بارها خوانده ایم وگاهی هم از زبان بزرگان شنیده ایم که گفته اند، اگرهمه پیامبران خدا در یکجای فراهم آیند، هیچ اختلافی میان شان به وجود نه خواهد آمد. اولین پرسشی که ممکن است به وجود آید آنست که چرا پیامبران نباید اختلاف کنند، آنهاهم انسان هستند و هر انسانی از مجموع خصلت های نیک و بد سرشته شده است. لذا اختلاف یک امر طبیعی می نماید. دوم آن که چرا این گونه سخنان در این عصر و زمان درمیان ما گفته می شود؟ انسان هایی که درقرن بیست و یک زندگی کرده باشند باید دغدغه ها و خواسته های متفاوت از پیامبران داشته باشند، بنابر این چه لزومی دارد که این گفته در این عصر بر زبان آورده شود و برای این نسل بیان گردد؟
پاسخ آنست انسان امروز و هر عصری نمی تواند بدون الگو زندگی کند و یا هر انسانی در هر عصری دارای الگو های رفتاری بوده و این الگوها در جوامع گوناگون، گوناگون بوده است .برخی جوامع عالمان علوم تجربی را الگوی زندگی خود قرار داده ،برخی نیز برخی عالمان علوم دیگر را الگوی خود برگزیده و برخی نیز رهبران مذهبی عصر خود را الگوی خود گرفته اند. اما برای آدمیان دیندار بهترین وگزیده ترین الگوهای زندگی، پیامبران الهی بوده اند. این الگوها بدین منظور مطرح می شده و می شود تا آدمیان از یاد نبرند که به چه کسی اقتدا کنند و چه کسی را الگوی زندگی خود قراردهند.
اگر گفته می شود که اگر تمام پیامبران الهی گرد هم آیند کوچک ترین اختلافی میان شان به وجود نه خواهد آمد نیز منظور آنست که مجموعه این بزرگان دنیا را از منظر و مرآی بلند تری نگریسته اند ،این ها روی به سوی خداوند داشته و خود را فناپذیر می دانسته و بر دانسته های خود سخت ایمان و اعتقاد داشته اند. بسیاری از باورها در عمل خود را نشان نمی دهد یا آن که بسیاری از روی غفلت باور خود را از یاد می برند .اندک هستد آدمیانی که در موقع عمل به یاد می آورند که دنیا فنا پذیر اند و نباید کاری کنند که فناپذیری انسان فراموش گردد.
اگر زمامداران کشور به جان هم افتاده اند و هر از گاهی یکدیگررا متهم می دارند که ممکن است تحت لوا و پرچم موجه ی اختلافات خود را پنهان دارند، اما واقعیت آنست که فزون خواهی و زیاده طلبی و دوری از خداوند است که این جماعت را به جان هم می اندازد و گرفتار اختلافات حاد و شدید می کند.
بزرگان دینی و اخلاقی به یک معیار همیشگی توجه داده اند و آن اینست که وجود اختلاف در هر جای و در هر شرایط به معنای حضور شیطان درمیان آن جماعت است چون" الشیطان ینزع بینهم"
شیطان باعث می شود که اختلافات به وجود آید و کشمکش ها افزون گردد، چه بسا خون ریزی هایی صورت گیرد و رهبران سیاسی به انواع تهمت ها یک دیگر را متهم دارند، درگیری به وجود آورند ، گاهی حتی خون هایی ریخته شود،اما در اصل ماجرا هیچ تفاوتی نمی کند، این که محرک این جماعت جز شیطان نیست.
وقتی از رسانه های گروهی می شنویم که که رهبران حکومت وحدت ملی برای رفع تنش های سیاسی خود فراهم می آیند، هیچگاه در ذهن کسی خطور هم نمی کند که اختلافات رهبران سیاسی برای منافع ملی و یا خدمت رسانی برای کشور و مردم باشد، همه می دانند و باور دارند که یا اختلاف ها برسر زیاده طلبی ها و امتیازخواهی است که وجود دارد یا بر سرتقسیم آن چیزی است که به دست آورده اند و اگر اختلاف ها بر سر خدمت رسانی به مردم باشد یا هر دو جناح حکومت درصدد باشند که بیشتر در میان مردم حضور یابند و مشکلات مردم را درک کنند به هیچ صورتی اختلافی ظهور نه خواهد کرد.
این که میان پیامبران الهی اختلاف به جود نمی آید از این جهت است که آنها برای فربه کردن خود تلاش نمی ورزیدند ،منافع خود را بر منفعت مردم ترجیح نمی دادند، جهت گیری غیر خدایی نداشتند ، ازاین سبب اختلافی میان شان بروز و ظهور نمی کرد.
اگر کسی بخواهد میزان حضور خداوند و روح پیامبران الهی را در جامعه درک کند ،باید به وضعیت مردم و حکومت گران آن کشور نگاهی بیاندازد.به هر میزان که اختلافات کمتر باشد آن جامعه و حکومت به خدا نزدیک بوده و اخلاق انسانی پربارتر و پر رنگ تر است .
هرگاه اختلافات بیشر باشد، نزاع و کشمکش بیشر وجود داشته باشد حضور خداوند و اولیای او در آن جامعه کمتر است.
اختلافات درهر جامعه ای به هر شکل و به هر عنوانی که بروز و ظهور یابد بی گمان نشانگر افول اخلاق دینی و انسانی در آن جامعه است و بر عکس هرجایی که زیاده طلبی و فزون خواهی باشد حضور شیطان در آن جامعه پررنگ است.
یک تحلیل گر سیاسی وقتی به ابعاد اختلافات می پردازد و از زاویه ها و دیدگاه ها ی گوناگون به تحلیل علل وعوامل یک اختلاف می پردازد درنهایت به اینجا می رسد که بدون یافتن علت های روانی نمی توان به کنه اختلاف ها پی برد.
اگ ریک تحلیل به علت های روانی اختلاف ها بپردازد به این جا منتهی خواهد شد که عدم ابتنا به خداوند منشا و منبع بسیاری از اختلاف ها خواهد بود.
اخلافات میان سران و سرکردگان حکومت افغانستان با هر عنوانی که صورت گیرد جز این که ریشه در خود خواهی و فزون طلبی هر دو طرف دارد هیچ سرچشمه ای دیگری ندارد.
امروز متاسفانه وضعیت کشور در بدترین حالت ممکن قرار دارد. وضعیتی که فقر، بی کاری وناامنی تمام کشور را احاطه کرده و راه نفس کشیدن مردم را گرفته است. حکومتی که این همه بد بختی را نمی نگرد و بر طبل اختلاف می کوبد این گونه اختلافها جز این که ریشه های خود خواهانه داشته باشد هیچ علت دیگر ندارد.