شهروندان افغانستان روز جمعه در ولایت های کابل، قندهار و بغلان با برپایی تظاهرات بر پایان یافتن بی درنگ خشونت ها در برابر مسلمانان در برما / میانمار تاکید کردند. تظاهرکنندگان از نهادهای مدافع حقوق بشر به ویژه سازمان ملل خواستند تا به نسل کشی مسلمانان در این کشور پایان دهند.
معترضان، خاموشی نهادهای مدافع حقوق بشر در پیوند با خشونت های بوداییان تندرو در برابر مسلمانان در میانمار را پرسش برانگیز عنوان کرده از جامعه بین المللی تقاضا کردند تا در پایان دادن بی عدالتی و خشونت علیه اقلیت مسلمان در میانمار کمک کنند.
یکی از شهروندان قندهار گفت:"تمامی مردم قندهار این خواست را از کفار دارند که ظلم را در برابر مسلمانان متوقف بسازید، قاتلان مسلمانان را محاکمه کنید و این بودائیان به محکمه جهانی حاضر شوند."
اقلیت مسلمان روهینگیا در میانماد ۱.۱ میلیون نفر جمعیت دارند که از سوی رژیم حاکم بر میانمار «شهروند» محسوب نمی شوند و ارتش میانمار به کمک بودایی های تندرو اقدام به نسل کشی و کوچ اجباری آنان می کند.
فجایع میانمار در سایه سکوت رسانه های بین المللی و نظاره و بی تفاوتی سازمان های جهانی، قدرت های بزرگ، سازمان ملل متحد، سازمان کنفرانس اسلامی، ملت ها و دولت های مسلمان و غیر مسلمان جهان، هر روز ابعاد وحشتبارتری می یابد.
در میانمار چه می گذرد؟ این سوال بارها تکرار شده و بارها نیز بودایی های تندرو با انواع سلاح های دست ساز، سرد و گرم به کمک ارتش میانمار و در میان چشمان نظاره گر و بی تفاوت جامعه به اصطلاح حقوق بشری، با خون و خشونت به آن پاسخ داده اند.
آنچه در میانمار جریان دارد با وجود آنکه یکی از بی بدیل ترین فجایع تاریخ بشری و یک نسل کشی سازمان یافته و تصفیه نژادی با پشتوانه قدرت دولتی علیه مسلمانان مظلوم بومی میانمار است؛ اما همچنان از سوی دنیای متمدن، جامعه حقوق بشری و سازمان های به اصطلاح مدافع ارزش های دموکراتیک و مدنی نادیده گرفته شده و با سکوت مبهم و معناداری دنبال می شود.
آنچه در میانمار رخ می دهد در حال حاضر در هیچیک از سرزمین های اسلامی و غیراسلامی روی نمی دهد؛ اما سوال این است که سازمان های حقوق بشری و طرفدار حقوق انسان بما هو انسان، تمام توان و توجه خود را معطوف به کدام سو کرده اند که از درد و رنج فجایع جاری در میانمار بی خبر اند؟!
فاجعه میانمار، آنگونه که امروزه از سوی برخی دستگاه های شایعه ساز وابسته به سازمان های خاص عنوان می شود یک فاجعه برساخته به هدف انحراف افکار عمومی از آنچه در سوریه و جاهای دیگر می گذرد نیست.
اساسا مگر می شود در دنیایی که امروزه در آن هیچ چیز از چشم تکنولوژی های فوق پیشرفته صوتی و تصویری به کمک غول های بزرگ رسانه ای، پنهان نمی ماند سناریویی به بزرگی میانمار ساخت و شماری از همه جا بی خبر را نیز به دنبال خویش کشاند؟!
میانمار، تلخ ترین و تکان دهنده ترین واقعیت و لکه ننگی بر دامان حقوق بشر کذایی غربی است. عکس ها و فلم های منتشر شده از آنچه این روزها در میانمار بر سر مردان و زنان و کودکان بی دفاع و بی گناه میانماری می آید نشان می دهد که عمق فاجعه تا کجاست و سکوت جامعه حقوق بشری تا چه حد تلخ و گزنده و ننگین و خفت بار است.
جامعه بشری درباره آنچه این روزها در میانمار می گذرد شاهد سوزانده شدن کودکان بی گناه مسلمان، تجاوزهای دسته جمعی به زنان مؤمنه و پاکدامن و توسل به شیوه های ابتکاری شکنجه و کشتار مسلمانان است؛ اما شگفتا که هیچیک از این فجایع، حتا هیچ تکان کوچکی هم به وجدان های خوابیده انسان متمدن نمی دهد.
جامعه متمدن در حالی در برابر جنایت های جاری در میانمار سکوت پیشه کرده، که در آن سوی دیگر، با تزریق مقادیر سرسام آوری پول و امکانات و اسلحه و نیروی انسانی به جنگ داخلی در سوریه و یمن و عراق و...، عامل اساسی کشتار و بی خانمانی و تشدید جنگ و تعمیق و گسترش دامنه های بحران گشته است.
جامعه متمدن،‌ در حالی در برابر جنایت های جاری در میانمار با نگاه‌های بی تفاوت نظاره گر اوضاع است که امروز برای براندازی یک دولت باثبات و ریشه دار در سوریه، حاضر است به گروه های تروریستی وهابی و سلفی وابسته به القاعده نیز پول و اسلحه بدهد و آنها را مشروعیت ببخشد تا به کشتار و ترور و آدم کشی و بمب گذاری و جنایت در برابر مردم سوریه اقدام کنند؛ همان تروریست‌هایی که تا دیروز در عراق و افغانستان، دشمن درجه یک جهان متمدن محسوب می شدند و مباح الدم بودند.
توجیه فجایع ضد انسانی جاری در میانمار امروزه از عهده دو گروه در دنیای ما برمی‌آید: یکی دالایی لاما و رویکرد مبارزه خشونت‌پرهیزانه اش در تبت و آیین رؤوف و خشونت ستیز بودایی و آموزه های مدارامشربانه گاندی بزرگ و دیگری دنیای متمدن غربی و جامعه حقوق بشری آن! دردا و دریغا که دروغ های انسان جدید، به اندازه ای نخ نما و آشکار گردیده که حتی خود نیز قادر به پنهان کردن آن نیست.