دولت افغانستان همواره از دستاورد بزرگی به نام "آزادی بیان" سخن گفته و به افتخار از آن یاد کرده و روزنامه انصاف نیز در راستای همین دستاورد دولت و به خاطر بهره مندی از این دستاورد بزرگ به کار نشراتی و رسانه ای می پردازد و برای مخالفت با نیروهای خارجی نیز دلایل زیادی دارد.

چند سوال:
1. آزادی بیان از نظر ریاست امنیت ملی به چه معناست؟
2. تکلیف جنبش های ضد جنگ و ضد اشغال در سراسر دنیا چیست؟
3. آیا حمایت از ارزش های دینی مردم افغانستان جرم است؟
4. چرا هیچ رسانه ای امریکایی نیست؟
5. تفاوت ریاست امنیت ملی با وزارت فرهنگ چیست و در این میان وظیفه کمیسیون نظارت بر تخطی های رسانه ای چه می باشد؟
6. تیتر جنایت‌ های امریکایی‌ها در افغانستان درشت تر است یا کشورهای همسایه؟
7. موسسات خارجی چرا از دیدرس امنیت ملی پنهان مانده اند، آیا مسیحی سازی جرم نیست؟
8. قاتل قندهار کجا رفت؟ نمایندگان مجلس چه فیصله کرده بودند؟
گزارش اخیر سخنگوی امنیت ملی به وزارت اطلاعات و فرهنگ، نمایندگانی از وزارتخانه های دفاع، داخله،‌ خارجه و تعدادی از نمایندگان رسانه ها به صورت مشروح و مفصل در رسانه ها از جمله در خبرگزاری صدای افغان(آوا) منعکس شده است و خوانندگان در جریان جزییات آن قرار دارند؛ اما آنچه اکنون در این نوشته به آن پرداخته می شود تنها چند سوال کوچک از ریاست امنیت ملی و لطف الله مشعل سخنگوی آن است.
ریاست امنیت ملی شماری از رسانه ها - از جمله روزنامه انصاف - را به ایران منسوب کرده و گفته است که این رسانه ها در راستای منافع کشورهای همسایه، بر ضد نیروهای خارجی و در مخالفت با دولت افغانستان فعالیت می کنند.

لطف الله مشعل از جمله به چند تیتر روزنامه انصاف اشاره کرده که در مخالفت با حضور نیروهای خارجی نوشته شده و تحلیل های این روزنامه را مورد سوال قرار داده است.
این در حالی است که دولت افغانستان همواره از دستاورد بزرگی به نام "آزادی بیان" سخن گفته و به افتخار از آن یاد کرده و روزنامه انصاف نیز در راستای همین دستاورد دولت و به خاطر بهره مندی از این دستاورد بزرگ به کار نشراتی و رسانه ای می پردازد و برای مخالفت با نیروهای خارجی نیز دلایل زیادی دارد.
این تنها روزنامه انصاف نیست که از نیروهای خارجی و عملکردهای جنایتکارانه آنان در افغانستان انتقاد می کند؛ در سراسر افغانستان و جهان و در خود امریکا میلیون ها نفر همه روزه به جنبش های ضد جنگ می پیوندند و بر علیه جنایت های این نیروها دست به اعتراض می زنند.
رسانه های معتبر خبری گزارش داده اند که جنبش های ضد جنگ طی یک فراخوان بزرگ،‌ قصد دارند همزمان با برگزاری کنفرانس شیکاگو در امریکا دست به راه پیمایی اعتراض آمیز بزنند و از ناتو بخواهند که به اشغال افغانستان پایان دهد؛ چرا سازمان اطلاعات مرکزی امریکا(سیا) همه این میلیون ها نفر را دستگیر نمی کند، یا آنها را متهم به وابستگی به ایران و پاکستان نمی کند؟! امنیت ملی بارها شاهد تظاهرات ده ها هزار نفر از مردم مسلمان افغانستان، علیه نیروهای خارجی بوده است؛ پس باید آنها را هم متهم به وابستگی می کرد!!

روزنامه انصاف مخالف جنایت های امریکایی ها در افغانستان است و نمی تواند آتش زدن قرآنکریم، اهانت به اجساد برادران ناراضی رییس جمهور که اتباع همین کشور هستند، قتل عام مردم ملکی، زنان و کودکان و آتش زدن آنها، هتک حریم خانواده های افغان در مناطق جنوبی کشور، بازداشت های بدون موجب و بدون مجوز قضایی از محاکم افغانستان،‌ زندان های خصوصی و به دور از نظارت و کنترل دولت افغانستان، بمباران مراسم عروسی مردم بی گناه و... را ببیند و در مقابل آن واکنشی نشان ندهد. این را نه قانون ممنوع قرار داده و نه غیرت ملی و افغانی مسئولین روزنامه انصاف اجازه می دهد و نه هم با برچسپ هایی چون وابستگی به کشورهای همسایه می توان این احساسات مردم را سرکوب کرد.

