فرهنگ افغانستان اینک تنی زخم آلودش را اندکی از میان دود و آتش رهانیده است. ولی این تن خسته همچنان بی حصار و بی پناه در برابر چشمان فرهنگ رقیب و بیگانه عریان مانده است.

درشرایط نسبی موجود در کشور، ممکنست که تن زخم خورده مردم اندکی به خود آید وویرانه ها به تدریج خودرا با بنیاد نو بیارایند، ولی جانی که هرروز اززخم نهان فرسوده می گردد، تن عریان فرهنگ است و بنایی که هرروز اندام آن بررهگذری می ریزد دیوار فرهنگ است.

فرهنگ به معنای عام همان رودی است که درامتداد تاریخ افغانستان جاری بود ونسل های متعدد درافغانستان عقیده و اندیشه و رسوم و ارتباطات انسانی خودرا از آن سیراب می کردند.

فرهنگ افغانستان اینک تنی زخم آلودش را اندکی از میان دود و آتش رهانیده است. ولی این تن خسته همچنان بی حصار و بی پناه در برابر چشمان فرهنگ رقیب و بیگانه عریان مانده است. افغانستان از جمله کشورهایی است که به دلیل بحران های مختلف، زمینه های تهاجم فرهنگی در آن تا بی نهایت مهیا شده است. کشورهای غربی برآنند تا از این فرصت بهترین استفاده ی بهینه را ببرند. این مسأله کاملاً مشهود است که فرهنگ غربی با فرهنگ سنتی و دینی مردم افغانستان تناقض دارد.

یکی از ابزارهای کشورهای سلطه گر برای دستیابی به اهداف سلطه طلبانه شان، تهاجم فرهنگی است و کشورهای غربی سعی دارند تا با این حربه و با نشانه رفتن باورها و سنت های دینی و اسلامی زمینه های سلطه و استعمار خود را فراهم نمایند.

پس از استقرار حکومت جدید در افغانستان و فروپاشی طالبان و به وجود آمدن خلاء فرهنگی در این کشور، قدرتهای غربی سعی کردند از این موضوع به نفع خود استفاده نمایند و افغانستان را مورد تهاجم فرهنگی قرار دهند.
گرچه علما و اندیشمندان با درک این موضوع به مراتب آن را به مسؤلین و دست اندرکاران حکومتی گوشزد کرده اند که اگر شنیده شد هم، نسبت به آن بی توجهی صورت گرفته است.
در افغانستان نزدیک به 40 شبکه تلویزیونی و ده ها رادیو مشغول فعالیت هستند که برخی از آنها با پخش انواع برنامه های مبتذل غربی، فرهنگ و سنت ملی و اسلامی مردم افغانستان را نشانه رفته اند.

تهاجم فرهنگی یکی از وسایل تاریخی برای ممالک و دولت هایی است که در رأس هستند، از آن استفاده می کنند و فرهنگ خود را بر فرهنگ دیگران جایگزین می سازند. دولت های غربی به طور یک جانبه در افغانستان، تهاجمات خود را چه از طریق وسایل ارتباط جمعی که در دسترس خودشان است و چه از طریق وسایلی که توسط آنها تأمین می شوند، گسترش می دهند. در حال حاضر این تهاجم در مکاتب به یک نحو و در دانشگاه ها به نحوی دیگر، در ادارات به گونه متفاوت و حتی در قوانین افغانستان به وضوح به چشم می رسد.

بسیاری از رسانه ها در افغانستان از سوی کشورهای غربی مورد حمایت مالی قرار می گیرند که این مسأله باعث شده تا آن ها خواست و نظر این کشورها را در انتخاب و پخش برنامه های خود اعمال نمایند. ابتذال هم که یکی از فاکتورهای فرهنگ غربی است، در این برنامه ها دیده می شود. رسانه های مختلفی در افغانستان از طرف غربی ها تمویل می شوند. اهداف غربی ها از انجام این کار گسترش فرهنگ غربی می باشد که ازآن به تهاجم فرهنگی غرب در افغانستان تعبیر می شود.

همه تهاجم فرهنگی و ارائه مبتذلات در رسانه ها بر تهاجم فرهنگ غربی به افغانستان بر نمی گردد. تهاجم فرهنگ شرقی در رسانه های افغانستان نیز از میدان به دورنمانده است. هم اکنون رسانه های افغانستان خواسته یا ناخواسته دست به نشر و پخش سریال های هندی، چینی، و کوریایی می زنند که طبیعتاً این کشورها در زمینه های اخلاقی و عقیدتی مخالف با فرهنگ اسلامی افغانستان هستند که این فیلم ها و سریال ها بر رواج و پذیرش ابتذال در کنار فرهنگ افغانی و اسلامی تأثیر می گذارد.
تهاجم فرهنگی غرب پیامدهای مخربی برای هر جامعه ای خصوصاً افغانستان به دنبال دارد. با توجه به این که افغانستان دارای یک جامعه سنتی است و بر اصول و ارزش های خانواده تأکید بسیار می شود لذا به گفته بسیاری از کارشناسان یکی از عواقب تهاجم فرهنگی غربی سست شدن بنیان های خانواده در این کشور خواهد بود. چه آنکه، آنگاه که یک فرهنگ مبتذل وارد خانواده و اخلاق می گردد طبیعتاً زمینه ای را برای گسترش در درون آن اخلاق برای خودش جستجتو می کند، که این خطر بد تر از خطر مواد مخدر است. زیرا اگر مواد مخدر یک فرد استعمال کننده را به هلاکت می رساند، ورود یک فرهنگ مبتذل به یک خانواده، تمام افراد آن خانواده را به هلاکت می رساند.

اما حکومت افغانستان در حال حاضر این ظرفیت و توانایی ویا اراده را ندارد تا با گسترش فرهنگ های مبتذل چه شرقی، چه غربی مبارزه کند.

نویسنده: جاوید ارجمند