ایجاد دولت وحدت ملی در اسرائیل برای اتخاذ یک تصمیم اساسی و حیاتی در مقابل تحولات منطقه صورت گرفته است.

هر چند بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی چندی پیش اعلام کرده بود که به زودی یک انتخابات زودهنگام پارلمانی در اسرائیل برگزار خواهد کرد ولی چند روز بعد در یک اقدام دور از انتظار به همراه شائول موفاز رهبر حزب کادیما اعلام کرد که دو حزب بزرگ رژیم صهیونیستی یعنی لیکود و کادیما برای تشکیل دولت وحدت ملی به توافق رسیده اند.

حزب کادیما حزبی است که بعد از حزب لیکود دارای بیشترین کرسی در کنست اسرائیل است و قبل از توافق با حزب لیکود اپوزیسیون اسرائیل را تشکیل می داد. حزبی که دارای اختلافات جدی با دولت نتانیاهو است، حال چگونه شد که به یکباره رهبران این حزب تصمیم گرفتند به دولت لیکود ملحق شوند و کابینه وحدت ملی تشکیل دهند، سوالی است که این نوشتار در صدد است به آن پاسخ دهد.

در طول بیش از شش دهه ای که از تشکیل رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی می گذرد این سومین باری است که احزاب بزرگ اسرائیلی با یکدیگر متحد می شوند و کابینه فراگیر و به اصطلاح وحدت ملی تشکیل می دهند.

یکبار قبل از آغاز جنگ ژوئن اعراب و اسرائیل و یکبار دیگر نیز در زمان نخست وزیری مناخیم بگین در دهه 1980 که اسرائیل به راکتور هسته ای اوسیراک در عراق و در عملیاتی تحت عنوان بابل حمله برد و نیروگاه هسته ای حومه بغداد را بمباران کرد. بعد از این دو مرتبه هیچگاه میان احزاب بزرگ اسرائیلی توافقی همه جانبه مبنی بر تشکیل دولت وحدت ملی صورت نگرفت. توافق ایجاد شده میان دو حزب بزرگ صهیونیستی یعنی لیکود و کادیما هم اکنون تعداد کرسی های دولت را در کنست اسرائیل به 92 کرسی رسانده است و این یعنی نتانیاهو دیگر نیازی به حمایت احزاب کوچک اسرائیلی و حزب کار به رهبری ایهود باراک ندارد.

مقامات دو حزب لیکود و کادیما در توجیه اقدامشان برای تشکیل دولت وحدت ملی مقابله با چالش های جدی امنیتی را دلیل ائتلافشان اعلام کردند، چالش هایی که شرایط امنیتی جدیدی برای اسرائیل به وجود آورده اند و عامل اصلی آن چیزی نیست جز بیداری اسلامی در منطقه خاورمیانه.

نبض بیداری اسلامی این روزها در مصر می تپد و دادگاه قاهره حسنی مبارک، این متحد بزرگ اسرائیل را به حبس ابد محکوم کرده است و از سوی دیگر انتخابات ریاست جمهوری مصر هم تاکنون به نفع اسلامگرایان رقم خورده است و احتمال ظهور یک دولت اسلام گرا در مصر به اوج خود رسیده است.

از آن جا که تحولات مصر در طول تاریخ معاصر منطقه محدود به این کشور نمانده است، قطعا شاهد تحولاتی از این دست در دیگر کشورهای عربی نیز خواهیم بود.

از سوی دیگر سوریه دیگر کشور مهم عربی نیز این روزها در حال دست و پنجه نرم کردن با یک بحران جدی است و بحث تهاجم بین المللی به این کشور نیز این روزها از سوی بسیاری از محافل بین المللی به اوج خود رسیده و این یعنی شرایط امنیتی جدیدی در حال حاکم شدن بر منطقه است.

در کنار دو مسئله فوق مسئله هسته ای ایران هم این روزها به یکی از مباحث داغ منطقه ای مبدل شده است، هر چند ایران در حال مذاکره با گروه 5+1 است و ظاهرا مذاکرات ایران و طرف های مقابل دستاوردهایی را نیز به دنبال داشته است ولی با تمام این ها مقامات صهیونیستی نسبت به تحولات هسته ای ایران همواره حساسیت های فراوانی به خرج داده اند.

به هر حال به باور بسیاری از تحلیل گران ایجاد دولت وحدت ملی در اسرائیل برای اتخاذ یک تصمیم اساسی و حیاتی در مقابل تحولات منطقه صورت گرفته است، مسئله ای که گمان می رود نشانه ای از بروز یک تحول جدی در خاورمیانه باشد، تحولی که قطعا بیش از همه اسرائیل را به چاره جویی واداشته است تا شاید بتواند با مصونیت و آمادگی بیشتری با حوادث آینده منطقه بحران زده خاورمیانه مواجه شود.