حسن روحانی؛ رییس جمهور ایران روز شنبه در یک نشست خبری در پاسخ به سؤالی درباره چشم‌انداز قدرت دفاعی ایران در دوران پساتوافق گفت:«ما باید دنبال بازدارندگی در قدرت ملی و در برابر انواع تهدیدات باشیم که این بازدارندگی می‌تواند در بخش های دفاع، حقوق، سیاست خارجی و مسایل اقتصادی باشد.»
روحانی افزود:«در برجام چیزی در مورد موشک، دفاع و سلاح نیست، آنچه که هست در قطعنامه ۲۲۳۱ است. قطعنامه‌های قبلی کلا خرید و فروش سلاح و موشک را ممنوع کرده و جزو موارد تحریم‌های بین‌المللی بود. در این قطعنامه جدید به جای تحریم، محدودیت مطرح شده است. صادرات و واردات سلاح هم از یک تحریم دائمی به محدودیت ۵ سال تبدیل شده است.»
وی گفت:«نسبت به بنیه و قدرت دفاعی‌مان هیچ گونه محدودیت را نپذیرفتیم و نخواهیم پذیرفت. آنچه برای دفاع لازم باشد اعم از موشک و غیرموشک ادامه می‌دهیم... برای اینکه دنیا بداند مسیر ما همان مسیری است که به طرف مذاکره‌کننده ‌مان گفتیم و همان را ادامه دادیم.»
این سخنان رییس جمهوری ایران در حالی ابراز می شود که بسیاری از کسانی که امروزه با توافق هسته ای به دست آمده میان ایران و جهان، مخالفت می ورزند و هنوز هم سعی می کنند جلو اجرایی شدن آن را با استفاده از هر اهرم ممکن بگیرند، انتظار داشتند که توافق هسته ای شامل کاهش توانایی دفاعی و بازدارندگی ایران نیز باشد و از جمله صنایع موشکی این کشور را آنگونه که آنها انتظار داشتند تضعیف کند.
اسراییل و عربستان سعودی در راس این جریان قرار دارند و دلیل عصبانیت و مخالفت بعدی آنها با توافق به دست آمده میان ایران و جهان نیز همین بود؛ عصبانیت و مخالفتی که هنوزهم با همان شدت، ادامه دارد.
به باور کارشناسان مسایل نظامی، مخالفان توافق هسته ای، آنچه در باره دستیابی ایران به سلاح هسته ای می گویند، سراسر دروغ است و این در حالی است که خود آنها نیز می دانند که ایران نه در پی دستیابی به این سلاح ها بوده و نه گامی هرچند ابتدایی در این زمینه برداشته است.
از جانب دیگر، آنها بهتر از هر کس دیگری می دانند که حتی اگر ایران چنین نیتی داشته باشد، توافق امضاشده میان ایران و شش قدرت جهان، این امکان را برای همیشه از جمهوری اسلامی سلب می کند و راه دستیابی این کشور به سلاح هسته ای را مسدود می نماید؛ بنابراین، بهانه جویی های کنونی آنها ریشه در مساله دیگری دارد و آن، توان دفاعی و نظامی ایران است.
آنها در واقع به بهانه توافق هسته ای یا تحریم این کشور، در صدد تضعیف قدرت دفاعی ایران بودند تا در آینده هر زمانی که اراده کنند به آن کشور حمله نظامی کنند و ایران هم توانایی مقابله و دفاع از خود را نداشته باشد.
اما این چیزی نیست که با توجه به وضعیت شکننده و بی ثبات امروز حاکم بر منطقه خطرخیز و بحران زده خاور میانه، کسی از ایران یا هر کشور دیگر واقع در این منطقه انتظار آن را داشته باشد.
مخالفان و دشمنان ایران، در این خواسته خود به اندازه ای ناعادلانه و غیر صادقانه برخورد می کنند که خود از یکسو به مسابقه تسلیحاتی و خرید جدیدترین و پیشرفته ترین انواع تسلیحات از امریکا با هزینه کردن میلیاردها دالر ادامه می دهند و در برابر دیگر ملت های منطقه نیز همواره با زبان زور و تهدید سخن می گویند؛ اما همزمان انتظار دارند که جانب مقابل، تمامی درازه های خود را به روی قدرت های خارجی باز بگذارد و از تلاش برای تقویت بنیه دفاعی و قدرت بازدارندگی خود در برابر تهدیدهای مدام و مستمر قدرت های خارجی، دست بردارد.
از جانب دیگر، ناظران مسایل نظامی می گویند که اگر هدف، عدم دسترسی ایران به سلاح های اتمی بوده است، این هدف اکنون محقق شده است و ایران، تمامی گام های لازم در این زمینه را برداشته و به تمامی ابهامات موجود در این زمینه، پاسخ داده است که یکی از آن موارد، تعهد به عدم ساخت موشک هایی با قابلیت حمل کلاهک هسته ای است؛ بنابراین، هیچ دلیل دیگری برای اعمال محدودیت بر برنامه های دفاعی و موشکی این کشور وجود ندارد و توافق اتمی نیز نمی تواند بر قدرت دفاعی ایران، تاثیر منفی بگذارد.
تقویت قدرت دفاعی یکی از عوامل بازدارنده جنگ در مناطق آبستن بحران مانند خاور میانه است و این حق مشروع هر کشوری است.