محمدجواد ظریف؛ وزیر خارجه ایران با اشاره به سفرهای اخیر مقامات اروپایی به ایران گفت:"روابط اقتصادی با کشورهای غربی باید آنچنان به هم تنیده باشد که برای کسی صرف نکند زیر توافق بزند".
آقای ظریف با اشاره به سفر وزیران خارجه و توسعه اقتصادی ایتالیا به تهران گفت:"این روابط ضمانت اجرای توافق جامع اتمی است... به این دلیل است که من مجبور می شوم در برابر بعضی فشارها مقاومت کنم و قبول کنیم که این ارتباط ها ایجاد شود، چون خود این ارتباط ها ضامن اجرای توافق است".
از زمان توافق ایران و شش قدرت جهانی، وزیر اقتصاد آلمان، وزیر خارجه فرانسه، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و وزیران امور خارجه و توسعه اقتصادی ایتالیا به ایران سفر کرده اند.
بسیاری از شرکت های بین المللی هم تمایل خود را برای سرمایه گذاری و فعالیت اقتصادی در ایران اعلام کرده اند؛ اما منتظر اجرای توافق جامع اتمی و نهایتا لغو تحریم ها علیه ایران هستند.
در این میان، به باور کارشناسان، ایران آشکارا از امضا و اجرای توافق جامع هسته ای با قدرت های جهانی، چشمداشت اقتصادی دارد.
این نگاه را به ویژه در اظهار نظرهای مقام های ایرانی در خصوص تغییر و بهبود وضعیت اقتصادی مردم، رونق گرفتن بازار کار و رقابت و فعالیت اقتصادی در داخل ایران پس از لغو تحریم ها به وضوح می توان شاهد بود.
اینکه ایران در بدل امضای توافق اتمی با قدرت های جهانی انتظار دارد تمامی تحریم های وضع شده بر این کشور، یکجا لغو شود نیز نمونه ای دیگر از این برداشت است که ایران آشکارا از امضای توافق هسته ای با قدرت های جهانی، انتظار و چشمداشت اقتصادی دارد.
اقتصاد در همه جای جهان و برای همه کشورها، محور و اساس همه چیز است.
در ایران نیز تردیدی وجود ندارد که سال ها تحریم، تاثیرات منفی روی اقتصاد این کشور گذاشته است. این تحریم ها غالبا به منظور فلج کردن ایران و در نتیجه بازداشتن این کشور از پیشبرد برنامه های صلح آمیز هسته ای خود از سوی قدرت های بزرگ وضع شد؛ اما نتیجه عکس داد. ایران نه تنها متوقف نشد؛ بلکه روز به روز قدرتمندتر شد.
با وجود وضعیت دشوار اقتصادی، برنامه هسته ای این کشور، یک فصل درخشان از جهش و پیشرفت و توسعه را تجربه کرد.
قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل در مورد ایران، حتی یک روز هم به اجرا درنیامدند و در برابر، ایران توانست در غیاب نظارت های غرضمندانه بین المللی، برنامه اتمی خود را در سطح استندردهای قبول شده بین المللی، توسعه دهد و بر پایه همین پیشرفت ها و دستاوردها بود که شش قدرت مهم بین المللی، سرانجام مجبور شدند با کشوری که یک دهه آن را تحریم کردند، بر سر یک میز بنشینند و در مورد برنامه اتمی این کشور، گفتگو کنند.
به باور ناظران، اگر ایران نمی توانست به سطحی از پیشرفت و ترقی در حوزه هسته ای برسد، هرگز نمی توان تصور کرد که قدرت های زورگوی خارجی، ادبیات زور را کنار بگذارند و وارد گفتگوهای استراتژيک در شرایطی برابر با ایران شوند.
به همین دلیل، چشمداشت اقتصادی ایران از توافق هسته ای با قدرت های جهانی، لزوما ناشی از تاثیر منفی تحریم های فلج کننده بین المللی نیست؛ بلکه این چشمداشت، ریشه در هدف و ماهیت برنامه اتمی این کشور دارد.
چرا ایران در قبال تحریم تسلیحاتی اش، با غرب کنار آمد؛ اما تحریم های اقتصادی را برنتافت؟
پاسخ این سؤال را باید در ماهیت برنامه اتمی این کشور جستجو کرد. این برنامه برای ایران، ماهیتا یک برنامه اقتصادی، صنعتی است نه نظامی.
ایران در تلاش است با استفاده از تکنولوژي هسته ای، به توسعه اقتصادی و پیشرفت صعنتی برسد؛ نه بمب اتمی.
بنابراین، وقتی بر این برنامه محدودیت هایی را می پذیرد در قبال این پذیرش محدودیت، باید بدیل ارزشمندتر اقتصادی و صنعتی به دست آورد؛ به همین دلیل، ایرانی ها از توافق اتمی، چشمداشت اقتصادی دارند و این کاملا در راستای هدف و ماهیت برنامه اتمی این کشور است.
اینکه طرف غربی نیز سعی می کند از امتیازات ناشی از امضای این توافقنامه برای منافع اقتصادی اش، سود ببرد، این خاصیت ذاتی داد و ستد اقتصادی است؛ داد و ستدی که هردو سوی معامله در آن، منتفع می شوند.
