یک مقام بلندپایه امریکایی تایید کرده است که رسما از ایران برای شرکت در نشست مربوط به بحران سوریه در وین دعوت شده است.
این مقام گفته که این دعوتنامه را امریکا و روسیه ارسال کرده اند.

مذاکرات درباره آینده سوریه با شرکت امریکا، روسیه و قدرت های اروپایی و نمایندگان برخی کشورهای عربی قرار است از دو روز دیگر در وین؛ پایتخت اتریش آغاز شود.
پیشتر سخنگوی وزارت خارجه گفت:‌"اینکه می خواهند بیایند یانه تصمیم رهبران ایران است. برای ما مهم این است که شرکای اصلی در این مباحثات شرکت دارند... ایران می تواند شریکی مهم باشد؛ اما فعلا نیست."

مقام های آمریکایی در مجمع عمومی سازمان ملل ابراز علاقه کردند که از ایران و روسیه برای حل بحران سوریه کمک بگیرند. رئیس جمهور ایران هم در این زمینه ابراز آمادگی کرد.

همزمان محمدجواد ظریف و سرگئی لاوروف؛ وزرای خارجه ایران و روسیه تلفنی درباره وضعیت بحرانی در سوریه رایزنی کردند.
رئیس جمهور امریکا هم با پادشاه عربستان تماس گرفته است.
کارشناسان می گویند که شرایط کنونی برای بحران سوریه یک نقطه عطف جدی و مهم محسوب می شود.
اکنون بیش از هر زمان دیگری در گذشته، چشم انداز دستیابی به یک راه حل سیاسی و صلح آمیز برای آینده سوریه، نزدیک و در دسترس به نظر می رسد.
در این میان البته نباید از یاد برد که آنچه به دست آمده، یک تحول سیاسی صرف نیست؛ بلکه تغییری است که در پی فشارهای شدید نظامی به دست آمد.

اگر روسیه نسبت به دخالت نظامی در بحران سوریه، به یک نتیجه جدی و واقعی نمی رسید، اگر ایران حمایت های نظامی اش از دولت دمشق را تشدید و تقویت نمی کرد و اگر سرکوب تروریزم با ابزار جنگ، در اولویت اصلی قدرت های مهم حامی دولت ملی سوریه قرار نمی گرفت، بدون تردید طرف های غربی و عربی، هیچگاه حاضر نبودند نقش و سهمی برای قدرت های مهمی مانند ایران و روسیه در حل بحران سوریه قایل باشند یا اساسا با این قدرت ها بر سر یک میز درباره آینده سوریه به گفتگو بنشینند.

پیش از این شاهد بودیم که ایران به مثابه یک قدرت منطقه ای، هیچگاه در هیچیک از نشست های بین المللی مرتبط با جنگ جاری در سوریه، دعوت نشد.
این امر، بیشتر به دلیل کارشکنی اعراب و بی میلی خصمانه امریکایی ها و شرکای اروپایی آن صورت می گرفت.

نقشی هم که برای کشورهایی مانند روسیه قایل بودند، بسیار حاشیه ای، کمرنگ و صوری بود. این امر زمانی بهتر قابل درک بود که پیش از آنکه ولادیمیر پوتین، تصمیم به حمله نظامی بر علیه مواضع تروریست های ضد سوری در خاک سوریه بگیرد، غربی ها، اعراب و حتی ترکیه که به نوعی دوست و هم پیمان نزدیک روسیه در حوزه تجارت و اقتصاد نیز محسوب می شود، نسبت به طرح های صلح مسکو و نشست هایی که با میزبانی روسیه برای حل بحران سوریه، دایر می شد، با سردی برخورد می کردند.
با این حساب، همه این رویدادها ظاهرا قدرت هایی مانند ایران و روسیه را به این نتیجه رساند که در دنیای ناعادلانه کنونی، برای تثبیت نقش واقعی قدرت ها، اهرم نظامی، از لوازم اولیه و مهم محسوب می شود.

به همین دلیل، با دخالت نظامی روسیه در سوریه و تقویت حضور مستشاری نظامی ایران در آن کشور، ورق به یکباره برگشت و یکی از پیامدهای مهم این تحول، به رسمیت شناخته شدن قدرت منطقه ای ایران برای حل مناقشات پیچیده ای مانند سوریه بود.
در این میان، آنچه برای کشورهایی مانند ایران و روسیه مهم است این است که مقام های تصمیم گیرنده این کشور، نباید شرایط پیش از تغییر موضع نظامی شان در سوریه و برخورد غرب و اعراب با خود را فراموش کنند و به یاد داشته باشند که تغییر این شرایط، مدیون اتحاد استراتژیک و عملکرد هماهنگ آنها در سوریه است؛ بنابراین، افزون بر لزوم حفظ این اتحاد استراتژیک تا پایان پرونده سوریه، از این الگو در دیگر زمینه های منطقه ای و بین المللی نیز می توانند استفاده کنند.
از سوی دیگر، این امر بدون تردید برای رژیم هایی مانند عربستان سعودی که آشکارا اعلام کرده است در صدد حذف ایران از نقش آفرینی های منطقه ای با استفاده از همه اهرم های سیاسی، اقتصادی، نظامی و... است، بسیار تلخ و غیر قابل تحمل خواهد بود.
به همین دلیل، رییس جمهوری امریکا با پادشاه سعودی تماس گرفته است تا یکبار دیگر از او به دلیل قایل شدن نقش راهبردی برای ایران در مناقشه سوریه، دلجویی کند؛ همان کاری که پس از امضای توافقنامه هسته ای با ایران نیز انجام داد.