روزنامه اسرائیلی هاآرتص گزارش داد که "کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل" توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی را قابل قبول دانسته و گفته است که این توافق مانع از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای خواهد شد.
ارزیابی این کمیسیون کمابیش همسو با دیدگاه کشورهای گروه ۱+۵ و در تضاد کامل با نظر بنیامین نتانیاهو؛ نخست‌وزیر این رژيم است.
به گزارش هاآرتص این کمیسیون، توافق هسته‌ای ایران را از نظر فنی - و نه سیاسی - بررسی کرده است.
هاآرتص نوشته که کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل معتقد است یکی از بندهای اصلی مورد انتقاد مخالفان که در آن به ایران فرصتی ۲۴ روزه برای بازرسی از تاسیسات مشکوک داده شده، در واقع اهمیت چندانی ندارد؛ چون به گفته این کمیسیون، آژانس با امکانات فنی خود می‌تواند نه تنها ۲۴ روز بعد؛ بلکه سال‌ها بعد، به صورت دقیق به ماهیت فعالیت هسته‌ای مشکوک ایران پی ببرد.
این بند به طور خاص هدف انتقاد نتانیاهو و مخالفان توافق هسته‌ای ایران در کنگره امریکا بود.
این موضع گیری کمیسیون انرژی اتمی رژيم اسراییل، به باور کارشناسان، درست در برابر موضع گیری هایی قرار دارد که پیش از این، بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر جنگ طلب این رژيم در برابر امضای توافق اتمی ایران و شش قدرت جهانی اتخاذ کرده و نمایندگان جمهوری خواه کنگره امریکا و لابی یهود در آن کشور نیز از آن دفاع می کردند.
در این میان، اهمیتی ندارد که استدلال کمیسیون یادشده در خصوص تایید توافق اتمی ایران و جهان، بر چه اصلی استوار است. آنچه اهمیت دارد، مخالفت این موضع گیری با موضع گیری های نخست وزیر رژيم اسراییل است که این امر، نشان می دهد که بنیامین نتانیاهو که نزدیک به دو سوم اعضای کنگره امریکا را با خود در برابر توافق هسته ای ایران و جهان، همراه کرده بود حتی در داخل رژيم به رهبری خود نیز از حمایتی برخوردار نیست.
این نشان دهنده آن است که موضع گیری های نتانیاهو در قبال برنامه هسته ای ایران، از هیچ پشتوانه منطقی و عقلانی بهره مند نبوده است و او غالبا بر پایه همین موضع گیری ها تلاش می کند به اهداف ضد ایرانی و جنگ طلبانه اش در جهان و خاور میانه برسد.
موضع اخیر کمیسیون انرژي اتمی رژيم اسراییل همچنین این نتیجه را در پی دارد که بنیامین نتانیاهو پس از شکست در برابر هواداران توافق اتمی ایران و جهان، منزوی تر شده و حتی در داخل مرزهای این رژيم جعلی نیز کسی از او حمایت نخواهد کرد.
این یک شکست و رسوایی مفتضحانه سیاسی برای نخست وزیری حد اقلی و بی منطق است.
البته بدیهی است که پایه های استدلال مسؤولان کمیسیون انرژي اتمی رژيم اسراییل نیز سست و آسیب پذیر و بی بنیاد است؛ زیرا ایران بارها گفته است و در عمل نیز با امضای این توافق، ثابت کرده است که هیچگاه در صدد دستیابی به تسلیحات هسته ای نبوده و اساسا این تسلیحات را مغایر با اعتقادات و مبانی فکری و دینی خود می داند؛ بنابراین، اینکه اسراییلی ها اکنون به این نتیجه رسیده اند که توافق اتمی ایران و جهان، مانع از دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شود، از اساس یک تصور غلط و بی بنیاد است؛ زیرا اگر ایران در پی دستیابی به این سلاح بود، اصولا این توافق را امضا نمی کرد و اصل امضای این توافق نشان می دهد که هدف ایران از انرژي هسته ای، جز استفاده ای صلح آمیز و غیر نظامی از آن نبوده است و تنها مشکلی که ایرانی ها با قدرت های غربی طی این سال ها داشته اند این بوده که آنها یک ایران اتمی را به رسمیت بشناسند و حقوق این کشور به مثابه عضوی از باشگاه کشورهای دارنده تکنولوژي و توانمندی هسته ای را اعاده کنند که این مهم، بر پایه توافق هسته ای کنونی میان ایران و جهان، به خوبی محقق شده است.
با این حساب، پذیرش دیرهنگام توافق هسته ای از سوی اسراییلی ها، به نوعی، پذیرش شکست از سوی آنها محسوب می شود؛ زیرا آنها در نظر داشتند به این بهانه، جنگی دیگر در منطقه، واقع شود که هدف آن، نابودی یا تضعیف جمهوری اسلامی باشد؛ اما اکنون نه تنها این هدف تحقق نیافته؛ بلکه قدرت ایران روز به روز فراگیرتر می شود و دشمنان آن، بیشتر از پیش تضعیف می گردند و این شکستی برای اسراییل و هم پیمانان عرب این رژيم به ویژه عربستان سعودی است.