طوری که روشن است، پارلمان ها به مثابه عمده ترين نهاد در جوامع دموکراتیک بوده که وظايف ، مکلفیت ها و مسؤوليت های حیاتی و سازنده را در کنار دیگر نهاد های اجرایی، قضایی و جامعه مدنی در کشورها بر عهده دارند. البته اعضای پارلمان ها وظایف زیاد و متعددی دارند؛ اما آنچه وظایف اساسی آن ها را تشکیل می دهد ( قانونگذاری، نظارت بر عملکرد حکومت و نمایندگی از مردم ) است. در حال حاضر دولت یا كشور بدون پارلمان منتخب در زمره نظام های دیكتاتور به شمار می رود، كه نقش مردم در تعيين سرنوشت شان توسط عده ی محدود تعيين می گردد.
دراین مقاله سعی گردیده تا یکی از وظایف اساسی قوه مقننه که ( نمایندگی از مردم) هست، به گونه فشرده به بحث گرفته شود؛ زیرا تأمین و توسعه ارتباط میان شهروندان و نمایندگان پارلمان برای رسیدگی به همه مسایل و موضوعات اجتماعی یک امر ضروری پنداشته می شود. نمایندگان می توانند با استفاده از روش های مختلف این وظیفه ملی شان را انجام دهند که ازآن جمله به بخشی ازآن روش ها اشاره می شود:
نمايندگان ملت می توانند با استفاده از ایجاد دفاتر در مرکز حوزه انتخابی، برگزاری مجالس با مردم، تأمین ارتباط با استفاده از تیلفون و ارسال نامه و ... شكايات و خواسته های مردم را به گونه شفاهی و یا کتبی دریافت نموده، برای حل آن به صورت فردی با وزیر یا هر مسؤول دیگر حکومتی در میان گذاشته، خواهان توجه آنها در زمینه گردد. نمایندگان می توانند موضوعات مطرح شده را در مباحثات عمومی مجلس یاد آوری نموده، توجه نمايندگان و حكومت را بدان جلب نمايند. از طرف دیگر نماينده پارلمان می تواند خواسته های مردم را در جلسات گروهی یا حزبی خود نیز مطرح نماید. بحث خواسته ها و مشکلات مردم در کمیسیون های مجلس و همچنان شریک ساختن آن با رسانه ها یکی دیگر از روش هایی است که وکلای پارلمان ازآن استفاده می نمایند.
به همین گونه دخیل ساختن نظریه های مردم در پروسه قانونگذاری یکی دیگر از وسیله های مهم جهت بهبود روابط میان پارلمان و شهروندان که در محلات مختلف زندگی دارند، محسوب میگردد. اعضای پارلمان می توانند در ایام رخصتی ها و یا حالات ضروری به ولایت های شان سفر نموده، برعلاوه مطرح نمودن دیگر موضوعات مهم کشوری با مؤکلین شان، نظریه های مردم را در رابطه به طرح قوانین و موافقت نامه ها مورد بحث قرار داده، نظریه های سودمند آنها را به پارلمان انتقال دهند. البته این روش در جهت ایجاد فرهنگ مشارکت مردم با دولت، شفافیت، افزایش اعتماد مردم به نهاد های دموکراتیک و اقتدار ملت و دولتداری مؤثر می باشد.
از یاد نبریم که شهروندان نیز مکلف اند تا با نمایندگان شان همکار خوب باشند، در برنامه ریزی ها و تحقق پروژه های عام المنفعه و دیگر خواسته های مشروع، نمایندگان شان را همیشه یاری نموده، مشورت های لازم و منطقی به نمایندگان شان ارائه نمایند و در کار های عملیاتی نیز ایجاب می نماید تا شهروندان سهم فعال و برق آسا داشته باشند؛ زیرا بدون حمایت مردمی پیشبرد همه کارها بر عهده یک شخص سنگینی نموده، به سادگی امکان پذیر نمی باشد. این روحیه همکاری انگار، باعث سرعت بخشیدن چرخه کاری رفاه عامه و خوشبختی جامعه می گردد.
گرچه طی شش سال اخیر که شورای ملی افغانستان یک بار دیگر از میان دود و آتش قد بر افراشت وبه فعالیت آغاز نموده، چنین روش ها کماکان در بخش نمایندگی وکلا از مردم وجود داشته؛ اما به قول شهروندان این گونه روابط بسنده نبوده، لازم است تا نمایندگان ملت در پارلمان در راستای تأمین روابط با مردم و حل خواسته های آنها تلاش بیشتر ورزند، زیرا اجرا و انجام مشکلات و خواسته های شهروندان یکی از وظایف اساسی نمایندگان ملت به شمار می رود.
نویسنده: رفیع الله امیری