جاوید لودین امضای این سند را با چین، دارای ارزش زیادی دانسته و گفته است که تناقضی با منافع آمریکا و حامیانش در افغانستان نخواهد داشت.

مقام های دولت افغانستان به تازگی اعلام کرده اند که قرار است این کشور با چین نیز پیمان همکاری های استراتژیک امضا کند.

جاوید لودین؛‌ معین سیاسی وزارت امور خارجه در این باره گفته است:"افغانستان سال گذشته با هند سند همکاری‌های درازمدت امضا کرد و حالا با چین هم در مورد امضای چنین سندی مذاکرات جریان دارد."

معین سیاسی وزارت خارجه همچنین گفته که با توجه به نقش رو به افزایش چین در منطقه، افغانستان در نظر دارد با این کشور و برخی کشورهای عضو سازمان همکاری های شانگهای تفاهمنامه همکاری های درازمدت امضا کند.

جاوید لودین امضای این سند را با چین، دارای ارزش زیادی دانسته و گفته است که تناقضی با منافع آمریکا و حامیانش در افغانستان نخواهد داشت.

به گفته وی "اینکه روابط میان امریکا و چین چگونه است، مربوط به خود آنهاست؛ اما از آنجایی که منافع افغانستان و آینده کشور ما و رابطه اش با جهان و منطقه مطرح است، همان گونه که با امریکا توافقنامه همکاری های درازمدت امضا کردیم، با برخی کشورهای همسایه که با ما روابط اقتصادی و تاریخی دارند، نیز چنین سندی امضا خواهد شد."
چین که قدرت اول اقتصادی در آسیا و دومین قدرت اقتصادی جهان است گفته می شود سالانه به ارزش دو میلیارد دالر به افغانستان صادرات دارد و افغانستان نیز در حدود صد میلیون دالر کالا به این کشور صادر می کند.
چینی ها همچنین یکی از بزرگترین سرمایه گذاری ها را در بخش استخراج معدن در افغانستان انجام داده اند که میزان سرمایه ای که به این بخش اختصاص داده شده به میلیاردها دالر می رسد.

همچنین قرار است چین طولانی ترین خط آهن در افغانستان را نیز اعمار کند.
درست به این دلایل است که امضای پیمان استراتژیک با چین می تواند برای افغانستان و اقتصاد و تجارت در کشور حایز اهمیتی حیاتی باشد.
اگرچه نگرانی ها و اما و اگرهایی در خصوص روابط این کشور با امریکا وجود دارد؛ اما مقام های دولت افغانستان،‌ تاکید کرده اند که نوع رابطه چین با امریکا به افغانستان مربوط نمی شود و افغانستان به دنبال یافتن حامیان منطقه ای است.

چینی ها اگرچه به لحاظ سیاسی با ایالات متحده روابط مساله دار و در مقاطعی تنش آلود دارند؛ اما آنچه رویکرد اصلی سیاست چین در قبال کشورها را تعیین می کند بیشتر برآمده از سنجش هایی است که این کشور در خصوص سود و زیان اقتصادی یک رابطه به آن اهمیت می دهد.
کارشناسان در سال های گذشته، بارها گفته اند که آنچه امریکا در افغانستان هزینه کرد با آنچه چین از رهگذر حضور امریکا در کشور در زمینه اقتصادی به دست آورد، نمی تواند قابل مقایسه باشد.

با اینکه امریکا در بخش های سیاسی و نظامی، هزینه های هنگفتی را صرف و سرمایه گذاری کرده است؛ اما اینک بازار مصرف افغانستان و همچنین استخراج بزرگ ترین معادن کشور در کنترل چین قرار دارد و این می تواند نشانگر برتری چین بر امریکا در عرصه اقتصاد و صنعت و معدن در کشور باشد.

با این حساب پیمان استراتژیک با چین افزون بر اینکه می تواند سطح همکاری های افغانستان را با همسایگی شرقی اش در مرحله استراتژیک افزایش دهد از سوی دیگر، می تواند میان یکجانبه گرایی ناشی از انعقاد بی رویه پیمان های استراتژیک از سوی دولت افغانستان با قدرت های غربی و نیاز مبرم کشور به همکاری های منطقه ای و برقراری روابط راهبردی با قدرت های منطقه و همسایه و ایجاد زمینه های لازم برای حمایت و صیانت از منافع متقابل طرفین در کشورهای همدیگر، نوعی توازن و تعادل ایجاد کند.

بنابراین پیمان استراتژیک با چین به عنوان نخستین گام در راستای همکاری های استراتژیک با قدرت های منطقه و همسایه می تواند حایز اهمیت اساسی و حیاتی باشد.