اوضاع در سوریه و یمن و عراق چنانکه دولت عربستان و متحدان عرب و ترک آن فکر می کردند و می خواستند، پیش نمی رود.
اوضاع در سوریه با دخالت دولتهای متحد بشار اسد به خصوص بمباران های بی وقفه و تعیین کننده روسیه به شکل قابل لمسی به سود دولت قانونی این کشور در حال تغییر سریع و قابل پیش بینی است.
به نظر می رسد که اگر سران ریاض و متحدان منطقه ای آنها حتی احتمال دخالت ایران و روسیه را در این حدی از جدیت می دادند، بسیار دور از ذهن بود که خود را درگیر یک چنین جنگ فرسایشی و طولانی ای می کردند که ضریب برد و پیروزی شان در آن به صفر تقلیل یابد.
واقعیت آن است که دولت دور از سنجه و واقع بینی سیاسی آل سعود، روی کمک و دخالت نظامی کشورهای غربی و به خصوص امریکا حساب ویژه ای باز کرده بودند و فکر می کردند با استارت جنگ سوریه، امریکا و سایر دول غربی به آنها می پیوندند و کار دولت سوریه را نهایتاً در ظرف چند ماهی تمام می کنند؛ دقیقاً خوابی را که برای نابودی نظام جمهوری اسلامی ایران در ۳۷ سال پیش سران وقت ریاض و شرکای آن دیده بودند و با همان هدف و نیت رژیم بعثی عراق را علیه ایران اسلامی تحریک کرده و خود با سایر دولتهای استکباری و استعماری شرق و غرب و شمال و جنوب، پشت سر صدام حسین ایستادند و با همه ی امکانات بالفعل و بالقوه نظامی- تدارکاتی، از ارتش ضد بشری صدام حمایت کردند.
تاریخ بخاطر دارد که محاسبه سعودی ها در آن زمان درست بود و امریکا و سایر قدرتهای استکباری غربی، نه تنها کنار اعراب در جنگ با جمهوری اسلامی ایران ایستادند که خود از طراحان و آغاز کنندگان این جنگ عظیم و نابرابر هشت ساله بودند.
مقاومت شجاعانه ۸ ساله رهبری و مردم ایران، آخرین امیدهای جهان استکبار و عوامل منطقه ای آنها چون آل سعود را به یاس تبدیل کرد و در نهایت جبهه استکبار ناچار به مصالحه با نظام مقتدر ایران شدند.
به نظر می رسد تاریخ شکست مفتضحانه جبهه استکبار، یکبار دیگر در سوریه و عراق تکرار می شود و دولتهایی چون آل سعود که در قامت آتش بیار معرکه در سوریه و عراق ظاهر شده بودند، رفته رفته به اشتباه راهبردی شان در دخالت در سوریه به خصوص، پی می برند. این تجربه زمانی به تلخی هر چه بیشتر برای حکام سعودی و شرکای آنها منجر می شود که آنان از حمایت سران کاخ سفید و سایر دولتمردان غربی در ادامه دادن به جنگ در سوریه، ناامید می شوند.
موضع گیری اخیر رئیس جمهوری امریکا مبنی بر آنکه عربستان در سوریه از تروریزم حمایت می کند و امریکا حاضر نیست تا در یک جنگ نیابتی علیه ایران شرکت کند، مقامات ریاض را تا سرحد جنون و روان پریشی مزمن، ناراحت و عصبانی کرده است.
اوباما در مصاحبه با مجله آتلانتیک، عربستان و چند متحد عرب دیگر امریکا را به دامن زدن به ناآرامی های خاورمیانه و تلاش برای کشاندن امریکا به میدان جنگ نیابتی با ایران متهم کرده و گفته بود که منافع آمریکا ایجاب می کند که از سیاست حمایت نظامی مستمر خود از عربستان و متحدانش دست بردارد.
ترکی الفیصل؛ رییس سرویس اطلاعات عربستان در مقاله ای با عنوان " نَه.. آقای اوباما" که در روزنامه الشرق الاوسط منتشر شد، در بخشی از مقاله به تندی می گوید:" ملک عبدالله( پادشاه سابق عربستان) در آخرین دیدارش با شما -اوباما- با دستش محکم روی میز کوبید و گفت که آقای رئیس جمهور! دیگر هیچ خط و نشانی برای ما نکش. ملک عبدالله از شما -اوباما- به علت فراموش کردن دوستی ۸۰ سالۀ ریاض و واشنگتن و طرفداری از ایران که امریکا را شیطان بزرگ می خواند، شدیدا انتقاد کرد.
و جملاتی تندتر از جمله بالا که همه نشانگر به انزوا خزیدن مقامات ریاض دارد و این واقعیت که سران کاخ سفید و متحدان آنها در ناتو برای بار دوم حاضر نیستند تا با ریسمان پوسیده آل سعود وارد جنگی شوند که پیروزی در آن نه تنها محتمل نیست؛ بلکه تبعات و پیامدهای منفی آن برای اطراف درگیر در این جنگ و کل منطقه، به مراتب خطرناکتر و ویرانگر تر است؛ چنانکه این چهار سال نشان داد و بر رغم آن همه تخریب و کشتار و ویرانی ملت و کشور سوریه، همگی در جای اول خویش ایستاده اند.
یمن نیز کارنامه سیاه و منزجر کننده دیگری است از ماجراجوئی ها و بحران آفرینی های آل سعود و متحدان ساده لوح آنان در سطح منطقه! چنانکه عراق را نیز به لیست سیاه کاری های سران ریاض باید بیفزائیم؛ چرا که دخالت سران سعودی در عراق و گسیل تروریستان با کمک ترکیه به این کشور با هدف بحران آفرینی و سرانجام سقوط دادن دولت عراق، از آرزوهای دیرینه دولت عربستان و شرکای آن بوده و در آینده نیز خواهد بود.

وقایع اخیر در یمن به خصوص حمله وحشیانه جنگنده های سعودی در یکی از بازارهای پر رفت و آمد حجه و آنهم در سه نوبت، که منجر کشته شدن ۱۰۷ نفر و زخمی شدن ۷۵ تن دیگر شد، حکایت از دو واقعیت آشکار دارد؛ یکی اینکه آل سعود بواقع درمانده شده و دیگر برایش مهم نیست که چه هدفی را در یمن بمباران کند؛ چرا که از یکسو مقاومت ارتش مردمی یمن، تعادل روحی و روانی حکام سعودی را بهم زده و از سوی دیگر، عقب نشینی دول غربی به خصوص ایالات متحده امریکا از حمایت آل سعود و متحدان منطقه ای آنها در شرارت پیشگی و بحران آفرینی، آنان را تا مرز دیوانگی پیش برده است.
عملکرد نامعقول و به دور از هر گونه سنجش و تدبیر سیاسی سران آل سعود، بیشتری از آگاهان را بر آن واداشته تا بد ترین انزوای سیاسی ممکن در آینده نه چندان دور را برای آنها پیش بینی کنند.