به گزارش آوا، به نقل از مهر، اروپا همچنان در تلاطم خبری ناشی از حوادث تروریستی و انفجارهای بروکسل به سرمی برد و در حالی که افکار عمومی نگران تکرار این حوادث در آینده ای نه چندان دور و در تمامی نقاط قاره سبز هستند، شاه کلید معمای حملات بروکسل اما؛ همچنان در هیاهوی تبلیغاتی و خبری ناشی از حوادث اخیر گم شده است.

این روزها نام «ابراهیم بکراوی» به خط سرخ مقامات سیاسی ـ امنیتی بلجیم و هالند تبدیل شده است. «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه نیز اخیرا مدعی شده است که یکی از عوامل حملات تروریستی بلژیک قبلا از سوی نهادهای امنیتی ترکیه دستگیر شده و به کشور هالند ـ کشوری که دارای تابعیت آن بوده است ـ مسترد گردیده است.

بر اساس اظهارات اردوغان، ترکیه در ماه جون سال گذشته، به دو کشور هالند و بلجیم در خصوص ماهیت تروریستی ابراهیم بکراوی هشدار داده بود اما مقامات قضایی این دو کشور اروپایی نتوانستند ـ یا نخواستند ـ ارتباط وی را با تروریسم احراز کنند و در نتیجه وی را رها کردند!

فارغ از صحت یا سقم اظهارات اردوغان و با در نظر گرفتن حمایت کلی ترکیه از گروه های تروریستی در عراق و سوریه، می توان از ابراهیم بکراوی به عنوان کلید واژه ای یاد کرد که حوادث تروریستی بروکسل با استناد به آن قابل تفسیر است.

در این خصوص سوالات و ابهاماتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت:

نخست اینکه؛ ابراهیم بکراوی مانند هزاران تروریست دیگر در جون سال گذشته راهی منطقه شده بود تا بتواند در صف داعش و گروه های تروریستی دیگر به کشتار ملت مظلوم و بی پناه سوریه و عراق بپردازد، این در حالی است که بدون شک دستگاه های امنیتی بلجیم و هالند نسبت به سفر وی به منطقه آگاه بوده اما از این اقدام جلوگیری نکرده اند.

هر چند که از انگیزه ترکیه در دستگیری و استرداد این تروریست اطلاعی در دست نیست، اما به نظر می رسد بکراوی از تروریست های ستاره داری بوده که حتی دولت ترکیه نیز به عنوان یکی از اصلی ترین حامیان داعش در سوریه و عراق قدرت چشم پوشی از رفت و آمد آزادانه وی در مرزهای سوریه و ترکیه را نداشته است!

حال سوال اصلی اینجاست که چرا این تروریست ستاره دار پس از دستگیری و استرداد به اروپا، از سوی دستگاه های امنیتی بلژیک و هلند تحت نظر و مراقبت امنیتی قرار نگرفته است؟

دوم اینکه؛ صورت بندی حوادث بلجیم نشان می دهد بکراوی و همدستانش در آزادی عمل کامل دست به اقدام علیه امنیت ملی بلجیم زده اند.

آزادی عمل یک «تروریست ستاره دار» در خاک اروپا و آن هم در زمانی که قاعدتا مراقبت های امنیتی در غرب بیش از پیش باید متوجه طرفداران گروه های تکفیری در خاک اروپا باشد، علامت سوال بزرگی است که قطعا دستگاه های امنیتی غرب نیز قصد پاسخگویی به آن را نداشته و نخواهند داشت!

سوم اینکه؛ آزادی عمل گروه های تکفیری و جریان های راست افراطی در کشورهای اروپایی این فرضیه را به ذهن متبادر می سازد که دستگاه های امنیتی در غرب حتی در مراقبت از تروریست های ستاره دار، به صورت عامدانه اهمال کرده و می کنند.

این اهمال کاری عامدانه البته می تواند جزئی از یک بازی پیچیده در راستای «اسلام هراسی» و «اسلام ستیزی» باشد که بعدها از آن پرده برداری خواهد شد! به ویژه آنکه؛ آزادی عمل جریان های تکفیری در اروپا، خصوصا تروریست هایی که از سوریه و عراق به غرب بازگشته اند در کنار آزادی عمل بی حد و حصر گروه های راست افراطی ـ نژادپرستان و ضد مسلمانان ـ قابل تفسیر است.

اگرچه باور این حقیقت تلخ سخت است، اما قربانیان حوادث اخیر بروکسل، به صورت ناخواسته پیشمرگ بازی وقیحانه دستگاه های امنیتی کشورهای اروپایی با مهره های تکفیری خود شده اند و دقیقا بر اساس همین تحلیل است که اشک های خانم «موگرینی» بیشتر شبیه به «اشک تمساح» می ماند تا عزاداری برای قربانیان.