نقد موضع گیری اشرف غنی در رابطه با تهاجم نظامی عربستان سعودی به یمن و مورد پرسش قرار گرفتن این موضع نامعقول، از سوی رسا نه ها، افراد و نهاد های مدنی، این ابهام را ایجاد کرده است که گویا منتقدان بر اساس باورهای مذهبی به نقد موضع حکومت افغانستان پرداخته اند.
یعنی گمان برده اند که مواضع اشرف غنی از این جهت مورد قبول بسیاری قرار نگرفته که تجاوز یک کشورعربی -وهابی را بر گروه حوثی یمنی- زیدی بر نمی تابند و تجاوز عربستان را مساوی به تجاوز پیروان یک مذهب علیه مذهب دیگر می دانند.
باید بر این نکته تاکید رود که نه تجاوز عربستان سعودی بر یمن یک موضع مذهبی است و نه طرفداری ازآن تجاوز از موضع مذهبی و نه نقد آن از موضع مذهب صورت می گیرد. 
حاکمان عربستان سعودی می دانند که نه حوثی ها توان دارند که بر خاک عربستان سعودی حمله کنند و نه قصد تخریب اماکن مقدس مسلمان هارا دارند.
اگر به ریشه های مذهب حوثی و وهابیت پرداخته شود، بی گمان اعتقاد و باورهای مذهبی حوثی ها استوارتر و محکم تر از وهابیت است.
مخالفت وهابیون با اماکن مقدس و تخریب زیارتگاه ها بر هیچ کس پوشیده نیست. بنابراین، این که عربستان سعودی دست به جانب کشورهای مسلمان دراز کرده است که به او کمک کنند نه از این جهت است که درمقابله با حوثی ها درمانده است و نه هم باور دارد که حوثی ها به تخریب حرمین شریفین اقدام خواهد کرد؛بلکه از این جهت است که می خواهد با استفاده از فرصتی که به دست آورده است هژمونی خود بر جهان اسلام را مستحکمتر و استوارتر سازد. 
سعودی ها می داند که اکنون که مصر دچار بحران است ،در جهان عرب حکومت و کشوری نیست که بتواند با ایران رقابت کند حاکمان سعودی می خواهند با فراهم آوردن کشورهای اسلامی به گرد خود به عنوان محوریت جهان اسلام و عرب قرار گیرد و محور رقابت های منطقه ای با ایران باشد.
دعوت کردن از حکومت افغانستان هم نه از آن جهت است که حکومت افغانستان توان رویارویی با یمن یا گروه حوثی را دارد یا آن که امکان همکاری نظامی با عربستان سعودی وجود دارد، بلکه بیش ازهمه یک موضع سیاسی است و عربستان سعودی می خواهد از بزرگترین تا کوچک ترین کشورهای اسلامی را به دور خود جمع کند و خواهان همبستگی سیاسی آنها در محور خود باشد. طرفداری از موضع حوثی ها به معنای حق و یا باطل بودن مذهب زیدی نیز نیست . اگر حق و باطلی نیز مطرح باشد رد و یا ثبوت آن مسئله کلامی - تاریخی است . برای اثبات حق و باطل آن نباید جنگ و ستیزی در گیرد و عالمان دینی را علیه یک دیگر بر انگیزد.
هر گروه و دسته ای که به دنبال اثبات وابطال مذهب زیدیه هستند باید دریک بحث تاریخی در کنارهم قرار گیرند. هر دو طرف شواهد تاریخی خودرا ارایه دهند و داوران بی طرف و آگاه هم وجود داشته باشند که از میان استدلال های ارایه شده به داوری بپردازند.
به نظر می رسد که یکی از تناقض های مزمنی که مسلمان ها همیشه با آن مواجه بوده نفرت داشتن از غرب در عین زمان تحت تاثیر قرارداشتن رسانه های غربی بوده است .
 از آغاز ایجاد بحران در یمن و قوت گرفتن خیزش گروه حوثی، رسانه های غربی پیوسته با بوق و کرنا القا کرده اند که حکومت ایران به حوثی ها کمک مالی و نظامی می کند.
 این تبلیغات رسانه ای بسیاری از مسلمان ها را نیز به نوعی تحت تاثیر خود برده و تصور می برند که جنگ در یمن یک جنگ مذهبی است که عربستان سعودی طرف یک مذهب را گرفته و حوثی ها طرف دار مذهب دیگراست . در حالی که میان هردو کشور اختلاف های سیاسی تاریخی وجود دارد نه مذهبی، و این اولین بار نیست که سعودی ها بر یمن لشکرکشی می کند در دهه شصت قرن بیستم میلادی نیز حکومت سعودی با اتحاد مصر بر یمن حمله کردند با شکست مواجه شدند. بعد از آن شکست نیز عربستان سعودی یمن را حیات خلوت خود می پنداشته است و از حکومت هایی حمایت کرده است که حقوق شهروندی در آن کشور را به رسمیت نمی شناخته است .
بعد از خیزش مردم کشورهای عرب که به بهار عربی معروف شد،همه خواهان مشارکت عادلانه در قدرت بودند. اما حکومت منصورهادی با این که حکومت انتخابی بود اما نتوانست یک حکومت عادلانه و با خواست قاطبه مردم یمن خود را عیار سازد.
 گروه حوثی که سالیان متمادی در رنج و محرومیت به سر برده اند، زمینه را مساعد دیدند تا به عنوان یک گروه یمنی در ساختار حکومت منصور هادی دارای جایگاه سیاسی باشند تا وقتی منصور هادی وعده شرکت در حکومت به آنها داده بود، قیام ها از سطح چندشهر پیشتر نرفت؛ اما وقتی در خواست ها پذیرفته نشد و حکومت مطالبات مردم را نادیده گرفت، آن گروه نیز زمینه را فراهم دید که برای به دست آوردن حقوق خود دامنه قیام را گسترش دهد.
 درهیچ جای این قیام نمی توان رنگ مذهب را دید. گروه حوثی خواهان مشارکت سیاسی در قدرت هستند و بدون شناخت این حق نیز بحران یمن خاتمه نخواهد یافت.. 
فرو کاستن این حقوق و تنزل دادن آن به جدال های مذهبی ساخته و پرداخته ذهن قبیله گرای حکومت سعودی است که به بهانه آن می خواهد خود را در جهان اسلام و در میان کشور های عربی مطرح کند.
بار دیگر تاکید می کنیم که دفاع از خیزش حوثی ها به عنوان یک خیز حق خواهانه و عدالت طلبانه به هیچ عنوان طرفداری از یک جنگ مذهبی نیست و نقد موضع حکومت اشرف غنی به معنای طرفداری از یک گروه مذهبی نیست بلکه نقد موضع حکومت، نقد طرفداری از موضع  یک حکومت متجاوز به خاک یک کشوری دیگراست که مردم آن جز عدالت سیاسی نمی خواهند.
موضع غربی ها در قبال بحران یمن نیز زیر پای نهادن حقو بشر و ارزش های انسانی این حقوق است که جوامع غربی با پذیرفتن آن افتخار می کرده اند اما اینک از اولین کشورهایی هستند که این ارزش های حقوق بشری را نقض می کنند و از موضع یک کشور متجاوز به دفاع می پردازند.