واقعیت آن است که با نزدیک شدن زمان پایانی دوره حکومت ریاست جمهوری افغانستان، طرف های درگیر در قضیه افغانستان، هرکدام جهت رسیدن به اهداف خاصی، به تعاملات و رایزنی های سیاسی، رو آورده اند.

در حالیکه دو سال تمام تا برگزاری دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری در کشور فرصت باقی نمانده است، نگرانی ها و تلاش ها در جهت هدایت سیر انتخابات، به هر سمت و سویی، شدت و سرعت گرفته است. حکومت افغانستان از انتخابات شفاف در سایه وجود کمیسیون مستقل و نیرومند انتخابات صحبت کرده و اپوزیسیون از بکار گیری واژه نیرومند در اظهارات رییس جمهور، اظهار نگرانی می کند!

در این میان، نماینده سرمنشی سازمان ملل متحد "یان کوبیش" نیز ساکت نمانده و براساس حس مسئولیت پذیری در قبال مردم افغانستان، از تمهیدات لازم برای هرچه بهتر برگزار کردن انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان، سخن می راند. رییس جمهور کرزی اخیراً در ارگ ریاست جمهوری در دیدارش با رییس و اعضای کمیسیون مستقل انتخابات گفته است:" ما به دو چیز نیاز داریم، نخست یک کمیسیون مستقل انتخابات نیرومند که مردم افغانستان روی آن اعتماد داشته باشند و دوم مرجع عدلی و قضایی ای که در صورت بروز مشکلات انتخابات، به حل آن بپردازد".

برخی از آگاهان همین ابتداء حرکت رییس جمهور مبنی بر جمع کردن اداره مستقل انتخابات را، به باد انتقاد گرفته اند و بر این باوراند که اگر کمیسیون انتخابات بواقع استقلال دارد، دعوت آنان به ارگ ریاست جمهوری چه توجیهی می تواند داشته باشد؟!

چنانکه داکتر عبدالله نیز به همین اقدام رییس جمهور تمرکز کرده و اظهار داشته است که اگر منظور رییس جمهور از کمیسیون مستقل انتخابات نیرومند آن است که این کمیسیون و اعضای آن زیر نظر حکومت کار کنند، و حکومت نیز با قوه قهریه از فیصله های آن حمایت کند که این شیوه نه تنها استقلالیت کمیسیون را زیر سوال خواهد برد، بلکه ثابت کننده دخالت بی موجب حکومت در روال کاری کمیسیون انتخابات ریاست جمهوری نیز می باشد.

از طرف دیگر احمد ضیا مسعود، رییس جبهه ملی، ضمن نامشروع خواندن حکومت کنونی، بر این باور است که" اگر احزاب و ائتلاف های سیاسی با هم متفق باشند و نهادهای مدنی نهادینه شوند، در سال 2014 میلادی انتخابات شفاف برگزار خواهد شد". آقای مسعود معتقد است که " اگر در دو سال بعد باز هم تقلبات انتخاباتی صورت بگیرد و باز هم یک حکومت مشروع سیاسی به وجود نیاید، نتیجه آن بی ثباتی سیاسی، اقتصادی و دیگر مشکلاتی که زندگی مردم را تهدید می کند، خواهد شد".
وقتی انسان به این اقوال و آراء و اظهار نگرانی در قبال انتخابات آینده ریاست جمهوری کشور، نگاه می کند، با خودش می گوید که خدا را شکر که این همه نهادهای معتبر داخلی و خارجی و نخبگان و سیاستمداران موافق و مخالف، نگران عدم شفاف برگزار شدن انتخابات آینده ریاست جمهوری در افغانستان و در نتیجه نگران وضعیت و سرنوشت مردم در این کشوراند.

اما اینکه آیا این نگرانی ها در واقع نیز برای مردم افغانستان و سرنوشت آنان است؛ عملکرد هرسه دسته ی دولتمردان، دولت های خارجی و اپوزیسیون و به خصوص در چندین سال اخیر و انتخابات های چهارگانه ای که تا کنون در کشور برگزار شده است، حقایقی غیر از موارد ادعا شده توسط گروهای رقیب را نشان می دهد.

واقعیت آن است که با نزدیک شدن زمان پایانی دوره حکومت ریاست جمهوری افغانستان، طرف های درگیر در قضیه افغانستان، هرکدام جهت رسیدن به اهداف خاصی، به تعاملات و رایزنی های سیاسی، رو آورده اند. تجربه چند سال گذشته در کشور نشان داده است که دفاع از منافع مردم و خدمت به آنان، روش و حربه ناجوانمردانه ای است که همواره از سوی نهادهای داخلی و خارجی و در جهت تخدیر افکار عمومی، بکار گرفته شده است.

بر رغم سر دادن شعارهای دهن پرکن مبنی بر تلاش برای زندگی بهتر برای افغانها از سوی دولت، اپوزیسیون و کشورهای خارجی، در عمل هیچکدام از آنها به وضعیت رقتبار مردم افغانستان آنچنان که باید توجهی نداشته اند. از دولت های خارجی که توقعی نباید داشت؛ چرا که، نگفته، واضح است که برای اهداف خاصی به منطقه حاضر شده اند و نه جهت کمک و خدمت صادقانه به همنوعان خویش در افغانستان.
روی سخن ما با دولتمردان و رقبای سیاسی آنان، اپوزیسیون است و طرح این پرسش که پس از گذشت ده سال از اعمال قدرت و حاکمیت در کشور، چرا کوچک ترین تغییر مثبتی در زندگی روزمره مردم رونما نشده است. اگر به قول خود تان شماها برای مردم کار می کنید و دغدغه اصلی و اساسی تان سرنوشت آنان است، پس چرا با گذشت هر روز و ماه و سال، وضعیت همه جانبه مردم، وخیم تر و اسفناک تر شده و اوضاع شما و خانواده ها و اطرافیان تان بهتر و بهتر گردیده است؟!

مردم افغانستان یک پرسش را صادقانه از همه شما می کنند و توقع پاسخ صادقانه هم دارند و آن اینکه آیا در میان شما آقایان دولتمرد و اپوزیسیون، کسانی هستند که هیچ گونه حساب بانکی با رقمهای بالا در سویس، دبی و یا امریکا و اروپا نداشته باشند؟ آیا کدام یک از شما آقایان مانند قشر پایین که نه، بلکه چون اقشار متوسط جامعه افغانستانی زندگی می کنید؟ و صدها پرسش اساسی و حرف حساب دیگر که نه این جا فرصت طرح آنها بوده و نه در میان شماها گوش شنوایی برای شنیدن وجود دارد.

اپوزیسیون، حکومت و دولت های خارجی به خوبی می دانند که مردم افغانستان، آن مردم بی خبر از همه جای سه دهه پیش نیستند. این مردم فکر و حرف های دیگران را نیز با خرد خویش سبک و سنگین می کنند.

آنان به روشنی می دانند که وضعیت کشور شان در چه حدی از وخامت و ناهنجاری قرار دارد. آنان می دانند که اوضاع در کشور، آنقدر رقت انگیز و غیر قابل پیش بینی شده است که شفاف برگزار نشدن انتخابات آینده ریاست جمهوری در کشور، یک امر کاملاً معمولی و پیش پا افتاده ای خواهد بود.
بلی! مردم ما نگران نیستند و می دانند انتخابات آتی ریاست جمهوری در کشور با چه میزانی از شفافیت و صداقت همراه خواهد بود.

نویسنده: سید فاضل محجوب