پس از آنکه آشکار شد هواپیماهای جنگی روسیه و امریکا در سوریه از فاصله چند کیلومتری یکدیگر گذشته اند، مقام های دو کشور برای سومین بار در این باره بحث خواهند کرد.

اشتون کارتر؛ وزیر دفاع امریکا گفت انتظار دارد دوطرف به زودی به توافقی در این زمینه برسند. روسیه گفت پیشنهادهایش را برای بحث در این کنفرانس ویدئویی با مقام های امریکایی روزآمد کرده است.
علیرغم این گفتگوها، امریکا گفت که اقدامات روسیه در سوریه "اشتباه است."
کارتر گفت:"گفتگوهای ما... کاملا حرفه ای و خیلی سازنده خواهد بود و من انتظار دارم خیلی زود به یک توافق منجر شود."

اما او تاکید کرد که امریکا "در این مرحله نمی تواند پیوندی گسترده تر با رویکرد روسیه در سوریه برقرار کند؛ چون این سیاست اشتباه و از لحاظ استراتژیک کوته بینانه است."
پیشتر استیو وارن؛ سخنگوی ارتش امریکا گفت که دو هواپیمای روسیه و امریکا روز شنبه "وارد یک فضای مشترک جنگی" بر فراز سوریه شدند.

انتظار می رود این ملاقات ها سرانجام بتواند به توافقی میان روسیه و امریکا در زمینه استفاده از حریم هوایی سوریه به منظور آماج قرار دادن مواضع تروریست ها در این کشور، منجر شود؛ اما این توافق همانگونه که از اظهار نظرهای مقامات نظامی و سیاسی امریکایی برمی آید، هرگز به معنای همکاری مشترک روسیه و امریکا در سوریه نخواهد بود؛ زیرا آنچه روس ها در سوریه می جویند با آنچه امریکا به دنبال آن است، کاملا متفاوت است.

در ذیل، تفاوت های اساسی و آشکار در اهداف روسیه و امریکا در سوریه را بررسی می کنیم.
۱. تفاوت اول این است که امریکا و متحدانش به دنبال براندازی دولت ملی سوریه و ساقط کردن بشار اسد هستند. مشکل آنها برخلاف آنچه وانمود می کنند شخص بشار اسد نیست؛ بلکه ایده و مسیری است که او دنبال می کند.
بشار اسد بخشی از محور مقاومت در خاور میانه است و تا زمانی که او بر سر کار باشد، اعراب، اسراییل، ترکیه، امریکا و اروپا نمی توانند نسبت به امنیت اسراییل اطمینان حاصل کنند.

بشار اسد وجود اسراییل را به رسمیت نمی شناسد، در مقاطعی با این رژيم در جنگ مستقیم قرار داشته و از مدافعان سرسخت جریان های مقاومت دشمن اسراییل است.
بشار اسد به همین دلیل، از سوی رژيم های عربی، طرد شده است و به رغم داشتن بالاترین میزان محبوبیت مردمی در خاور میانه در قیاس با سایر رهبران عرب، رژيم های عربی حضور او را برنمی تابند و با او سر ستیز و دشمنی دارند.
بشار اسد، متحد روسیه و ایران است و این چیزی است که برای اعراب، ترکیه، اسراییل، امریکا و اروپایی ها قابل تحمل نیست.

بنابراین، امریکایی ها مکررا تاکید می کنند که «او باید برود»؛ اما در پی دخالت نظامی روسیه در سوریه، این خواسته تا حدود زیادی کمرنگ شده و غرب نسبت به بقای او در آینده سیاسی سوریه، انعطاف نشان داده است؛ هرچند اعراب هنوز برای براندازی او سرمایه گذاری و تلاش می کنند.
اما در مقابل، هدف روسیه در سوریه، تقویت دولت ملی آن کشور و حمایت از ارتش سوریه برای بازپس گرفتن مناطق از دست رفته است. روسیه این هدف اش را پنهان نکرده است و همین امر، امریکا را عصبانی کرده است.

۲. امریکا مدعی است که به جز داعش، دیگر تروریست های ضد سوری «گروه های میانه رو» هستند و روسیه نباید به آنها حمله کند؛ اما روسیه که هدف خود را «حمایت از دولت قانونی سوریه» و بازگرداندن ثبات به این کشور می داند، همه گروه های ضد سوری را تروریستی می داند و آماج قرار می دهد؛ گروه هایی که در صدد براندازی دولت متحد روسیه و ایجاد بی ثباتی در سوریه هستند.

۳. در حوزه کلانتر نیز روسیه برای دفاع از تنها منطقه نفوذ نظامی خود در خاور میانه یعنی پایگاه استراتژیک طرطوس در سوریه وارد عمل شده است و امریکا نیز درست برای تصرف آخرین خاکریز خاور میانه ای رقیب دیرینه اش روسیه، در صدد است تا با مسلط کردن گروه های افراطی و تروریستی در این کشور و تجزیه آن به چندین بخش کوچکتر، به این هدف برسد.

۴. برای روسیه دخالت نظامی در سوریه، نوعی پیام تلویحی مهم به امریکاست تا متوجه شود که روسیه امروز، روسیه پس از فروپاشی شوروی نیست.
به همین دلایل، امریکا نگران است؛ نگران از دست رفتن تمامی سرمایه گذاری های عظیمی که برای براندازی دولت بشار اسد در طول ۵ سال گذشته کرده است، نگران مسلط شدن مجدد دولت ملی سوریه در سراسر این کشور، نگران نابودی گروه های تروریستی تحت حمایت خود و نگران بازگشت مقتدرانه تر از پیش روسیه به سوریه و به تبع آن کل خاور میانه و در نهایت، نگران بهم خوردن نظم کنونی منطقه به سود روس ها و به زیان امریکایی ها.