سوم محرم الحرام سال 61 هجری است. هنوز دل خاکستری حر بن ریاحی به نور ولایت روشن نشده است. وعده مُلک ری هم عمر سعد ملعون را به میدان کربلا کشانیده است. خیمه ها با فاصله کمی روبروی هم برپاشدند. مخلصین درگاه الهی و وام داران قبیله شیطان به نمایندگی از جبهه دامنه دار حق و باطل حاضرند. قاتلان مسلم و قیس هم درخیمه های مقابل خیمه ولایت نشسته اند. طفلان مسلم هم در میان هلهله شادی نامردان کوفی هنوز آواره کوچه های تنگ و ناآشنا هستند. مال حرام فرزند آدمی را دشمن امام عصرش می کند. پدر عمر سعد سال ها پیش در شورای غصب ، اظهار حقانیت واقعه غدیر خم را به کیسه زری فروخت. از صبحگاهان عمر سعد با چهار هزار حرامی برای کشتن امام (ع) پا در کربلا گذاشته است. فریاد« ا... اکبر» از اردوگاه اشقیا بلند است. نتیجه تلبیس حق و باطل همین است. صاحب بلافصل شریعت ناب محمدی (ص) مهجور و مغموم به تماشای میدانداری شهوت زدگان دین نما نشسته است. دیگر خطبه حقانیت امام (ع) هم اثری در سیاه دلان ندارد. فاصله صف حق از باطل بسیار اندک است. عبودیت و اخلاص الهی تنها مرز بین آنهاست.کسی می گویدعمر پسرسعد بن ابى وقاص است. تنها شقی زاده می تواند بر امام زمان شمشیر بکشد. خیانت به ولایت فساد باطنی است که در مرور زمان رخ می تاباند. سعد بن ابى وقاص ملعون تاریک دلی است که حضرت علی (ع) سال ها پیش بر منبرمسجد کوفه خطاب به ایشان می فرمایند: «...در هر مویى ازریش تو شیطانى است که ترا گمراه مى کند و در خانه تو فرزندى است که فرزند من حسین را شهید خواهد کرد .» تنها هفت روز به تحقق وعده صادق امام علی (ع) باقی مانده است . دیروز حسین (ع) پس از دیدار رسول اکرم (ص) در خواب كلمه ي استرجاع را بر زبان جاری می سازند . علی اکبر رمز آن را جویا می شوند و با اشارات پدر آرام می گیرند. شهادت مزد مجاهدان فی سبیل ا... است. امروز امام شهید (ع) بخشی از زمین کربلا را از مالکان آن می خرد. معامله امام پیش شرطی هم دارد. املاک هم چنان در تملک اهالی غاضریه خواهد ماند ولی آنها و نوادگان شان در گذر زمان وظیفه دارند مردم را برای زیارت مرقد مطهر امام (ع) راهنمایی کنند و زوّار او را تا سه روز میزبان باشند. زواری حسین (ع) افتخار نایابی است که نصیب هرکس نمی شود. پذیرائی از زوارش هم هم چنین. ریسمان جهالت حلقه اتصال حرامیان کوفی به اردوگاه شیطان را محکم تر نموده است. امروز شیوخ دین فروش ، غاصبان بیت المال و فرستادگان فرمانروایان رومی در قصر یزید به شور نشسته اند. این حکم تاریخ است که دنیا طلبی خواص و غفلت عوام دشمنان دین را جسور تر می کند. تنها پنجاه سال پس از رحلت پیامبر مثلث زر و زور و تزویر آشکارا برای ذبح حقانیت و دیانت شکل گرفته است. مناسبات فاسد سیاسی، انحطاط اخلاقی ورویه های غلط اجتماعی به همین آسانی زمینه شهادت امام عصر(ع) را فراهم کرده است. عوام گمراه مدام هلهله شادی سر می دهند و خواص بی بصیرت در رویا ثروت بادآورده شیطانی غلت می خورند. تنها خون ولی خاصه الهی قادر است خواب رفته ها را بیدار سازد. خیل دوستداران ولایت خواب مانده اند . کثیری از عوام هم به واسطه باران گناه قدرت تشخیص حق از باطل را از دست دادند. باید پذیرفت خواب رفته و خود به خواب زده به سویه در گناه یزیدیان شریک هستند. رقیه در کنج خیمه چشم به راه فردا است.هنوز خرابه ئی به چشم نمی آید. 

نویسنده: سیروس محمودیان