ایران و گروه ۱+۵ شامل امریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان، در ۲۳ برج سرطان پس از نزدیک به سه هفته مذاکرات سخت و فشرده در وین، پایتخت اتریش، سرانجام بر سر "برنامه جامع اقدام مشترک" به جمع‌بندی دست یافتند.
این توافق که در نوع خودش بی بدیل دانسته شده، از سوی بسیاری از صاحب نظرانِ صلح دوست و طرف دار دیالوگ و دیپلوماسی، به عنوان توافق بزرگ قرن نام گذاری شده است. صرف نظر از مواد مندرج در متن جمع بندی و نیز توافق نهایی، اصل توافق مذکور می تواند ارزشمند تلقی شده و حاوی پیامهای مهم و حیاتی ای برای همه دولت و ملتها باشد.
پیام نخست و عمده این می تواند باشد که اگر ملتی همسو و یکپارچه باشد و دولت و دولتمردانِ آگاه و مدبر و دلسوز را با خود داشته باشند، هیچ قدرت و کشوری؛ اعم از دولتهای قوی و مقتدر نمی توانند خواست و اراده خویش را بر آنها تحمیل کنند.
دولت جمهوری اسلامی ایران و البته با اتکا و اعتماد به توانایی های ملت خویش، بیش از سه دهه در برابر خطرناک ترین توطئه های پیدا و پنهان استعمار و استکبار شرقی و غربی و شمالی و جنوبی، جانانه و مسئولانه مقاومت کرد و در این مقاومت تا آنجا پیش رفت که توانست قوی و زورگو ترین دشمنان انقلاب اسلامی را به پای میز مذاکره بکشاند.
دوازده سال تمام طول کشید تا مذاکرات هسته ای ایران با گروه ۱+۵ شامل امریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان، بجایی برسد که امروز رسیده و سران مدبر و کارکشته جمهوری اسلامی ایران و البته زیر سایه رهبری های حکیمانه و حاذقانه مقام عظمای ولایت، در طول این ۱۲ سال، ابداً از حق مسلم ملت و دولت ایران کوتاه نیامدند و در عوض، جهان را بر پذیرش خواسته بر حق خویش، وادار کردند.
پیام دوم و مهم تر از پیام نخست این است که ایران به الگویی تبدیل شد برای سایر دولتها و ملتهایی که به نوعی درگیر با خواستهای زورگویانه و دور از منطق دنیای استعمار و استکبار در منطقه و جهان اند.
پافشاری مجدانه و پیگیر دولت و مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران مبنی بر استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای و ذیحق دانستن دولت و ملت خویش در این زمینه را و سرانجام پیروزی در این نبرد سرد و دیپلوماتیکی را می توان به عنوان یک نمونه و الگو به سائر دولتها و ملتها ارائه داد.
در هر حال، با آنکه این پیروزی را محفوظ می دانیم و آن را قدر می کنیم؛ اما از وجود مخالفتهای ممکن در میان سران کاخ سفید نیز غافل نباید بود و به خصوص از مخالفت سیاستمدارانی که منافع صهیونیزم جهانی برای آنان در درجه نخست از اهمیت قرار دارد و شخص رئیس جمهور امریکا نیز به آن اشاره کرده است.
اعضای حزب جمهوری خواه کنگره امریکا از جمله نامزدهای ریاست جمهوری، از جمع‌بندی هسته‌ای با ایران انتقاد کرده‌اند.
جب بوش، از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری امریکا از حزب جمهوریخواه از این جمع‌بندی به عنوان "توافقی وحشتناک" و مارکو روبیو، یکی دیگر از نامزدهای ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه نیز آن را خطرناک توصیف کرده است.
ریک پری نیز وعده داده است در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، برچیدن این توافقنامه را در صدر اولویت‌های برنامه‌های ریاست جمهوری‌اش قرار دهد.
اما در این میان اظهارات اوباما رئیس جمهوری امریکا در برابر این مخالفتها جالب و واقع بینانه به نظر می رسد.
رئیس جمهور امریکا می‌گوید: مخالفان جمع‌بندی هسته‌ای با ایران همان سیاستمداران امریکایی جنگ طلبی هستند که در سال ۲۰۰۳ برای رفتن به عراق عجله داشتند.
به گزارش رسانه به نقل از پرس تی وی، باراک اوباما، این اظهارات را روز سه شنبه (۳۰ سرطان ) در یکصد و شانزدهمین کنوانسیون کهنه سربازان امریکا در جنگ‌های خارجی در مرکز کنوانسیون دیوید لارنس در پیستبرگ پنسلوانیا بیان کرد.
اوباما گفت: "در بحث‌های مطرح شده دربارۀ این توافق، ما پژواک همان سیاست‌ها و ذهنیتی را که در گذشته موجب شکست ما شد، می‌شنویم.
سیاستمداران و صاحب نظرانی که فورا امکان حل اختلاف بر سر برنامه هسته‌ای ایران را از طریق گزینه دیپلوماسی رد می کنند، همان کسانی هستند که برای شروع جنگ با عراق عجله داشتند و می‌گفتند این جنگ فقط چند ماه طول می‌کشد.
توافق با ایران شیوه‌ای هشیارانه‌ و مسئولانه‌تر برای محافظت از امنیت ملی ماست. ما به جای نادیده گرفتن بقیۀ جهان و تنها عمل کردن، کار سخت و دشوار متحد کردن جامعه بین المللی را انجام دادیم.
شاهد هستیم که دیپلماسی قوی و اصولی می‌تواند موجب امید برای دستیابی به حل و فصل مسالمت آمیز یک مساله شود. من واقعا از مردم می‌خواهم تا به این مساله- توافق هسته ای- توجه کنند. اگر مردم مشارکت کنند، سرانجام این نظام سیاسی جواب می‌دهد."
در هر حال، به نظر می رسد سیاست غالب در امریکا به سمت نهایی شدن توافق هسته ای با ایران در حال پیشروی است و منطق و خرد سالم نیز حکم می کند که کنگره نیز همان فیصله ای را تائید کند که دولت این کشور همراه با چند کشور قدرتمند دیگر، پس از ۱۲ سال، موفق شده اند تا با جمهوری اسلامی ایران، بر سر آن به توافق برسند.