طالبان ادعا کرده اند که سرکرده گروه داعش در افغانستان را به همراه ده ها تن دیگر در جنوب کشور بازداشت کرده اند.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از منابع خبری، بربنیاد ادعای طالبان، ملا عبدالرؤوف کاظم؛ سرکرده داعش در افعانستان به همراه چهل و پنج نفر از طرفدارانش در منطقه کجکی در ولایت هلمند، بازداشت شده اند.
طالبان این افراد را به "فعالیت ضد طالبانی" متهم کرده اند.
عبدالرؤوف کاظم پیش از این از فرماندهان طالبان بود؛ اما بعدا اعلام کرد که با داعش بیعت کرده است.
عبدالرؤوف برای جذب نیرو به هوادارانش می گفت که "ملا عمر" سرکرده طالبان دیگر وجود ندارد و باید از وی پیروی کنند.
وی مردم را در منطقه کجکی هلمند به زور وادار می کرد به داعش بپیوندند.
ابوبکر البغدادی؛ رهبر داعش نیز اخیرا ملا عمر؛ رهبر طالبان را جنگ سالاری نادان و بی اعتبار توصیف کرده است.

با این رویداد کارشناسان می گویند که به احتمال قوی، تنش های درون سازمانی میان گروه های مختلف تروریستی در مناطق ناامن افغانستان شدت خواهد گرفت؛ تجربه ای که پیشتر در سوریه نیز در جریان جنگ های خونین میان گروه داعش و جبهه تروریستی نصرت وفادار به القاعده رخ داده بود و به تضعیف هردو طرف و کشته شدن هزاران عضو این دو گروه تروریستی منجر شده بود.

با این حال، به باور ناظران، این لزوما نمی تواند برای مردم و دولت افغانستان خبر خوشحال کننده ای باشد. اگرچه ظهور داعش در افغانستان، نگرانی های گسترده ای را برانگیخته است؛ اما حتی در صورت غلبه طالبان بر داعش، از آنجا که تغییری در ماهیت تروریستی گروه غالب ایجاد نخواهد شد، این لزوما مایه خوشحالی نخواهد بود.

این نبرد زمانی می تواند خوشحال کننده و امیدبخش باشد که طالبان، با سرکوب داعش و نابودی و فروپاشی هسته های تروریستی وابسته به این گروه، از سوی دیگر، دلبستگی خود را به تامین صلح و امنیت در افغانستان نشان دهد.

نبرد تروریزم علیه تروریزم همچنین هیچ تغییری در وضعیت مردمی که در میانه این هنگامه دو سر باطل، قربانی می شوند نیز ایجاد نخواهد کرد؛ بنابراین، مردم افغانستان در صورت غلبه هریک از دو گروه یادشده بر همدیگر، کماکان قربانی باقی خواهند ماند؛ مگر آنکه در این میان، نیروهای امنیتی، با اقدامی متهورانه و هماهنگ، بساط هردو گروه تروریستی را برچینند و تنها در این صورت است که مردم افغانستان، طعم یک پیروزی واقعی را خواهند چشید و نگرانی و دلهره و استرس و اضطراب، جای خود را به امید و احساس پیروزی خواهد داد.

سوریه در این زمینه، تجربه خوبی را فراروی ما می گذارد. نبرد تروریزم علیه تروریزم در سوریه نشان داد که با وجود آنکه هزاران نفر از دوطرف کشته شدند و دست کم یکی از طرف ها به شدت تضعیف‌ شد؛ اما هیچیک از این موارد، تغییری را برای مردم سوریه که قربانی تروریزم شده اند‌ به ارمغان نیاورد؛ بنابراین، آنچه در میانه نبرد طالبان با داعش در افغانستان، برای دولت و مردم افغانستان سودمند است، فرصتی است که در پرتو این تنش و رویارویی ایجاد می شود.

این فرصت به نیروهای امنیتی ما امکان می دهد؛ تا از ضعف و آسیب پذیری هردو طرف استفاده کنند و اوضاع را به نفع سلطه دولت و نیروهای امنیتی بر مناطقی که درگیر چنین جنگی هستند تغییر دهند.
نبرد طالبان‌ و داعش، نبردی مبنایی و ایدئولوژیک نیست و این همان چیزی است که بدبینی ناظران نسبت به نتایج این جنگ برای مردم و نیروهای امنیتی افغانستان را افزایش می دهد.
هم طالبان و هم داعش، رویکردهای خشونت آمیز و خون ریزانه برای رسیدن به اهداف غیر مشروع خود را تجویز می کنند و به کار می بندند. هردو گروه وابسته به کشورهای بزرگ حامی تروریزم در منطقه و جهان هستند و پایگاه فکری و سیاسی ثابت و شناخته شده ای دارند.

هردو گروه تفسیرهای و قرائت های افراطی و غالبا انحرافی از اسلام به دست می دهند و در شعاع این تفسیرهای مغلوط و مجعول، عملکردهای ضد دینی خود را توجیه می کنند؛ بنابراین، پیروزی هیچیک از آنها و شکست دیگری، نمی تواند به معنای به تنهایی شادی بخش و امیدوارکننده باشد. تنها در صورت نابودی همه جریان های تروریستی زیر هر نام و عنوانی که هستند خواهد بود که می توان نسبت به آینده صلح و ثبات در کشور امیدوار بود.