امریکا در این اواخر،‌ پذیرفته است که در جریان جنگ در افغانستان،‌ به بازداشت و زندانی کردن کودکان نیز دست زده است.
براساس اعتراف مقام های امریکایی،‌ بیشتر کودکان بازداشت شده حدود ۱۶ سال داشته اند؛ این امر،‌ نگرانی شماری از فعالان مدنی را در پی داشته مبنی بر اینکه اگر متوسط سن کودکان بازداشت شده ۱۶ سال بوده باشد، امریکا احتمالا کودکانی با سنین پایین تر را نیز بازداشت و نگهداری کرده است و این امر،‌ احتمال سوء استفاده های فیزیکی و روانی از این کودکان را مطرح می کند. به ویژه زمانی که این کودکان بازداشت شده از کنوانسیون های جهانی حمایت از حقوق کودکان جنگ نیز بی بهره و محروم بوده اند.
وزارت خارجه امریکا برای اطمینان دادن از رعایت کنوانسیون سازمان ملل در مورد حقوق کودکان، هر چهار سال گزارشی را به دفتر این سازمان در جنوا می ‌فرستد.
در گزارش امسال از بازداشتی ‌های نوجوانان افغان که از سال ۲۰۰۸ تا کنون بازداشت شده اند، به عنوان "جنگجویان دشمن" نام‌ برده شده است.
در این گزارش آمده "آنها به این دلیل از سوی امریکا بازداشت شدند؛ تا از بازگشت شان به میدان جنگ جلوگیری شود."
این در حالی است که حکومت افغانستان بارها نیروهای امریکایی را به دلیل بازداشت خودسرانه و نگهداری اتباع افغانستان در زندان های تحت کنترل این نیروها در افغانستان مورد انتقادات تند و شدیدی قرار داده است؛ اما این اعتراضات و انتقادها بیشتر در مورد بازداشت،‌ زندانی کردن و شکنجه افراد و اتباع بزرگسال افغانستان مطرح بوده است و این نخستین بار است که بازداشت و نگهداری کودکان در زندان های امریکایی در افغانستان،‌ افشا می شود.
امریکایی ها در حالی از کودکان افغانستان به عنوان "جنگجویان دشمن" نام می برند و اقدام به نگهداری طولانی مدت آنها در زندان های تحت کنترل خود در افغانستان می نمایند که براساس قوانین جزایی افغانستان،‌ افرادی که پیش از رسیدن به سن قانونی،‌ مرتکب جرمی می شوند در اماکن خاصی به نام "دارالتأدیب" نگهداری می گردند که در آن،‌ به جای شکنجه های مخوف جسمی و روانی که در زندان های امریکایی رایج است به آنها آموزش های لازم برای بازگشت به زندگی عادی داده می شود؛‌ اما نیروهای امریکایی تاکنون به هیچیک از قوانین افغانستان، عمل نکرده اند؛‌ تا قانون مربوط به کودکان مجرم یا بزهکار یکی از آنها باشد.
اخیرا پس از واگذاری و تحویل دهی شماری از زندانیان بازداشتگاه بگرام از سوی نیروهای امریکایی به دولت افغانستان،‌ برخی از آنها مدعی شدند که آنها حق دیدار با هیچ سازمان حقوق بشری را نداشته اند و تنها سازمانی که اجازه ورود به زندان بگرام را داشته صلیب سرخ جهانی بوده که این سازمان نیز اغلب با تاخیرهای چندماهه چنین توفیقی پیدا می کرد.
گزارش هایی نیز در مورد قتل در اثر شکنجه از زندان بگرام منتشر شده است.
از سوی دیگر، کودکان بازداشت شده افغانستانی در حالی در زندانی در نزدیکی بگرام نگهداری می شوند که واگذاری مسئولیت زندان بگرام به نیروهای دولتی افغانستان،‌ یکی از شرایط اصلی امضای پیمان استراتژیک میان امریکا و افغانستان عنوان شده بود؛ اما آنچه از اظهارات چند روز پیش آقای کرزی در مصاحبه با شبکه خبری ان بی سی امریکایی برمی آید امریکا هنوز هم به این تعهد خود عمل نکرده است!
تحلیلگران می گویند که اعتراف امریکا در مورد بازداشت و نگهداری کودکان در زندان های این کشور در افغانستان، شرمساری دیگری برای این کشور محسوب شده و صفحه سیاه تازه ای بر دوسیه حقوق بشری این کشور می افزاید. امریکا سال هاست که به بهانه هایی چون نقض حقوق بشر و عدم رعایت موازین حقوق بشری در زندان های کشورهای دیگر، در امور داخلی کشورها دخالت می کند،‌ آنها را مورد تحریم قرار می دهد و در مواردی نیز اقدام به حمله نظامی علیه آنان می کند؛ اما در کمال تعجب و شگفتی،‌ خود یکی از بزرگترین ناقضین حقوق بشر در جهان می باشد.
از جانب دیگر، بازداشت و نگهداری کودکان افغانستانی از سوی امریکایی ها،‌ نشان می دهد که این نیروها نه تنها در طی ۱۱ سال گذشته، هیچگاه به قوانین داخلی افغانستان تمکین نکرده و احترام نگذاشته اند؛ بلکه این امر، طی سال های آینده نیز بر حجم نگرانی های موجود در این زمینه به صورت چشمگیری خواهد افزود.
تجربه نشان داده است که تنش های لفظی دولت افغانستان با امریکا و متحدان آن بر سر نقض گسترده قوانین داخلی کشور، نتیجه بخش نبوده و در آینده نیز تضمینی مبنی بر تاثیرگذاری این شیوه، وجود ندارد؛ مخصوصا اینکه اکنون امریکا در تلاش است در آینده برای سربازان خود در افغانستان، مصونیت قضایی کسب کند؛ بنابراین، از هم اکنون باید تمهیداتی در نظر گرفته شود از تکرار این تجربه های تکان دهنده جلوگیری کند و به تحکیم واقعی حاکمیت ملی افغانستان، منجر گردد؛ در غیر آن، تفاوتی میان افغانستان و یک کشور اشغال شده وجود نخواهد داشت.