رئیس جمهور غنی با اس جی شنکر؛ معاون وزارت خارجه هند دیدار کرد.
در این دیدار آقای شنکر گفت که هند از پیشرفت های سیاسی اخیر در افغانستان خرسند است و همیشه در کنار مردم افغانستان باقی خواهد ماند.
رئیس جمهور هم گفت: هند منحیث دوست دیرینه و همسایه افغانستان، شامل حلقات مختلف سیاست خارجی ما بوده و برای ما دارای اولویت است و روابط استراتژیک و همکاری ها میان دو کشور در آینده گسترش بیشتر خواهد یافت.
غنی گفت: تروریزم تمام منطقه و جهان را تهدید می کند و نوعیت آن در حال تغییر است و برای مبارزه با این پدیده شوم به همکاری های مشترک همه کشورهای جهان به خصوص کشورهای منطقه نیاز است.

رئیس جمهور گفت که آسیا در حال تغییر است و نقش هند در رشد اقتصادی و همگرایی منطقه ای اهمیت به سزایی دارد.
معاون وزارت امور خارجه هند، یکبار دیگر به نمایندگی از حکومت هند از آقای غنی برای سفر به هند دعوت کرد.
صرف نظر از تعارفات دیپلماتیک، به نظر نمی رسد هند نسبت به آنچه اخیرا در افغانستان روی داده و روز به روز در حال توسعه و دامن گستری است، نگاه خوش بینانه ای داشته باشد.

این برای کشوری که در طول سال های اخیر، به شدت به افغانستان نزدیک شده بود و با استفاده از فضای تنش آلود رابطه میان افغانستان و پاکستان، توانسته بود به مهم ترین و بزرگ ترین متحد استراتژیک افغانستان در منطقه بدل شود، بدون شک، تجربه ای ناگوار و غیر قابل پذیرش است.
روند صلح با شدت و سرعت تمام به پیش می رود و همه روزه مقام های افغان و پاکستانی نسبت به بهبود رابطه دو کشور و آینده روند جاری، ابراز خوش بینی و خوشحالی می کنند. این در حالی است که هنوز اشرف غنی، دعوت های مکرر هند برای سفر به آن کشور را پاسخ نگفته و بدتر از آن اینکه تنها قرارداد خرید سلاح های سنگین افغانستان از هند را که در زمان حامد کرزی، با اکراه و تردید از سوی مقامات دهلی نو، پذیرفته شده بود، معلق کرده است؛ بنابراین، روشن است که چیزی در این میان، وجود دارد که مانع از استمرار رابطه بی سابقه پیشین میان دو کشور می شود و این به شدت هند را نگران می کند.

از سوی دیگر، دولت اشرف غنی که به شدت، به رویکرد توسعه اقتصادی برای برقراری ثبات، امنیت و پیشرفت در کشور، اتکا و اطمینان دارد، نمی تواند پتانسیل های عظیم و بی جایگزین هند در زمینه سرمایه گذاری و کمک به رشد و توسعه اقتصادی افغانستان را نادیده بگیرد. به همین دلیل، سعی خواهد کرد، روابط دو کشور را در سطحی حفظ کند که نه بتوان به آن عنوان استراتژیک را اطلاق کرد؛ تا موجب احساس هراس و نارضایتی پاکستان شود و نه آن را به اندازه ای سرد و راکد و بی رمق ساخت که افغانستان را از ظرفیت های اقتصادی هند، محروم سازد.
اما در این میان، پرسش این است که آیا هند به چنین سطحی از رابطه میان کابل و دهلی نو، رضایت خواهد داد؟

به تعبیر دیگر، مقامات دهلی نو چگونه خواهند توانست با توجه به رشد روزافزون و بی سابقه رابطه با دولت پیشین افغانستان، به یکباره، نظاره گر سقوط یکباره این رابطه به یک سطح عادی و معمولی باشند و نسبت به آن، هیچ تدبیر و تمهیدی اندیشه نکنند؟

پیش از آنکه سفیر هند در کابل، در اظهاراتی بی سابقه، نسبت به تبعات صلح یکجانبه دولت اشرف غنی با افراط گرایان، هشدار دهد و اعلام کند که چنین صلحی، مورد قبول مردم افغانستان قرار نخواهد گرفت، به نظر می رسید هند هنوز به اندازه کافی، مطمئن نشده است که اشرف غنی، واقعا عزم دارد، رابطه استراتژيک با هند را به مثابه یکی از پیشکش های ارزشمندش به پاکستان، واگذار کند؛ تا اسلام آباد قانع شود در روند صلح افغانستان، گام های عملی مهمی بردارد؛ اما اظهارات اخیر او، نشان داد که انتظار هندی ها به سر آمده و این کشور، رسما نسبت به شرایط جاری، واکنش نشان می دهد.

البته پیش از این هم، هند تلاش کرده است از طریق چهره های همسو با خود مانند بقایای حکومت پیشین، فرماندهان جهادی ضد طالبان و جو سیاسی و رسانه ای ضد پاکستانی و ضد طالبانی در افغانستان، بر تصمیم دولت اشرف غنی به نزدیکی بی سابقه به پاکستان، تاثیر بگذارد.
با توجه به این مسایل و صرف نظر از تعارفات معمول دیپلماتیک میان مقامات دو کشور در برابر دوربین های رسانه ای، به نظر می رسد مشکلات در روابطه افغانستان و هند تازه آغاز شده است.