اوضاع در سوریه مدتی است که به صورت رقتبار و دردآوری به پیش می رود. کشتارهای دسته جمعی اخیر در مناطق مختلف این کشور، ملت سوریه و مردم جهان را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در کشتارها و جنایت های اخیر، هر کدام از دولت و مخالفان آن، یکدیگر را مقصر دانسته و متهم می کنند. طرح کوفی عنان، نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل در امور سوریه نیز، شانس اجرایی شدن نیافت و در لابلای صحبت های ضد و نقیض دولت، مخالفان و فرستاده های سازمان ملل، در گیری ها و کشتارهای بی رحمانه و کورِ زن و کودک و جوان و پیر همچنان ادامه دارد.
حجم این کشتارها و جنایات ضد بشری به حدی است که بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، عنان از کف داده و در کنفرانس خبری در روز پنجشنبه گذشته گفته است: " نمی توانیم فقط وقایع سوریه را محکوم کنیم، مردم صلح و آرامش می خواهند." بلی در واقع نیز این چنین است؛ مردم جهان و ملتها تا به کی به محکوم کردن ظاهری جنایاتی که در سوریه در حال اجرا شدن است، بسنده کنند؟! حق با آقای دبیرکل سازمان ملل است، این جنایات هولناک ضد بشری علاوه بر محکومیت ظاهری از نظر گزینه های بازدارنده عملی نیز باید جدی گرفته شود.
همه چون بانکی مون، بر این باوراند که :" جهان باید یکصدا شود و پیامی محکم به سوریه ارسال کند. پیامی حاوی این مهم که خشونت ها از سوی دو طرف باید متوقف شود." آری این خشونت ها در اسرع وقت باید متوقف شوند، اما چگونه؟ آیا راه پایان بخشیدن به خشونت ها و کشتارها در سوریه ای که تا چندی پیش، یکی از آرام ترین کشورهای منطقه بود، به این است که با حمایت وسیع از مخالفان دولت بشار اسد، پول، اسلحه و امکانات همه جانبه در اختیار آنان قرار داده شود تا دامنه بحران در این کشور هر چه بیشتر گسترش یابد، تا جایی که دیگر دولت های تحریک کننده حتی خود شان از مهار اوضاع در این کشور عاجز شوند؟!
آیا راه همین است که تعدادی از دولت های عرب رقیب دولت سوریه در همدستی با دولت های امریکا و اروپایی با راه اندازی کنفرانسی به نام "دوستان مردم سوریه" به تحریک و تجهیز هر بیشتر مخالفان در سوریه، همت بگمارند؟! تجربه نشان داد که تشکیل یک چنین کنفرانس و تجهیز غیر مسئولانه مخالفان دولت سوریه، نه تنها باعث آرامش در سوریه و نیز تضعیف مواضع دولت بشار اسد نشده که بلکه آن حرکت ها، به مثابه پرتاب آتش در انبار باروت در سوریه بوده است.
دقیقاً پس از برگزاری کنفرانس نام نهاد" دوستان مردم سوریه" در ترکیه، اوضاع در سوریه به صورت انفجار آمیزی به سمت بحران و ناامنی در حال حرکت و پیشروی است! پرسشی که مردم منطقه از جناب آقای بان کی مون دارند این است که سازمان ملل متحد چرا به دور از فشارهای موجود از ناحیه برخی از قدرت های جهانی، به رسالت و مسئولیت انسانی خویش در برابر مردم سوریه عمل نمی کند؟ حذف بشار اسد که پایگاه و جایگاه قابل قبولی در میان مردم سوریه دارد، چه سود و منافعی برای سازمان ملل می تواند داشته باشد؟!
مردم سوریه برای یک بازی مسخره حذفی که بوسیله گرداننگان منطقه ای و با همکاری دیگران براه انداخته شده، چه مقدار تاوان های سنگین جانی و مالی را باید متقبل شوند؟! خشونت هایی که آقای بان کی مون از آنها جنایت علیه بشریت در سوریه نام می برند، از طرف هر جناحی – دولت و مخالفان- که باشد از دید هر انسانی محکوم و مردود است. واقعیت آنست که پس از کشتارهای اخیر و اخبار ضد و نقیض در باره مسببان آنها، جایی برای دفاع از هیچیک از مخالفان و دولت سوریه باقی نمانده است.
همزمان کوفی عنان، نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در بحران سوریه که در کنار بان کی مون در کنفرانس خبری حضور یافته بود با سخنانی چون: "طرح صلح سوریه در مرحله اجرا دچار ضعف بود نه در مرحله تهیه." رعایت نکردن مفاد طرح صلح باید برای دولت سوریه عواقبی در پی داشته باشد!!" " طرح شش ماده ای من به درستی اجرا نشده است و هنوز امکان مستقر کردن مفاد آن وجود دارد." "ما نباید بگذاریم که کشتار جمعی در سوریه تبدیل به واقعیت روزانه شود." و"سوریه در حال دو قطبی شدن و افزایش افراطی گری است." از دید برخی از کارشناسان به روشنی ثابت کننده این معنی است که در بحران جاری در سوریه، کوفی عنان طرف مخالفان دولت بشار اسد را گرفته و در واقع به جای سخنگوی آنان در انظار جهانی به ابراز رای و نظر می پردازد!
از دید آگاهان، کوفی عنان، دلیل شکست طرح چند ماده ای خویش را درعدم اعتنای دولت سوریه بدان جست و جو کرده و با پیشنهاد تحریم هایی علیه دولت سوریه، به انتقام کشی از آن فکر می کند!
به هر حال، انتظار افکار عمومی از سازمان ملل متحد، چیزی نبوده که تا کنون این سازمان در قبال دولت و ملت سوریه از خود به نمایش گذاشته است.
توقع ملتها از سازمان ملل آنست که به دور از هرگونه فشارها و اتخاذ مواضع جانبدارانه، به خیر و صلاح واقعی دولت و ملتها فکر کنند؛ کاری که شایسته یک سازمان جهانی با آن القاب و عناوین است؛ نه آنکه با عملکرد مشکوک و پرسش برانگیز، این نهاد و دبیر کل آن را در گمانگاه اتهامات وارده و یا غیر آن قرار دهد. نسبت به سوریه و حل و فصل قضایای تاسفبار در این کشور اسلامی نیز باید کمال دقت صورت گرفته و سعی شود، منویات و خواسته های اکثریت قاطع مردم آن مد نظر قرار گیرد.
یکی از واقعیت های غیر قابل تغییر در سوریه، جایگاه مردمی بشار اسد در این کشور است که اگر در حل بحران سوریه به آن مهم توجه لازم صورت نگیرد، مطمئن باید بود که هیچ راه حلی اعم از طرح کوفی عنان و غیره و ذالک به جایی نخواهد رسید. 

نویسنده: سیدفاضل محجوب