باراک اوباما؛ رئیس جمهور امریکا، روز سه‌شنبه، در پیامی ویژه به مناسبت عقد توافق جامع اتمی میان ایران و گروه ۵+۱ اعلام کرد که بر اساس توافق جامع، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌تواند هر سایت ایرانی را که خواست مورد بازرسی قرار دهد.
اوباما همچنین به مخالفان این توافق و به‌ویژه اسرائیل توضیح داد که توافق جامع اتمی نه بر اساس اعتماد به جمهوری اسلامی؛‌ بلکه بر اساس راستی‌آزمایی به دست نهادهای ناظر از جمله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبتنی است.
او کنگره امریکا را تهدید کرد که هرگونه مصوبه این نهاد را که مانع اجرای توافق جامع با ایران شود وتو خواهد کرد.
به گفته او، توافق جامع اتمی با ایران از «گسترش سلاح‌های اتمی در منطقه خاورمیانه جلوگیری می‌کند.»
به عقیده آقای اوباما، با توافق جامع اتمی «تمام راه‌های» رسیدن به سلاح اتمی به روی جمهوری اسلامی بسته شده است.
باراک اوباما در عین حال تاکید کرد که حتی با این توافق جامع نیز تمام دشمنی‌ها و اختلافات میان ایران و امریکا، دو دشمن دیرینه، حل نمی‌شود.
با این حال، این واکنش رییس جمهوری امریکا برای بسیاری از ناظران، شگفت انگیز و غیر قابل انتظار نبود.
او مسؤولیت دارد که همزمان با پیشبرد برنامه اولیه خود برای آشتی و سازش با ایران، با مخالفان این برنامه نیز وارد گفتگو شود و آنها را راضی کند که آنچه اتفاق افتاده در راستای سلطه امریکا بر جهان بوده است نه در برابر آن!
او و هیچیک از رؤسای جمهوری امریکا از آن میزان استقلال عمل و اراده برخوردار نیستند که خود را نسبت به «امنیت اسراییل» غیر مسؤول احساس کنند و بگویند که منافع و امنیت ملی امریکا، مقوله ای مجزا از منافع و امنیت ملی اسراییل است؛ زیرا آنها در برابر لابی قدرتمند اسراییل در امریکا، سوگند وفاداری یاد کرده اند و به همین دلیل، ناگزیر اند که در هر اقدامی، امنیت و منافع اسراییل را اولی تر از امنیت و منافع امریکا قرار دهند.
با این حال، اگر به سخنان آقای اوباما به خوبی نگاه شود، چیز تازه ای در آن گفته نشده است. او اگرچه سعی کرده است که دستیابی به این توافق را این گونه وانمود کند که ایران بازنده بازی بوده و امریکا برنده آن؛ اما این واقعیت ماجرا نیست.
همانگونه که ایرانی ها ادعا کرده اند توافق هسته ای ایران با قدرت های جهانی، بر مبنای نمودار برد- برد، تدوین شده است.
اینکه اوباما می گوید توافق جامع اتمی با ایران از «گسترش سلاح‌ های اتمی در منطقه خاور میانه جلوگیری می ‌کند» پیش از اینکه جزو تبعات و پیامدهای این توافق باشد، اذعان به حقیقتی است که ایرانی ها همیشه آن را مطرح کرده اند؛ اما امریکا و دیگر قدرت های غربی آن را قبول نداشتند.
کشوری که نمی خواست و نمی خواهد به تکنولوژی هسته ای برای ساختن بمب اتمی دست پیدا کند و اساسا ساخت بمب اتمی را مخالف اعتقادات دینی خود می داند و برای آن حرمت شرعی قایل است، بدون این توافق نیز دست به گسترش سلاح های اتمی در خاور میانه نخواهد زد. بنابراین، برخلاف وانمود آقای اوباما، ایران با این توافق، چیزی را از دست نداده است؛ زیرا اصولا به دنبال دست یافتن به آن نبوده است.
اینکه رییس جمهوری امریکا می گوید که با امضای این توافق، «تمامی راه ها»ی رسیدن به سلاح اتمی به روی ایران بسته شده نیز تلاشی است از سوی او، برای راضی کردن مخالفان این توافق و فرونشاندن آتش خشم و انتقاد آنها از امضای آن. در غیر آن، ایرانی ها بارها گفته اند که در صدد هیچ «راهی» برای رسیدن به سلاح اتمی نیستند؛ تا امریکا بخواهد با این توافق، آن راه را بسته کند!
در خصوص امکان آژانس بین المللی انرژی اتمی برای سرزدن به تمامی سایت های مرتبط با برنامه اتمی ایران و بازرسی از آنها هم باید گفت که این وظیفه کشورهای عضو آژانس است که چنین زمینه ای را فراهم کنند و کشوری که به دنبال ساخت سلاح اتمی نیست، چرا باید از پذیرش این امکان، خودداری کند و در قبال آن، تحریم های بین المللی را به جان بخرد؟
اینکه او به مخالفان این توافق و به‌ویژه اسرائیل توضیح داد که توافق جامع اتمی نه بر اساس اعتماد به جمهوری اسلامی؛‌ بلکه بر اساس راستی‌آزمایی است نیز بیان یک واقعیت است.
هیچکس در ایران و طرف مقابل، انتظار ندارد که این توافق، بر سال ها بی اعتمادی و دشمنی میان دوطرف پایان بدهد.
امام خامنه ای در آستانه دستیابی به این توافق، در یک جمع دانشجویی در پاسخ به سؤالی گفت که خود را برای مرحله دیگری از استکبارستیزی آماده کنید و این یعنی، این توافق برپایه اعتماد نه؛ بلکه بر اساس راستی آزمایی است.