در این میان، بازنده کسانی هستند که نه توانستند با راه اندازی جنگ، به اهداف خرابکارانه خود برسند و نه می توانند در سایه یک توافق صلح آمیز، منافع اقتصادی و صنعتی کسب کنند.
آقای ظریف با اشاره به سفر وزیران خارجه و توسعه اقتصادی ایتالیا به تهران گفت:"این روابط ضمانت اجرای توافق جامع اتمی است... به این دلیل است که من مجبور می شوم در برابر بعضی فشارها مقاومت کنم و قبول کنیم که این ارتباط ها ایجاد شود، چون خود این ارتباط ها ضامن اجرای توافق است".
از زمان توافق ایران و شش قدرت جهانی، وزیر اقتصاد آلمان، وزیر خارجه فرانسه، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و وزیران امور خارجه و توسعه اقتصادی ایتالیا به ایران سفر کرده اند.
بسیاری از شرکت های بین المللی هم تمایل خود را برای سرمایه گذاری و فعالیت اقتصادی در ایران اعلام کرده اند؛ اما منتظر اجرای توافق جامع اتمی و نهایتا لغو تحریم ها علیه ایران هستند.
در این میان، به باور کارشناسان، ایران آشکارا از امضا و اجرای توافق جامع هسته ای با قدرت های جهانی، چشمداشت اقتصادی دارد.
این نگاه را به ویژه در اظهار نظرهای مقام های ایرانی در خصوص تغییر و بهبود وضعیت اقتصادی مردم، رونق گرفتن بازار کار و رقابت و فعالیت اقتصادی در داخل ایران پس از لغو تحریم ها به وضوح می توان شاهد بود.
اینکه ایران در بدل امضای توافق اتمی با قدرت های جهانی انتظار دارد تمامی تحریم های وضع شده بر این کشور، یکجا لغو شود نیز نمونه ای دیگر از این برداشت است که ایران آشکارا از امضای توافق هسته ای با قدرت های جهانی، انتظار و چشمداشت اقتصادی دارد.
اقتصاد در همه جای جهان و برای همه کشورها، محور و اساس همه چیز است.
در ایران نیز تردیدی وجود ندارد که سال ها تحریم، تاثیرات منفی روی اقتصاد این کشور گذاشته است. این تحریم ها غالبا به منظور فلج کردن ایران و در نتیجه بازداشتن این کشور از پیشبرد برنامه های صلح آمیز هسته ای خود از سوی قدرت های بزرگ وضع شد؛ اما نتیجه عکس داد. ایران نه تنها متوقف نشد؛ بلکه روز به روز قدرتمندتر شد.
با وجود وضعیت دشوار اقتصادی، برنامه هسته ای این کشور، یک فصل درخشان از جهش و پیشرفت و توسعه را تجربه کرد.
قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل در مورد ایران، حتی یک روز هم به اجرا درنیامدند و در برابر، ایران توانست در غیاب نظارت های غرضمندانه بین المللی، برنامه اتمی خود را در سطح استندردهای قبول شده بین المللی، توسعه دهد و بر پایه همین پیشرفت ها و دستاوردها بود که شش قدرت مهم بین المللی، سرانجام مجبور شدند با کشوری که یک دهه آن را تحریم کردند، بر سر یک میز بنشینند و در مورد برنامه اتمی این کشور، گفتگو کنند.
به باور ناظران، اگر ایران نمی توانست به سطحی از پیشرفت و ترقی در حوزه هسته ای برسد، هرگز نمی توان تصور کرد که قدرت های زورگوی خارجی، ادبیات زور را کنار بگذارند و وارد گفتگوهای استراتژيک در شرایطی برابر با ایران شوند.
به همین دلیل، چشمداشت اقتصادی ایران از توافق هسته ای با قدرت های جهانی، لزوما ناشی از تاثیر منفی تحریم های فلج کننده بین المللی نیست؛ بلکه این چشمداشت، ریشه در هدف و ماهیت برنامه اتمی این کشور دارد.
چرا ایران در قبال تحریم تسلیحاتی اش، با غرب کنار آمد؛ اما تحریم های اقتصادی را برنتافت؟
پاسخ این سؤال را باید در ماهیت برنامه اتمی این کشور جستجو کرد. این برنامه برای ایران، ماهیتا یک برنامه اقتصادی، صنعتی است نه نظامی.
ایران در تلاش است با استفاده از تکنولوژي هسته ای، به توسعه اقتصادی و پیشرفت صعنتی برسد؛ نه بمب اتمی.
بنابراین، وقتی بر این برنامه محدودیت هایی را می پذیرد در قبال این پذیرش محدودیت، باید بدیل ارزشمندتر اقتصادی و صنعتی به دست آورد؛ به همین دلیل، ایرانی ها از توافق اتمی، چشمداشت اقتصادی دارند و این کاملا در راستای هدف و ماهیت برنامه اتمی این کشور است.
اینکه طرف غربی نیز سعی می کند از امتیازات ناشی از امضای این توافقنامه برای منافع اقتصادی اش، سود ببرد، این خاصیت ذاتی داد و ستد اقتصادی است؛ داد و ستدی که هردو سوی معامله در آن، منتفع می شوند.
در این میان، بازنده کسانی هستند که نه توانستند با راه اندازی جنگ، به اهداف خرابکارانه خود برسند و نه می توانند در سایه یک توافق صلح آمیز، منافع اقتصادی و صنعتی کسب کنند.
