ایران نه عراق است و نه افغانستان که غرب و امریکا، با لشکر‌کشی به آن، منویات خویش را بتوانند به رهبران و ملت آن تحمیل کنند.

اخیرا و به دنبال تحریم نفتی جمهوری اسلامی ایران بوسیله ایالات متحده امریکا و شرکای غربی آن، تنش میان مقامات ایرانی و امریکایی بالا گرفت.
ایران در واکنش به تحریم نفتی، تهدید به بستن تنگه هرمز کرد.
تهدید به بستن تنگه هرمز به امریکا و غرب تا آنجا گران و سنگین آمد که بسیاری از مقامات امریکایی و اروپایی، موضوع دخالت نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران را پیش کشیدند.
امریکا و غرب، چندین سال است که جمهوری اسلامی ایران را متهم به فعالیت‌های هسته‌ای در جهت ساختن اسلحه اتمی می‌کنند.
اگر چه مقامات ایرانی تاکنون با رد ادعا‌های مقامات امریکایی و اروپایی، هر گونه تلاش جهت دستیابی به سلاح هسته ای را شدیدا تکذیب کرده‌اند و در این راستا، همواره هیات‌هایی از سوی آژانس بین المللی اتمی، جهت تجسس و ارزیابی فعالیت‌های هسته‌ای ایران، وارد آن کشور شده‌اند وهر بار نیز بدون هیچ گونه دلیل و مدرک مبنی بر غیر صلح آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران، به آژانس بین‌المللی و سازمان ملل، برگشته‌اند.
اما با این حال، دست از سر ایران و فعالیت‌های هسته‌ای آن بر نداشته‌اند! بهانه‌گیری ایالات متحده و مقامات اروپایی نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران، این بار شکل خطرناکتری را بخود گرفته است.
تحریم نفتی ایران، آنهم به این بهانه که ایران مشغول ساخت و ساز سلاح هسته‌ای می‌باشد، با واکنش شدید برخی از دولت‌های منطقه‌ مواجه شده است.
دیمیتری روگوزین سفیر دولت روسیه در ناتو و معاون نخست وزیر این کشور در اظهاراتی در بروکسل، هر گونه حمله نظامی علیه ایران را تهدید مستقیم برای امنیت روسیه دانسته است.
روگوزین به اعضای ناتو هشدار می‌دهد که هر گونه اقدام نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران، امنیت و ثبات در منطقه را با خطرات جدی روبرو خواهد کرد.
روگوزین استفاده و بهره برداری از انرژی هسته‌ای را حق هر کشوری از جمله ایران دانسته و اعضای ناتو را از جار و جنجال در این مورد، برحذر می‌داند.
این در حالیست که ساعاتی پیش از اظهارات روگوزین، معاون وزیر امور خارجه روسیه نیز هشدار داده بود که گسترش تحریم‌ها علیه ایران، و نیز اقدام نظامی علیه آن کشور، بی‌تردید از نظر جامعه جهانی به معنی اقدامی است که هدف از آن تلاش برای تغییر رژیم در ایران است.
این مقام روسی، وضع تحریم‌های جدید علیه ایران را مانعی بر سر راه تلاش جامعه جهانی برای یافتن راه حلی مسالمت آمیز برای بحران ناشی از برنامه‌های اتمی ایران، توصیف می کند.
لازم به یادآوری است که تحریم‌های وضع شده علیه جمهوری اسلامی ایران بیشتر از سوی امریکا و دولت‌های اروپایی، طرح، پشتیبانی و عملی گردیده است و اما این تحریم در بین کشورهای آسیایی و آفریقایی از طرفداران جدی و قابل توجهی برخوردار نیست.
از جمله دولت‌های آسیایی قدرتمند، به جاپان می‌توان اشاره کرد که هنوز در صف موافقان تحریم ایران، قرار نگرفته است. دولت ترکیه رسماً به تحریم نفتی ایران پشت کرده و اعلان کرده است که به واردات نفت از ایران ادامه خواهد داد.
به هر تقدیر، تحریم نفتی علیه جمهوری اسلامی ایران و با تحریک و فشار امریکا و غرب، بالای بسیاری از دولت ها و کشورها به اجرا گذاشته شده است.
اما آنچه قابل توجه است، بیان این واقعیت است که مقامات کاخ سفید، گمان نمی‌کردند که وضع تحریم نفتی علیه ایران تا این اندازه پیامدهای منفی برای امریکا و غرب داشته باشد و باعث شود تا با واکنش ‌های بسیار تندی هم از ناحیه دولتمردان ایرانی و هم از سوی دولت‌های منطقه مواجه شوند.
واقعیت قضیه نیز همین است که امریکا و غرب در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران باید با احتیاط و وسواس خاصی عمل کنند؛ چرا که ایران، یکی از کشورهای قوی و تاثیر گذار در معادلات منطقه‌ای است و نه کشور ضعیف و تاثیر پذیر از معادلات منطقه‌ای و جهانی.
ایران نه عراق است و نه افغانستان که غرب و امریکا، با لشکر‌کشی به آن، منویات خویش را بتوانند به رهبران و ملت آن تحمیل کنند.
تجربه نشان داده است که استعمار غرب و امریکا، فقط در کشورها و سرزمین‌هایی می‌توانند به اهداف و مقاصد سلطه جویانه و دخالت گرانه‌شان، برسند که یا چون عراق رهبر و حاکم دیکتاتور و وابسته‌ای داشته باشد و یا چون افغانستان از فقدان رهبری و حاکمیت سالم و صالح، رنج ببرد.
اما کشورهایی مانند ایران که هیچ یک از دو نقیصه را ندارند و بر عکس از هر دو نظر در شرائط کاملا مطلوب و پذیرفته شده‌ای قرار دارند، بستر و زمینه‌ای برای پروبال زدن و مانور دادن‌های توهم زای امریکا و غرب و یا هیچ دولت و قدرت دیگر نیست.
به هر حال، آنچه واضح است اینکه در صورت حمله نظامی، ایران از خودش دفاع خواهد کرد و در این دفاع چنانچه برخی از قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای گفته‌اند، تنها تخواهد بود و این کار امریکا و شرکای خوش‌باورغربی آن را به مراتب مشکل خواهد کرد.
بر اساس ادعای برخی از آگاهان در صورت حمله نظامی به ایران، جنگ جهانی سوم و یا لااقل جنگ بزرگ منطقه‌ای و غیر قابل مهار، تنها دست‌آوردی است که جنگ افروزان امریکایی و غربی، باعث آن خواهند بود.
اما به نظر نمی‌رسد غرب و امریکا تا این مقدار پیش بروند و احتمالا به همین تحریم‌های ناجوانمردانه و نه چندان مؤثر ادامه خواهند داد.

نویسنده: سید فاضل محجوب
مقاله منتشر شده در شماره 258 روزنامه انصاف چاپ کابل