اعتصاب دانشجویان معترض نسبت به تغییر نام دانشگاه تعلیم و تربیه به دانشگاه برهان الدین ربانی، از چند روز به این سو در جریان است و جوانان معترض می گویند تا زمانی که دولت و مقام های وزارت تحصیلات عالی از این تصمیم خود منصرف نشوند به اعتصاب خود ادامه داده و به درس های خویش حضور نمی یابند. 

براساس گزارش ها شمار این دانشجویان به ده ها تن می رسد و آن ها ادعا می کنند که استاد ربانی شخصیتی جنجال برانگیز دارد و مورد تایید همه اقوام و طرف های سیاسی در کشور نیست. او در زمان جنگ های داخلی ریاست دولتی را به عهده داشته است که از سوی همه طیف های مجاهدین و همچنین اقوام ساکن در کشور، نمایندگی نمی کرد.
از سوی دیگر، شماری نیز هستند که استاد ربانی را قربانی صلح جویی، خیرخواهی، ایجاد ثبات و تفاهم و آرامش و وحدت در کشور می دانند و تغییر نام دانشگاه تعلیم و تربیه به نام وی را شایسته شخصیت و مقام او می دانند. 

دولت اما اعلام کرده است که این تصمیم برگشت ناپذیر است و اعتصاب های دانشجویی مانع تغییر نام دانشگاه تعلیم و تربیه به دانشگاه برهان ربانی نخواهد شد.
عظیم نوربخش؛ سخنگوی وزارت تحصیلات عالی افغانستان به برخی رسانه ها گفته است که اعتراض ده‌ها دانشجوی دانشگاه تعلیم و تربیه کابل به تغییر نام این دانشگاه به "دانشگاه پروفیسور برهان الدین ربانی"، باعث نمی‌شود که نام جدید این دانشگاه تغییر کند.
سخنگوی وزارت تحصیلات عالی گفته است که تصمیم به تغییر نام دانشگاه به فرمان رئیس جمهور حامد کرزی و با تصویب شورای وزیران صورت گرفته‌ و غیرقابل بازگشت است.
در این میان، نگاه ها و برداشت های دیگری نیز از این تصمیم دولتمردان وجود دارد. شماری از منتقدان این تصمیم می گویند دولت با این تصمیم می خواهد به چند هدف مشخص دست پیدا کند: 

1. ایجاد شکاف میان قومیت های هزاره و تاجیک و کاهش فشار ائتلاف های رهبران قومی بر حکومت و حلقه قدرت و به صورت مشخص، جبهه ملی به رهبری احمدضیا مسعود و با عضویت عبدالرشید دوستم و محمد محقق دو رهبر قومی دیگر.
2. مصادره شخصیت استاد ربانی از سوی حکومت و او را "شهید" حکومتی وانمود کردن به منظور کاهش انتقادهایی که از سوی مجاهدین سابق و هم حزبی های آقای ربانی بر حکومت در زمینه عدم پیگیری پرونده ترور او در جریان است. 

با این حال و فارغ از اینکه چه نیتی پشت این تصمیم رییس جمهور کرزی قرار دارد، اکنون نفس این اقدام، جنجال برانگیز شده و به یکی از دردسرهای اجتماعی در یک محیط فرهنگی به وسعت دانشگاه تعلیم و تربیه تبدیل شده است. 

اما بدون در نظر داشت برداشت ها و تحلیل های متفاوت از این اقدام دولت و نیز ادعاهای دوطرف منازعه در دانشگاه تغییر نام یافته، واقعیت این است که استاد ربانی، شخصیتی جهادی و دارای ارج و احترام و جایگاه یک رهبر مجاهد است و نباید دستمایه بازی های سیاسی قرار گیرد. او شاید اگر اکنون اراده ای در دخالت و ابراز نظر در این مورد داشت، هرگز اجازه نمی داد نام و عنوان و اسم و رسم وی، دست ابزار تنش و تفرقه قومی در کشور قرار گیرد. 

او همواره در راستای برقراری صلحی عادلانه که در آن همه اقوام و طیف های تباری افغانستان، حق و سهم داشته باشند تلاش می کرد و در همین راه نیز قربانی شد؛ اما اکنون دو طرف نزاع، چنین شخصیتی را دستمایه نفاق و افتراق قومی و تباری قرار داده اند. 

از جانب دیگر، به نظر می رسد دولت نیز در جهت راضی نگهداشتن همه قومیت های کشور برای اختصاص اماکن و مراکز معتبر علمی و آکادمیک به نام رهبران قومی،‌ ناتوان و با محدودیت مواجه است؛ بنابراین،‌ عادلانه و عاقلانه نخواهد بود که به صورت نامتوازن، این سهم به یکی از اقوام کشور تعلق گیرد و حقوق اقوام دیگر نادیده گرفته شود.
تاریخ 40 سال اخیر کشور، تاریخی سراسر تنش و تشنج و نفاق و هم ستیزی بوده است و دامن زدن به این نفاق ها نه منظور و مامول استاد ربانی بود و نه هیچ یک از رهبران قومی دیگر؛ بنابراین، تغییر نام دانشگاه تعلیم و تربیه، وقتی پیامدی جز دامن زدن به تنش های آن دوران در پی نداشته باشد، برخلاف خواست ها و آرمان های سیاسی استاد ربانی و کاری برخلاف مصلحت است.
براین اساس، به نظر می رسد معقول تر این باشد که استاد ربانی، "قهرمان صلح" باقی بماند و شخصیت او دستمایه اعتصاب های دانشجویی قرار نگیرد.