جان کری؛ وزیر خارجه امریکا در نشستی با عنوان «ایران: لحظه حقیقت» در دفتر خبرگزاری رویترز در نیویارک به سؤالاتی درباره توافق هسته‌ای وین پاسخ گفت.
وی گفت: تا آنجا که ما و متحدان مان اطلاع داریم آنها [ایران] به‌دنبال بمب نبوده‌اند. کری در عین حال افزود: ایران یک کشور در آستانه هسته‌ای شدن است.
کری ادامه داد: با نظارت‌هایی که بر اساس توافق هسته‌ای خواهد بود ما به اسرائیل و تمام کشورهای خلیج فارس می‌گوییم با این توافق در موقعیت ایمن‌تری قرار داریم تا بدون آن. اگر این توافق به سرانجام برسد توافق خوبی است.
وی افزود: ما گزینه نظامی را داریم و رئیس جمهور به من گفته که آماده استفاده از گزینه نظامی است... ما باید نخست گزینه دیپلماسی را با ایران به‌طور کامل پیگیری کنیم تا نیازی به استفاده از گزینه نظامی نباشد. گزینه‌ها همیشه در دسترس ما هستند با این حال باید نخست گزینه توافق هسته‌ای را پیگیری کنیم.
کری مدعی شد:"ما هیچ تردیدی نداریم که ایران زمانی به‌دنبال تسلیحات هسته‌ای بوده است".
تحلیلگران هم می گویند که تردیدی نیست که امریکا همواره گزینه نظامی علیه ایران و هر یکی دیگر از قدرت های مخالف خود را روی میز دارد و این گزینه تحت هر شرایطی آماده است.
به عنوان نمونه بسیار ساده لوحانه است اگر تصور کنیم که روسیه و امریکا پس از پایان جنگ سرد، دیگر در برابر همدیگر قرار ندارند و اصولا تکنولوژي و توانمندی نظامی خود را برای غلبه بر دیگری یا برای جنگ های آینده، مدام به روز رسانی نمی کنند. آیا واقعا آنها چنین کاری نمی کنند؟
اگر چنین است پس چرا پس از فجایع فوکوشیما و ناگازاگی جاپان در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم، قدرت های دارنده سلاح اتمی که در آن زمان فقط روسیه شوروی و امریکا بودند، این سلاح ها را کاملا کنار نماندند؟
اکنون چرا به صورت مستمر، قدرت های بزرگ از دستاوردهای بزرگ خود در حوزه نظامی، پرده برداری می کنند؟
بنابراین، این ساده انگارانه که فکر کنیم با امضای توافق هسته ای با ایران، امریکا گزینه نظامی اش علیه این کشور را کنار گذاشته است.
اما امریکا نمی تواند از گزینه نظامی علیه ایران استفاده کند. به همین دلیل، تن به این توافق داده است.
امریکایی ها بارها صریحا اذعان کرده اند که گزینه دیگری جز پذیرش توافق وجود نداشته است؛ بنابراین و به رغم این اعتراف، همچنان سخن گفتن از گزینه نظامی یک تناقض جدی است.
تناقض دیگر هم در سخنان مورد اشاره جان کری این است که او در صدر این بیانات، می پذیرد که «تا آنجا که ما و متحدان مان اطلاع داریم آنها [ایران] به‌دنبال بمب نبوده‌اند»؛ اما در ادامه همین جمله می گوید: ایران یک کشور در آستانه هسته‌ای شدن است!
تناقض فاحش تر در ذیل همین سخنان مطرح می شود؛ زمانی که آقای کری به رغم اعتراف بالا بازهم می گوید: "ما هیچ تردیدی نداریم که ایران زمانی به‌دنبال تسلیحات هسته‌ای بوده است".
روشن است که صدر و ذیل این بیان، هرگز همخوانی ندارد و این نشانگر وجود رخنه ها و شکاف هایی در ساختار سیاست خارجی این کشور در قبال ایران است؛ به گونه ای که مخاطب سخنان او سرانجام نمی داند که آیا ایران به دنبال بمب هسته ای بوده یا نبوده است؟
صرف نظر از این تناقض ها و با وجود آنکه امریکا هیچگاه گزینه نظامی علیه ایران را کنار نمی گذارد؛ زیرا کشوری که از نزدیک ترین متحدان خود، جاسوسی کند و خصوصی ترین مکالمه های رهبران آنان را شنود کند، روشن است که با دشمنانش چگونه رفتار می کند؛ اما امریکا قادر به استفاده از گزینه نظامی علیه ایران در زمان حاضر نیست.
بیشتر این بیانات و موضع گیری ها، مصرف داخلی دارند و به هدف تطمیع حس جنگ طلبی اسراییلی ها بیان می شوند.
مقام های امریکایی با این اظهارات می خواهند نشان دهند که با وجود توافق با ایران، از اهداف اسراییل فاصله نگرفته اند و همچنان به تعهدات خود در قبال این رژيم، پایبند اند که گزینه نظامی یکی از این تعهدات است.