گزارش های رسمی از قول منابع سعودی حاکی است که سران این رژیم تصمیم گرفته اند، آیت الله نمر باقرالنمر؛ روحانی مبارز و مجاهد شیعه و از منتقدان شجاع رژیم خودکامه، دست نشانده و مزدور سعودی را به زودی اعدام کنند.
شرایط جاری در منطقه و اقدامات تحریک آمیز و به شدت ویرانگر سران رژيم سعودی نیز وقوع چنین رویدادی را دور از انتظار نمی نماید.
به ویژه تجاوز نظامی رژيم سعودی به یمن و حمایت امریکا و سکوت مجامع بین المللی در قبال جنایت های این رژیم کودک کش در آن کشور نیز موجب تشجیع و تشویق سران و سردمداران این رژيم برای گسترش دامنه تجاوزات و جنایات شان در داخل و خارج از عربستان سعودی شده است.
از جانب دیگر، با شکست رژیم سعودی در رسیدن به اهداف خود در یمن، این رژيم در صدد انتقام جویی از کسانی برخواهد آمد که تصور می کند بزرگترین تهدید برای آینده این رژيم بی ریشه و غیر مردمی محسوب می شوند.
اهالی ولایت نفت خیز قطیف که با وجود برخورداری سرزمین شان از بزرگ ترین منابع نفت جهان، به دلیل اعمال تبعیض و بی عدالتی فرقه گرایانه سران مستبد و فاشیست آل سعود، جزو فقیرترین اتباع عربستان سعودی نیز محسوب می شوند، یکی از قابل دسترس ترین اهداف آل سعود خواهد بود.
آیت الله نمر که در پی بروز تنش های آزادی خواهانه در عربستان سعودی به ویژه ولایت نفت خیز قطیف، از سوی شرطه های مزدور آل سعود، به نحو فجیعی بازداشت و سپس در یک محاکمه صوری و غیر عادلانه به مرگ محکوم شد، از اصلی ترین اهداف این رژيم به شمار می آید.
رژيم سعودی می داند که وجود و حضور افراد شجاع، مبارز و مجاهدی مانند آیت الله نمر، مانعی جدی فراراه سلطه جویی های این رژيم و مزدوری بی چون و چرای آن برای امریکا و نظام جهانی سلطه خواهد بود.
از جانب دیگر، این رژيم می پندارد که با تحقق رسمی شکست مفتضحانه این رژیم در تجاوز به یمن، احتمال بروز تنش های آزادی خواهانه و ضد استبدادی مردم عربستان در برابر دستگاه ستمشاهی آل سعود، دور از انتظار نیست. به همین دلیل، اعدام آیت الله نمر به عنوان رهبر و پیشاهنگ جنبش تغییرطلبی عدالت خواهانه و استکبارستیزانه در عربستان، از نظر رژيم سعودی می تواند آب سردی بر آتش تنش های احتمالی داخلی باشد.
با این حساب، این رژیم، با دست زدن به اعدام آیت الله نمر باقر النمر آشکارا در صدد امنیتی کردن فضا، ایجاد وحشت و استیلای ترس و در نتیجه باز کردن راه برای سرکوب های گسترده و مستقیم مردم عربستان است؛ تا از بازخوردها و تبعات شکست سنگین و فضیحت بار در یمن بکاهد؛ اما تجربه نشان داده است که دست زدن به این اقدام، اشتباهی مهلک و ویرانگر خواهد بود و در شرایطی که یک رژيم منحط و غیر مردمی و وابسته به خارج، تلاش کند با کشتار و سرکوب مردم و اعدام رهبران انقلابی و منتقدان سرسخت رژیم، نظم و استقرار و امنیت و مهمتر از همه بقای خود را تامین و تضمین کند، این تلاش، درست نتیجه عکس خواهد داد و در این مورد خاص، به آغازی برای پایان سلطه رژيم آل سعود منجر خواهد شد؛ زیرا اعدام رهبران انقلاب به معنای حقانیت راه مبارزه ای است که آنها و پیروان شان در پیش گرفته اند.
آنها می خواهند بمیرند؛ تا آزادی، کرامت انسانی، عدالت و قانون زنده باشد.
آنها می خواهند بمیرند؛ تا با مرگ خود به مردم نشان دهند که راه مبارزه با استبداد، خونین است و باید خون داد؛ تا این تقدیر نحس سلطه گری و استبداد و استمعار را درهم شکست.
اعدام آیت الله به موجی از حرکت های بیدارگرانه در داخل عربستان و سراسر خاور میانه منجر خواهد شد که مهار آن از عهده رژیم اجاره ای و متکی به خارج سعودی، بیرون خواهد بود.
رژیم سعودی اگر دست به این اشتباه ویرانگر و مهلک بزند، فرمان سقوط آل سعود را به دست خود امضا کرده است.
خون آیت الله، جریان خواهد یافت و تا آنجا فراگیر خواهد شد که تا درون اندرونی ها و حریم حرمسراهای سلاطین شراب و شهوت عرب، نفوذ خواهد کرد و کاخ های سلطه و ستم را سرنگون خواهد نمود.