آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای در نامه‌ای به حسن روحانی؛ رئیس‌جمهور و رئیس شورای‌عالی امنیت ملی ایران، مصوبه این شورا برای اجرای برجام را تایید کرد.

وی انجام مذاکرات هسته ای از سوی جمهوری اسلامی را "اساساً با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه اقتصادی و مالی" دانسته و خواستار اخذ "تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف‌های مقابل" شده است.

امام خامنه ای مشخصا خواستار "اعلام کتبی رئیس‌جمهور امریکا و اتحادیه‌ اروپا مبنی بر لغو تحریم‌ها" شده و افزوده است:"در اعلام اتحادیه‌ اروپا و رئیس‌جمهور امریکا باید تصریح شود که این تحریم‌ها به‌کلی برداشته شده است. هرگونه اظهاری مبنی بر این‌که ساختار تحریم‌ها باقی خواهد ماند، به منزله‌ نقض برجام است."

ایشان همچنین تاکید کرده است که در طول دوره‌ هشت ساله اجرای برجام، "وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای، از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ی تروریسم و حقوق بشر، توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد". او بر همین مبنا دولت را موظف کرده است که در صورت وضع تحریم های جدید، اجرای برجام را متوقف کند.

نکاتی که در بالا به آن اشاره شد و نیز نکته ها و شروط دیگری که امام خامنه ای در نامه خود به رییس جمهور ایران به آنها اشاره کرده است، همه نشانگر یک نکته مهم است و آن اینکه ایران به طرف های غربی امضاکننده توافق هسته ای، اعتماد ندارد و در مرحله اجرای برجام، در صدد است با ایجاد یک مکانیزم نظارتی و عملیاتی قدرتمند و همواره فعال، نسبت به صداقت غرب در عملکرد به تعهدات خود در برابر آنچه ایرانی ها انجام خواهند داد، مستمرا دیده بانی و مراقبت کند.

نامه اخیر رهبری به رییس جمهور ایران همچنین بیانگر این نکته کلیدی هم هست که او بیش از هر کس دیگری ماهیت سیاست ها و هویت سیاست گذاران غربی را می شناسد و می داند که توافق هسته ای، نه می تواند و نه می خواهد تمامی مشکلات و مسایل مربوط به روابط ایران و غرب را حل و فصل کند؛ به همین دلیل، ایشان نگران این است که غرب در پی الزامی که نسبت به دست کشیدن از اعمال و استمرار تحریم های ظالمانه کنونی علیه ایران در ابعاد مالی، بانکی، اقتصادی و تجاری، پذیرفته است، در صدد برآید تا بهانه ها و زمینه های تازه ای برای وضع تحریم های دیگر از مجاری برساخته دیگری غیر از برنامه هسته ای، بر علیه ایران برآید و این چیزی است که در گذشته نیز کاملا به وقوع پیوسته است.

با توجه به این مسایل، رهبر خردمند انقلاب اسلامی، می خواهد تضمین هایی به دست آورد که به لحاظ حقوقی ایران را در موقعیت برتری قرار دهد و همچنین غربی ها را وادار کند که حتی اندیشه تخطی و تخلف از تعهدات متقابل خود در برابر ایران را نیز در مخیله خود راه ندهند.

کارشناسان می گویند که در صورت اجرایی شدن شروط نه گانه ای که در این نامه ذکر شده، ایران به امتیازات بزرگی دست خواهد یافت که آینده دستاوردهای این کشور در مذاکرات هسته ای و امضای برجام را تضمین خواهد کرد و در عین حال، برنامه های هسته ای این کشور را از دستبرد یکطرفه قدرت های غربی، مصون نگه خواهد داشت.

این نامه همچنین متضمن بازگشت پذیری سریع و خودکار برنامه هسته ای ایران به دوران پیش از مذاکرات در صورت عدم لغو کامل تحریم ها و تعهد کتبی غرب به احتراز از ادامه تحریم ها یا وضع تحریم های تازه است و به این ترتیب، به نگرانی های کسانی پاسخ می دهد که نسبت به نیات غرب در توافق هسته ای مشکوک اند و بیم از آن دارند که ایران در چارچوب اجرای برجام به نقطه بازگشت ناپذیری برسد که به دلیل نقض تعهدات غرب و از میان برداشته نشدن کامل نظام تحریم های ناعادلانه علیه جمهوری اسلامی و همچنین در برابر، واگذاری تمامی دستاوردهای بزرگ و بی مانند و خیره کننده خود در حوزه صنعت هسته ای، نه راه پیشرفت داشته باشد و نه راه بازگشت.

بنابراین، رهبر انقلاب اسلامی در این نامه مهم، تضمین ها و تمهیدات لازم برای بازگشت سریع برنامه هسته ای ایران به شرایط پیش از مذاکرات را در صورت نقض تعهدات غرب، مد نظر قرار داده است و این یکی از نقاط قوت مهم این نامه است.