سازمان ملل می گوید که در صورت محاصره بخش هایی از شهر حلب توسط نیروهای ارتش سوریه، احتمال قطع تدارکات غذایی حداکثر ۳۰۰ هزار نفر وجود دارد.

بر اساس این گزارش، یک جاده مورد استفاده برنامه جهانی غذا که از ترکیه به حلب می رسید هفته قبل پس از شروع عملیات عمده دولت، مسدود شد.

این آژانس در حال حاضر به مسیر متفاوتی دسترسی دارد؛ اما این جاده هم ممکن است بسته شود.

سازمان ملل همچنین از ترکیه خواسته حدود ۳۰ هزار نفری را که پس از فرار از نبردها در پشت مرز این کشور مانده اند راه دهد.

مولود چاووش‌اوغلو؛ وزیر خارجه ترکیه گفت که این کشور تاکنون ۱۰ هزار نفر از کسانی که پشت مرز باب السلام منتظر بودند را راه داده و به صورتی کنترل شده به این کار ادامه خواهد داد.

همزمان وزیر خارجه امریکا هشدار داد که بمباران تروریست ها در حلب توسط روسیه تلاش ها برای پایان جنگ داخلی سوریه را بی اثر کند.

با این حال، منتقدان می گویند که سازمان ملل نقش صادقانه و بی طرفانه ای در روند صلح سوریه بازی نمی کند و این کاملا از موضع گیری های این سازمان در قبال بحران جاری در آن کشور، مشهود است.

پیش از این نیز سازمان ملل، ارتش سوریه را متهم به ارتکاب جنایت جنگی علیه تروریست کرده بود. این در حالی است که تروریست ها از ابتدای بحران سوریه تاکنون به صورت مستمر، در حال ارتکاب جنایت های هولناک ضد بشری علیه مردم غیر نظامی، زنان و کودکان و اسرای جنگی در آن کشور هستند؛ اما سازمان ملل همواره نسبت به این رفتارهای ضد انسانی، چشم پوشی و سکوت کرده است.

در حال حاضر نیز به باور آگاهان، سازمان ملل باید به جای انگشت گذاردن بر مواردی که اصولا نمی تواند نگرانی های بالفعل محسوب شود، از عملیات نظامی ارتش سوریه در حومه حلب حمایت کند؛ زیرا این عملیات با حمایت وسیع مردم سوریه، همراه است و منجر به آزادسازی مناطق تحت کنترل تروریست ها و قطع شاهرگ های امدادرسانی به آنها می شود.

با این حساب، چرا باید سازمان ملل با انتشار گزارش هایی که آشکارا افکار عمومی را بر علیه دولت سوریه قرار می دهد و نتیجه آن به نفع تروریست ها و بهبود وضعیت حاد آنها در جنگ میدانی سوریه تمام می شود، در مسیر آزادی سوریه از چنگال تروریزم، مانع ایجاد کند؟

سوریه نیز یکی از اعضای سازمان ملل متحد است. این کشور در طول این سال ها درگیر بدترین نبردها علیه تروریزم بوده است. در این مسیر، قربانی های سنگینی داده است. تمامی شهرهای مهم این کشور، آسیب دیده، شماری از آنها مانند حلب، اعتبار تاریخی خود را از دست داده و ویران گشته اند. ده ها میلیون نفر از مردم سوریه، کشته، زخمی یا آواره و بی خانمان شده اند. اینها بخشی از جنایات مهیبی است که تروریست ها و حامیان آنها بر مردم و دولت سوریه، تحمیل کرده اند؛ بنابراین، سازمان ملل براساس مسؤولیتی که بر اساس منشور آن سازمان دارد، باید جانب یکی از اعضای خود را بگیرد یا جانب گروه های تروریستی و حامیان منطقه ای و فرامنطقه ای آنها را؟

اظهار نگرانی ها و هشدارهای مکرر مقام های امریکایی در خصوص وضعیت جنگ در حلب و آینده صلح و ثبات در سوریه نیز در راستای ابراز نگرانی ها و موضع گیری های سیاسی سازمان ملل، قابل ارزیابی است.

کارشناسان می گویند که همه این موضع گیری ها فقط ناشی از نگرانی محور حامی تروریزم ضد سوری از وضعیت وخیم تروریست ها در جنگ میدانی سوریه است.

گفته می شود آخرین محور ارتباطی تروریست ها با ترکیه نیز در حال قطع شدن است و اگر این محور قطع شود، محاصره تروریست ها کامل خواهد شد و شکست آنها حتمی است.

اکنون نیروهای دولتی سوریه به فاصله ۲۵ کیلومتری مرز ترکیه رسیده اند؛ بنابراین، امریکا، ترکیه، سازمان ملل، اعراب، اسراییل و سایر حامیان تروریزم ضد سوری، نگران آینده وضعیت گروه های تحت حمایت خود هستند نه نگران وضعیت غیر نظامیان و مردم عادی سوریه.

منتقدان می گویند که اگر آنها در این نگرانی شان از وضعیت غیر نظامیان صادق هستند، باید بر ترکیه فشار وارد کنند که مرز خود به روی هزاران پناهجوی سوری را باز کند و امکان دسترسی آنها به کمک های بشردوستانه را فراهم نماید؛ نه اینکه با بستن مرز، نوعی فشار روانی و سیاسی را بر دولت سوریه و روسیه ایجاد کند تا عملیات حیاتی جاری در حلب بر علیه تروریست ها را به بهانه کمک به غیر نظامیان، متوقف کند.