وزارت خارجه می‌گوید که نشست چهارجانبه‌ افغانستان، پاکستان، امریکا و چین برای تعیین نقشه راه گفتگوهای صلح هفته‌ آینده در کابل برگزار خواهد شد.

خیرالله آزاد؛ معاون سخنگوی وزارت خارجه گفت که پس از سفر راحیل شریف؛ فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان به افغانستان "توافق صورت گرفت که در نخستین روزهای ماه جنوری سال آینده نشست چهارجانبه‌ افغانستان، پاکستان، امریکا و چین در کابل برگزار شود و قرار است در این نشست ]روی[ نقشه راه گفتگوهای صلح بحث همه جانبه صورت بگیرد".

وی در رابطه با هدف از برگزاری این نشست گفت:"این گفتگوها شامل آنعده از مخالفان است که علاقمند گفتگوهای صلح هستند، با دیگر گروه ها مبارزه مشترک خواهد شد".

حاجی دین محمد؛ عضو شورای عالی صلح نیز گفت:"در نشست چهارجانبه مکانیزم گفتگوها درست خواهد شد تا در آینده چه قدم هایی برداشته شو.، همچنین باید در رابطه با اعتمادسازی میان میان حکومت و طالبان و حکومت پاکستان با طالبان پاکستانی کار شود".

کارشناسان می گویند که با مشخص شدن زمان تقریبی برگزاری نشست چهارجانبه و همچنین میزبانی کابل از این نشست مهم و سرنوشت ساز، اکنون می توان با امید بیشتری به این تازه ترین تحول در عرصه صلح افغانستان با طالبان، چشم داشت.

با این حال، این نشست و توابع و نتایج آن، خالی از بیم و نگرانی هم نیست.

این چیزی است که به باور ناظران، در دیدگاه های نمایندگان دولت افغانستان نیز کاملا خودنمایی می کند.

واقعیت این است که هنوز سایه بی اعتمادی بر این نشست، مستولی است. کمترین نشانه در این زمینه این است که پیش از این، نشست هایی از این قبیل، فراوان برگزار شده است؛ اما هیچیک به نتیجه ای که مد نظر بوده، منجر نشده است.

همه اینها غالبا یک دلیل مشترک داشته و آن، عدم صداقت پاکستان بوده است.

البته در این میان، عوامل مهم دیگری هم همواره وجود داشته اند. عواملی نظیر نبود اراده سیاسی واقعی و تعهد جدی امریکا در امر آوردن صلح و استقرار ثبات در افغانستان.

این امر، ناشی از انتظاراتی بوده که همواره از امریکا در افغانستان، وجود داشته است. امریکا در جبهه جنگ سخت، رهبری ائتلاف ضد تروریزم را بر عهده داشته و ۱۴ سال فرمانده مبارزه با تروریزم در افغانستان بوده است. از سوی دیگر، اکنون هم این کشور، با افغانستان یک پیمان امنیتی دارد که بر پایه آن، امریکا متعهد به تامین امنیت و مبارزه با بی ثباتی، تروریزم و تهدید و تجاوز خارجی در افغانستان است.

کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که گفتگوهای صلح پس از آن، روی کار آمد که امریکا نخواست یا نتوانست به اهداف تعیین شده اش در مأموریت نظامی افغانستان، جامه عمل بپوشاند.

اکنون همه نگاه ها به میزهای صلح دوخته شده است و این در حالی است چیزی از شدت زبانه های آتش جنگ هم کاسته نشده و تروریست ها قدرتمندتر از هر زمان دیگری، به کشتار و ترور و بمب گذاری و فتح قلمروهای تازه، مبادرت می کنند.

با این حساب، نشست چهارجانبه کابل، مسؤولیت سنگینی بر دوش دارد؛ مسؤولیت نجات افغانستان از تبعات کمرشکن ناشی از دو شکست: شکست در جنگ مستقیم با تروریزم و شکست های پی در پی در تلاش های صلح با تروریست ها.

شکست اول، ناشی از عملکردهای نادرست و عدم عمل صادقانه به تعهدات جبهه جهانی ضد تروریزم به رهبری امریکا است و شکست دوم، ناشی از سیاست گذاری های غلط و پنهان کارانه حکومت پیشین و نیز عدم صداقت و اراده پاکستان و امریکا در این امر.

اکنون همه چیز موکول به نشست چهارجانبه کابل شده است. افغانستان انتظار دارد این نشست، چارچوب و چشم انداز استراتژیک رهیافت به صلحی پایدار و باثبات با مخالفان را طراحی و پایه ریزی کند؛ اما کارشناسان می گویند که حتی اگر این امید، محقق شود، بازهم نگرانی هایی هستند که نیاز به پرداختن دارند؛ از جمله اینکه گروه های ستیزه جو، یک آدرس واحد و با صلاحیت ندارند. فقط گروه طالبان اکنون به دو شاخه مستقل، تقسیم شده است. جز این، جریان های تروریستی دیگری هم هستند که باید در مورد صلح یا جنگ با آنها تصمیم گیری شود؛ بنابراین، راهی سخت، پیچیده و ناهمواری در پیش است