امریکا امروز با یک افغانستان بیدار، دیندار، انقلابی و بیگانه ستیز مواجه است؛ مردمی که با عزت و اقتدار و با وجود بدترین شرایط ممکن سیاسی و اقتصادی، از ارزش ها و اصول اساسی دین خود دفاع،‌ پاسداری و صیانت کرده اند و برای همیشه بر این تعهد خود پایدار و وفادار خواهند ماند.

امروز سوم حوت 1390 خورشیدی است و کابوس های کاخ سفید در افغانستان، وارد دومین روز خود شد.
جماعتی خشمگین در حالی که قرآن های نیمه سوخته ای در دست داشتند با راه پیمایی های اعتراضی در شهرهای مختلف افغانستان، اقدام اهانت آمیز نیروهای امریکایی مستقر در بگرام را محکوم کردند، مصرانه خواستار پیگیری قضایی عاملان آن شدند، از نیروهای خارجی خواستند افغانستان را ترک کنند و مهم تر از همه در صحن علنی مجلس نمایندگان در اعتراض به این امر از سوی شماری از نمایندگان شعارهای مرگ بر امریکا،‌ مرگ بر حامیان کفار و نعره های تکبیر سر داده شد.

مجلس، امروز روند عادی جلسات خود را که به بررسی اشکالات وارده بر حساب قطعیه و پاسخ دهی وزرای کابینه اختصاص داشت، تعطیل کرد و این نشست را به بررسی رویداد بگرام، اختصاص داد.
عبدالستار خواصی؛ معاون اول مجلس نمایندگان در حالی که اشک می ریخت،‌ این اقدام نیروهای خارجی را اقدامی تجاوزکارانه و برعلیه معتقدات اسلامی مردم افغانستان خواند و هشدار داد در صورتی که دولت و مراجع دیگر از پیگیری ثمربخش و دقیق این موضوع اجتناب کنند، هیچ مانعی برای جهاد عمومی مردم علیه خارجی ها وجود نخواهد داشت.
مجلس همچنین در پایان قطعنامه ای صادر کرد و خواستار پیگیری جدی این اقدام متجاوزانه از جانب مراجع قضایی کشور شد و نیز یک کمیسیون متشکل از تعدادی نمایندگان را مسئول پیگیری این موضوع کرد.
حامد کرزی؛ رییس جمهوری نیز هیاتی را تشکیل داده تا در مورد حادثه پایگاه نظامی بگرام تحقیق کرده و نتایج کار خود را به ریاست جمهوری ارائه دهد.
در همین حال، تظاهرات مشابهی نیز در شهر جلال آباد مرکز ننگرهار،‌ ولسوالی شینوار ولایت پروان، ولایت های کنر و لوگر نیز گزارش شده است.
بربنیاد آمارهای اولیه، حدود 36 نفر در این تظاهرات ها در سراسر کشور کشته و زخمی شده اند.
گزارش شده که در جریان تظاهرات های امروز دستکم یک نفر در کابل، یک نفر در لوگر، یک نفر در جلال آباد و سه نفر دیگر نیز در ولسوالی شینوار پروان به ضرب گلوله نیروهای امنیتی کشته شده اند.

این در حالی است که خیزش های اعتراض آمیز مردمی علیه نیروهای خارجی در افغانستان امروز،‌ همزمان می شود با قیام خودجوش و انقلابی مردم استقلال طلب کابل در سوم حوت 1358 خورشیدی و درست دوماه بعد از اشغال افغانستان توسط ارتش متجاوز شوروی پیشین که طی آن، مردم کابل پس از دو روز اعتصاب سراسری در روزهای اول و دوم حوت در کابل، شب هنگام، با سردادن شعارهای الله اکبر بر فراز بام ها، در برابر اشغال افغانستان از سوی شوروی و سلطه رژیم کمونیستی ببرک کارمل دست به اعتراض و قیام همگانی زدند.

خودجوش بودن و مردمی بودن قیام تاریخی سوم حوت مردم کابل، دلیل روشنی است بر این حقیقت که مردم افغانستان برای دفاع از کیان ارزش ها و معتقدات خود هر لحظه آماده اند؛ تا به صورت هماهنگ، یکصدا و یکپارچه در برابر بزرگترین قدرت های زمان بایستند و از حریم ارزش ها و اعتقادات خود تا پای جان دفاع کنند.

امریکا از ابتدای حضور خود در افغانستان به صورت سیستماتیک سعی کرده است تا از اشتباهات فاحش همتای شرقی خود یعنی شوروی پیشین در افغانستان، عبرت بگیرد و هرگز راهی که شوروی در افغانستان رفت را نپیماید؛ بر همین اساس،‌ قیام تاریخی و ماندگار سوم حوت 1358 خورشیدی نیز می تواند برای آنها منشا عبرت های فراوان قرار گیرد؛ اما اقدام موهن و ضد اسلامی نیروهای خارجی در بگرام که محور مشترک همه مذاهب اسلامی یعنی قرآن را مورد هجمه قرار داد، برای مردم افغانستان انگیزه روشن و قاطعی است مبنی بر اینکه افغانستان، آوردگاه درشکستن هیبت و هیمنه همه ابرقدرت هایی است که در برابر دین مردم دست به هتاکی و حرمت شکنی می زنند.

این مردم بی 52 ندارند،‌ همانگونه که میگ 27 نداشتند؛ اما شعاری دارند که قادر است تا اعماق تاریخ چون کابوسی هراسناک خواب سلطه همیشگی بر افغانستان را برای همه ستمگران مردم ستیز و جهان خوار در هر دوره از زمان، بیاشوبد و آن نعره الهی و آسمانی "الله اکبر" است.

امریکا امروز با یک افغانستان بیدار، دیندار، انقلابی و بیگانه ستیز مواجه است؛ مردمی که با عزت و اقتدار و با وجود بدترین شرایط ممکن سیاسی و اقتصادی، از ارزش ها و اصول اساسی دین خود دفاع،‌ پاسداری و صیانت کرده اند و برای همیشه بر این تعهد خود پایدار و وفادار خواهند ماند.