سران کاخ سفید به خوبی می دانند که اگر پاکستان در کنفرانس دوم بن شرکت نکند، اشتراک نمایندگان طالبان نیز بطور خودکار و اتوماتیک در کنفرانس مذکور، ملغا خواهد شد.

در حالیکه یک هفته تا برگزاری کنفرانس دوم بن در کشور آلمان بیشتر نمانده است، تلاش ها جهت حضور طالبان در کنفرانس مذکور افزایش یافته است.
اخیرا دو وزیر در کابینه دولت آلمان، از بایستگی حضور طالبان در کنفرانس دوم بن سخن گفته و هر کدام آن را امری لازم و ضروری جهت برقراری صلح و ثبات در افغانستان دانسته اند. وزرای خارجه و دفاع کشور آلمان، هرکدام در مصاحبه یا روزنامه آلمانی «بیلد ام زونتاگ» طالبان را جزء پیکره ملت افغانستان خوانده اند که سلاح بدست گرفته اند. آنان گفته اند که تجربه ده سال جنگ در افغانستان نشان داده است که معضل این کشور، راه حل نظامی ندارد و باید با طالبان مذاکره شود.
پیش از این نیز حکومت افغانستان از برنامه مصالحه با طالبان به گرمی استقبال کرده و در این راه مشکلات بسیاری را تحمل کرده است . مقامات امریکایی نیز بر رغم ادامه عملیاتهای شان علیه طالبان، هر از گاهی از صلح با آنان نیز، سخن گفته اند، اما به نظر می رسد اروپایی ها بیشتر از دولتمردان امریکایی، به برنامه مصالحه با طالبان، امید دارند و در همین راستا، اصرار زیادی دارند تا پای طالبان و حامیان آنان را به کنفرانس دوم بن در آلمان بکشانند.
اما اینکه آیا مقامات اروپایی موفق خواهند شد تا طالبان را بر چوکی های سالن کنفرانس دوم بن و در کنار نمایندگان حکومت افغانستان، بنشانند و آیا حامیان طالبان این اجازه را به آنان خواهند داد تا با حکومت افغانستان وارد چند و چون مذاکره و مصالحه شوند، پرسشی است که پاسخ دادن به آن، آنهم در شرائطی که پاکستان، بدلیل حملات اخیر ناتو به خاک آن کشور، به تحریم کنفرانس دوم بن، اقدام کرده است، بسیار مشکل می نماید!
به نظر می رسد که اگر حملات اخیر ناتو به فرماندهی امریکا به خاک پاکستان را یک اشتباه تاکتیکی ندانیم، باید به این احتمال روی بیاوریم که ایالات متحده از آنجا که خواهان توقف جنگ و نا امنی در افغانستان و منطقه نیست، لذا و در آستانه برگزاری کنفرانس بین المللی دوم بن برای افغانستان، دست به اقدام بازدارنده ی دیگری می زند و آن حملات هوایی در داخل خاک پاکستان است. سران کاخ سفید به خوبی می دانند که اگر پاکستان در کنفرانس دوم بن شرکت نکند، اشتراک نمایندگان طالبان نیز بطور خودکار و اتوماتیک در کنفرانس مذکور، ملغا خواهد شد. بنابر این، امریکا به هدفی که می خواست دست پیدا می کند و اما تبعات منفی و زیانبار عدم شرکت طالبان در کنفرانس دوم بن ، مستقیما متوجه ملت و کشور افغانستان خواهد شد. اما تعداد دیگر از آگاهان بر این باور اند که حملات اخیر چرخبال های امریکایی به پاکستان، یک اشتباه محاسبوی و تاکتیکی بوده و سران ایالات متحده امریکا نیز، با توجه به مشکلات داخلی و در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری امریکا، تمایل چندانی به ادامه جنگ و نا امنی در افغانستان ندارند و این جنگ طولانی و فرسایشی را به هر گونه ای که شده می خواهند جمع و جور کنند.
به هر حال ، چه این باشد و چه آن، آنچه اهمیت دارد و از اوضاع جاری در سیاست های طالبان و حامیان آنان برداشت می شود، به نظر نمی رسد، زمان کنونی، زمان مناسبی برای شرکت طالبان در کنفرانس دوم بن باشد.
با توجه به رویکرد جدید پاکستان در صف بندی های نوین منطقه ای، دیگر جایی برای این پرسش باقی نخواهد ماند که آیا پاکستان و به تبع آن طالبان، در کنفرانس دوم بن شرکت خواهند کرد یا نه؛ چرا که صف بندی های جدید در خاورمیانه، امریکا و اروپا و تا اندازه ای حکومت افغانستان را در جبهه مخالف با پاکستان و همپیمانان منطقه ای آن قرار خواهد داد. بنابراین، پیش بینی می شود که نه پاکستان و نه طالبان، نظر مساعدی نسبت به کنفرانس دوم بن نداشته و چه بسا تحریم پاکستان، کنفرانس مذکور را، پا برجا مانده و آن کشور و به تبع آن طالبان از شرکت در آن خودداری ورزند.

نویسنده: سید فاضل محجوب