برخی خبر ها حاکی از آنست که نهادهای مدنی پاکستان از سازمان ملل متحد خواسته اند که پرویز مشرف؛ رئیس جمهور سابق پاکستان، به دلیل جنایت در افغانستان محاکمه شود.
درسیزده سال گذشته به ویژه درسالهای اخیر دهه نود قرن گذشته که پرویز مشرف با کودتای نظامی به قدرت دست یافت و حکومت غیر نظامیان از قدرت برکنار شد، همیشه در امور افغانستان مداخله کرده و از مداخله نیز هیچ ابایی به خود راه نداده است.
چندی قبل در مصاحبه بایک روزنامه انگلیبسی با صراحت و وضاحت اعلام کرد که هند از اقوام غیر پشتون علیه پاکستان استفاده می کند و پاکستان نیز پشتون ها را علیه حکومت افغانستان تحریک می نمود.
این گفته ها در حالی بیان می شود که هیچ سندی دال بر استخدام اقوام غیر پشتون برضد منافع پاکستان وجود نداشته و این ادعا کذب محض بوده و برای پوشاندن جنایت های مشرف عنوان شده است. از سوی دیگر نفاق افگنی میان اقوام ساکن درافغانستان محسوب می شود.
مشرف در یک مصاحبه دیگر نیز با وضاحت و صراحت اعلام کرد که حکومت گذشته افغانستان علیه منافع پاکستان کار می کرد، پاکستان نیز علیه منافع افغانستان دست به اقدام می زد. این ها همه اعتراف های صریح و غیر قابل انکار دخالت شخص مشرف و استخبارات نظامی آن کشور در مسایل داخلی افغانستان در چند سال گذشته است. این در خواست از جامعه بین المللی وقتی صورت می گیرد که حکومت کرزی بارها اعلام کرد که تروریست ها در جامعه افغانستان جایی ندارند بلکه ساخته وپرداخته کشور های خارجی هستند.. اما متاسفانه در سیزده سال گذشته هیچ توجهی به این درخواست ها صورت نه گرفت و وقعی گذاشته نشد.
با آن که نهاد های گوناگون حقوق بشر در دنیا فعال هستند و هر کدام سالیانه گزارش های بلند بالایی از نقض حقوق بشر درجهان اعلام می کنند. اما تا هنوز مردم افغانستان ندیده و نشنیده اند که یکی از این نهاد های حقوق بشری علیه حکومت پاکستان اعلام جرم کرده باشد، آنها را به نقض حقوق بشر در افغانستان و کشتار مردم بی گناه متهم نمایند. بی تفاوتی نهاد های حقوقی بین المللی چنان آشکار و غیر قابل کتمان است که این نهاد ها هم اکنون به شبان دروغ گویی شباهت یافته اند. چنان دروغ بافیده اند و یاوه گفته اند که اگر چنانچه گاهی راست هم بنویسند و بگویند فردی یا نهادی را متهم دارند باز هم کسی باور نمی کند که این نهاد ها راست گفته باشند . آن گفته ها و اتهام ها این گونه تلقی می گردد که بر اساس مصالح و منافع تمویل کننده های این نهادها گفته می شود تا یک گزارش درست و واقعی.

در افغانستان هر وقت طالبان به نقض حقوق بشر متهم شده اند در کنار آن حکومت افغانستان و برخی شرکای بین المللی آن نیز متهم داشته شده اند . این گونه متهم داشتن هماهنگ به معنای آنست که جایگاه مظلوم و  ظالم در پیشگاه این نهاد ها هیچ گاه مشخص نشده ،گناه کار وبی گناه هر  دو به یک سویه ویک سطح مورد اتهام واقع می شوند. در حالی که هیچ عقلی حکم نمی کند فردی بر اثر اشتباهی پای موری را لگد کند با کسی که به قصد کشتن از خانه بیرون آمده است هر دو یک سان باشد.
اسرائیل بر فلسطینی ها تهاجم می برد،صد ها فلسطینی توسط ارتش اسرائیل کشته می شوند.؛اما درعین زمان هردو متهم به نقض حقوق  بشر می شوند این ها از طنز هایروزگار ما است که متاسفانه چندان توجهی بدانها صورت نمی گیرد، احساسی را بر نمی انگیزد عاطفه ای رابر نمی آشوبد،عقلی را تحریک نمی کند ودلی را نمی سوزاند .

به هر حال پیشنهاد، نهاد های مدنی پاکستان چه از جنبه های نمادین نگریسته شود یا یک درخواست واقعی باشد به هر دو صورت می تواند قدم موثر درراه تحکیم صلح و ثبات در افغانستان و پاکستان باشد.منتهای مراتب، اصل سخن آنست که این در خواست ها به صورت تکرار صورت گیرد تا توجه نهاد های بین المللی حقوق بشر را به خود معطوف دارد.
در جنگ افغانستان وطالبان این تنها نهاد های مدنی پاکستان و طالبان نیست که درگیر هستند،بلکه این رشته سر دراز دارد. یک سر طناب جنگ را متصل به روده قدرت های جهانی وصل دانست.

بنابراین اگر قدرت های بین المللی خواسته باشند که صلح وثبات در افغانستان و پاکستان بر قرار شود، دیگر خشونتی دراین سرزمین ها رخ ندهد،انسان بی گناهی کشته نشود،اگر اراده ای برای مهار تروریسم داعشی وجود داشته باشد باید این گونه درخواست ها جدی گرفته شود پاسخ یابد.

نهادهای مدنی و حکومت پاکستان اگر خواهان پایان بخشیدن به خشونت های موجود در کشور خود باشند . اگر خواسته باشند که تولید تروریسم به صورت عملی از ریشه کنده شود، باید تلاش ها به صورت جدی تر مطرح گردد تا تروریست پروران به جزای عمل خود برسند.

خانم بوتو؛ نخست وزیر اسبق پاکستان گفته بود که طالبان با پول سعودی و کمک استخبارات انگلیس و زمینه سازی پاکستان به وجود آمده اند . بعد از آن تاریخ حاکمان نظامی پاکستان پیوسته درامور افغانستان دخالت کرده اند، در انفجار سفارت هند، در مهمان خانه هندی ها درکابل وو... نقش داشته اند اما متاسفانه هیچ کدام به گوش مجامع بین المللی نرسیده و هیچ واکنشی بر نیانگیخته است.
گرچه نفس اقدام نهاد های مدنی پاکستان ،یک گام مهم و متهورانه است ولیکن اگر نهادهای مدنی آن کشور زودتر ازاین از خواب برخواسته بودند و جنایت های نظامیان آن کشور را آشکار می نمودند و اسناد و مدارک متقن و غیر قابل کتمانی را به نهاد های بین المللی ارایه می کردند، شاید امروز این همه ویرانی؛ کشتار وخشونتدرافغانستان وپاکستان به بار ننشسته بود. این همه کودک یتیم نمی شدند، این همه خانه های مردم ویران نمی گردید، این همه نهاد ها ی ا قتصادی و مالی فرو نمی پاشید. به قول معروف که می گویند هر وقت راه ضرر را ببندی فایده است، هیچ دیر نیست اگر این اقدام هم چنان جدی پی گیری شود تا به نتایج ملموس عملی و قابل قبولی برسد.