روزنامه انصاف در چارچوب آزادی بیان محرز در قانون اساسی کشور، به خود حق می دهد از عملکردهای غیرقانونی و خودسرانه نیروهای خارجی که برخلاف تمام موازین پذیرفته شده ملی و بین المللی است انتقاد کند؛‌ کاری که شخص رییس جمهور نیز بارها آن را انجام داده است؛‌ اما در این میان از دستاوردهای مثبت و مهم دولت افغانستان همواره تمجید کرده و در خبرها و تحلیل های خود آن را به صورت گسترده منعکس کرده است که اگر آقای مشعل بخواهند حتما این اسناد در اختیار وی قرار خواهد گرفت.
مشعل به برخی تیترهای انصاف اشاره کرده که تحلیل هایی در مخالفت با نیروهای خارجی ارائه داده و آن را نادرست خوانده است.

شاید ابهام در معنای "تحلیل" باشد. تحلیل عبارت از برداشت یک ناظر سیاسی از یک موضوع است که به صورت پیش بینی هایی که ممکن است به صورت بالقوه تحقق یابد و یا اینکه در پشت پرده اقدامی نهفته باشد یا اصلا چنین چیزی وجود نداشته باشد و نگارنده اشتباه کرده باشد ارائه می گردد.
در تحلیل، الزاما اصل بر صحت و درستی نیست. یعنی در یک تحلیل امکان این امر وجود دارد که نادرست ثابت شود؛ ولی این هیچ دلیلی برای قصد آقای مشعل برای گرفتاری مسئولین روزنامه انصاف نمی تواندباشد!

ما در چارچوب آزادی بیان به خود حق می دهیم تحلیل خود را از اوضاع کشور تبیین کنیم؛ اما اینکه این برداشت احیانا نادرست ثابت می شود، از نظر عرف سیاسی و رسانه ای بر نویسنده یا نشریه حرجی نیست. این ممکن است بارها برای برژینسکی و کسینجر و فوکویاما و دیگران هم پیش آمده باشد؛‌ ولی سازمان سیا آنها را به این جرم بازداشت نکرده است و نخواهد کرد!!!
روزنامه انصاف به ارزش های دینی مردم افغانستان، همگرایی با پیروان مذاهب اسلامی در سراسر جهان، تقریب مذاهب اسلامی و ایستادگی در برابر توهین به مقدسات مسلمانان از سوی هر مرجعی که باشد متعهد است و آن را جزء اهداف لایتغیر خود می داند. ما با ایران‌ و دیگر کشورهای اسلامی اشتراکات فراوان دینی و فرهنگی داریم؛ اما با امریکا نداریم! نمی توان از اماکن مقدس مسلمانان واقع در این کشورها قطع علاقه کرد،‌ هیچ مستبدی در طول تاریخ نتوانسته میان مردم و معتقدات شان فاصله ایجاد کند و مردم افغانستان نیز در این زمینه کارنامه درخشانی دارند. اگر حمایت از ارزش های دینی مردم جرم است و موجب وابستگی به کشورهای همسایه افغانستان می شود،‌ امنیت ملی باید این امر را به اطلاع پارلمان کشور و دستگاه های قضایی و اجرایی برساند.

ریاست امنیت ملی اگر آنگونه که آقای مشعل گفته است تصمیمی برای بازداشت مسئولین روزنامه انصاف دارد؛ پیش از هر اقدامی باید تکلیف خود را با وزارت فرهنگ، کمیسیون نظارت بر تخطی های رسانه ای و قانون رسانه ها روشن کند، بعد دست به این اقدام بزند.
در ابتدا تمامی مجاری قانونی و حقوقی پیگیری جرایم وارده بر این روزنامه باید مسدود شوند تا نوبت به امنیت ملی برسد. نحوه تبیین اتهامات هم عجیب و غیر معمول بود. در جمعی که اکثرا امنیتی بودند، مسئولین رسانه های خاصی متهم به وابستگی می شدند؛ در حالی که قانون، روش هایی غیر از این و از طریق مجاری دیگری برای این کار- حتی اگر درست و وارد هم باشد- تعریف کرده است.
ادامه دارد...
اداره روزنامه انصاف