی به سوریه، پی خواهیم برد. 

"مارتین نسیرکی، سخنگوی سرمنشی سازمان ملل می گوید: شایعات و گزارش های مختلف درباره احتمال کاربرد سلاح شیمیایی توسط حکومت سوریه به معنای وجود شواهدی نیست که تایید کننده آنها باشد. 

به گزارش پایگاه خبری العالم، وی این موضعگیری را در تناقض با اعلام نگرانی سرمنشی سازمان ملل درباره خطر کاربرد جنگ افزار شیمیایی در سوریه ندانست و گفت: اینها دو موضوع جدا هستند و با یکدیگر تضاد ندارند. 

نسیرکی افزود: وجود جنگ افزار شیمیایی در سوریه خود منشا نگرانی است و بان کی مون تلاش دارد که نگرانی خود را درباره وجود این جنگ افزار کشتار جمعی بیان کرده و از حکومت سوریه بخواهد از امنیت آن ها اطمینان حاصل کند. 

سخنگوی بان کی مون تاکید کرد: به باور سرمنشی سازمان ملل کاربرد جنگ افزار شیمیایی، جنایت جنگی بوده و پیامد جدی برای عاملان آن خواهد داشت.
هفته گذشته بان کی مون با ارسال نامه ای به رییس جمهور سوریه نگرانی خود را درباره احتمال کاربرد جنگ افزار شیمیایی در سوریه اعلام کرده و از مقامات سوریه خواست از کاربرد آن خودداری کنند.
تاکید سرمنشی سازمان ملل درباره عدم وجود شواهد درباره شایعه و گزارش ها راجع به کاربرد احتمالی جنگ افزار شیمیایی توسط حکومت سوریه در حالی است که مقام های غربی ادعا کرده اند که حکومت سوریه به دنبال به کار بردن این جنگ افزار علیه مخالفان است." 

چنانچه می بینیم و از فرازهای اظهارات بانکی مون و سخنگوی ایشان بر می آید، هم این دو مقام سازمان ملل و هم مقامات امریکایی و غربی، بر یک چیز توافق نظر دارند و آن ابراز نگرانی شدید از وجود سلاح شیمایی در نزد دولت سوریه است که مبادا دولت سوریه علیه مخالفان از آن استفاده کند و یا نتواند آنها را از دستبرد گروه هایی چون القاعده، دور نگهدارد!. 

وضعیت کنونی دولت سوریه، انسان را به یاد سال ۲۰۰۳میلادی می اندازد؛ سالی که امریکا و متحدانش، سازمان ملل و شورای امنیت را قانع کردند که در عراق سلاح کشتار جمعی وجود دارد و رژیم صدام حسین نیز صلاحیت در اختیار داشتن آن تجهیزات را ندارد و ممکن است از آنها علیه ملت خودش و دیگران استفاده کند. 

هنوز چند سالی از اشغال عراق و شایعه وجود اسلحه کشتارجمعی در آن کشور نمی گذرد که گویا تاریخ تکرار می شود و امریکا و متحدانش، این بار و البته به بهانه وجود اسلحه شیمایی در سوریه و عدم توانمندی دولت این کشور در حفظ و نگهداری آن و امکان استفاده ی از آن علیه مخالفان خویش، دست به هجمه وسیع و گسترده تبلیغاتی علیه نظام بعثی سوریه زده است. 

این موضع گیری امریکا و شرکای آن، از آن جهت مشکوک و پرسش برانگیز می نماید که تا قبل از بحرانی شدن سوریه و پیش از شکست های پی در پی جبهه مخالفان و حامیان امریکایی، غربی و عربی آنان، نگرانی چندانی نسبت به وجود اسلحه شیمیایی و غیر آن در نزد دولت سوریه احساس نمی شد؛ اما حالا که مخالفان و تروریزم مورد حمایت امریکا و غرب در سوریه زمینگیر شده و می روند تا طومار آنان برای همیشه از این کشور اسلامی در هم پیچیده شود، امریکا و متحدان آن، سراسیمه شده و برای نجات عوامل منطقه ای شان از مهلکه، به هر حیله و ترفند و بهانه ای از جمله سلاح شیمیایی و امثال آن، متوسل می شوند!. 

آنچه روشن است، مقامات کاخ سفید گزینه حمله نظامی به سوریه را در دستور کار قرار داده اند و در این راستا سعی خواهند کرد تا سازمان ملل و شورای امینت را مبنی بر اعطای مجوز حمله نظامی به سوریه، قانع کنند. 

اما آنچه در این میان مهم می نماید، عکس العمل دولت هایی است که در جبهه مخالف با سیاست های دخالت جویانه امریکا و غرب و شرکای عربی آن قرار دارند؛ کشورهایی چون چین، روسیه، ایران و... که حضور بیشتر امریکا و غرب در منطقه، در هر حال، به سود آنان نخواهد بود.
آنچه واضح است تا کنون و پیش از آغاز حمله نظامی امریکا و متحدانش، اوضاع به سود دولت سوریه و حامیان منطقه ای آن بوده است و امریکا و متحدان اروپایی و عربی و عوامل سوری آنان، نتوانسته اند به چیزی که می خواستند در سوریه برسند؛ اما پس از حمله نظامی و همه جانبه به سوریه، باز هم می توان پیش بینی کرد که اوضاع به نفع کدام یک از دو طرف درگیر تمام خواهد شد؟. 

به نظر می رسد برای پاسخ دادن به این پرسش، با زمان و گذر آن باید همراه شد و رسیدن روزهای آینده را به انتظار نشست. 

البته می دانیم که تمام این فرضیات در صورتی است که امکان فرضیه سازش و راه حل های دیپلماتیک را در نظر نگیریم، حالانکه امکان سازش و استفاده از گزینه های غیر نظامی در هر شرایطی، دور از انتظار نیست.
با این حساب، دور از ذهن نیست که روی کنار رفتن بشار اسد میان سران امریکا و روسیه و دیگران و روی کار آمدن فرد دیگری در سوریه توافقی صورت گیرد که در این صورت، حمله نظامی ای هم در کار نخواهد بود.




































روسیه:
دخالت خارجی در امور سوریه غیر قابل قبول است
وزارت امور خارجه روسیه اعلام کرد: دخالت خارجی در امور سوریه غیر قابل قبول است و روند حل و فصل مسایل در این کشور باید بر اساس ایجاد گفتگوی ملی باشد.
به گزارش صدای روسیه، نشست سه جانبه ای با حضور میخائیل بوگدانف، معاون وزیر امور خارجه روسیه، ویلیام برنز، معاون وزیر امور خارجه امریکا و اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب روز گذشته در جنو برگزار شد.
همچنین، روسیه با توجه به این گفته ها از تلاش های ابراهیمی برای دستیابی به رفع سریع بحران سوریه در آینده نیز به طور فعال حمایت خواهد کرد.