ولادیمیر پوتین؛ رئیس جمهور روسیه برای دیداری یک روزه وارد ترکیه شد.
این سفر با هدف گسترش همکاری های اقتصادی بین دو کشور صورت گرفت.
ترکیه دومین شریک تجاری روسیه به شمار می رود.
علیرغم توافقات تجاری مستحکم، دو کشور در زمینه سیاست خارجی به ویژه در مورد سوریه و شبه جزیره کریمه باهم اختلاف نظر شدید دارند.
پوتین گفت که به دلیل عدم همکاری اتحادیه اروپا اعمار خط لوله گاز طبیعی جنوب که گاز روسیه را به شرق اروپا می رساند کنار می گذارد.
او در مقابل گفت که میزان گاز صادراتی این کشور را به ترکیه تا ۳ میلیارد متر مکعب افزایش داده و نرخ آن را هم از آغاز سال آینده ۶ درصد کاهش می دهد.
رجب طیب اردغان از روابط با مسکو ستایش کرد.
دو رهبر گفتند که آنها می خواهند روابط تجاری شان را تا سال ۲۰۲۰ میلادی به ۱۰۰ میلیارد دالر برسانند.
از موضع گیری های رسمی دو رهبر در نشست خبری مشترک شان و همچنین توافقاتی که در جریان این دیدار به دست آمد مشخص بود که این دیدار تلاشی پردستاورد در راستای تقویت روابط اقتصادی دو کشور در اوج اختلاف های سیاسی است.

ترکیه از حامیان اصلی تروریزم ضد سوری است؛ نیرویی که روسیه با تمام توان بیش از سه سال در برابر آن مقاومت کرده و با حمایت تمام قد از دولت بشار اسد، مانع از سقوط سریع و زودهنگام آن به وسیله ترکیه و متحدان غربی و عربی اش شد.

در این میان، دو رهبر در برابر دوربین های رسانه ای، اختلافات سیاسی شان را بروز ندادند و در برابر آن، با لبخندهای دیپلماتیک، نشان دادند که در زمینه توسعه همکاری های اقتصادی به ویژه در عرصه انرژی، به توافق های چشمگیر و مهمی دست یافته اند.

بر این اساس، از دید ناظران، این سفر برای ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه، حایز اهمیتی بی نظیر بود.

در روزگاری که روابط سیاسی ترکیه با غرب، دیگر مثل سابق نیست و ترک ها و غربی ها یکی به دلیل ناراحتی از تاخیر و تعلل بیش از اندازه غرب در براندازی مستقیم حکومت بشار اسد و دیگری به جهت اقتدارگرایی، انحصارطلبی و عدم مشارکت در ائتلاف ضد داعش از همدیگر دلخور و ناراضی اند، سفر رییس جمهوری روسیه به ترکیه، اقدامی عمیقا هوشمندانه بود.
پوتین بدون شک بهتر از هر کس دیگری می داند که ترکیه در ابعاد سیاسی و ایدئولوژیک نمی تواند شریکی درازمدت و قابل اعتماد برای روسیه باشد.

اگرچه روابط ترکیه با غرب اکنون در یکی از سردترین مراحل خود قرار دارد؛ اما از سوی دیگر، این امر موجب انکار این واقعیت نمی شود که ترکیه عضو ناتو و هم پیمان امریکاست و هنوز هم به سختی تلاش می کند تا نظام بشار اسد در سوریه را براندازد.
با این حال، پوتین در این سفر به دنبال امتیازهای دیگری بود. ترکیه پس از آلمان دومین مصرف کننده بزرگ گاز صادراتی روسیه است.
نزدیک به ۶۵ درصد نیاز ترکیه به انرژی گاز را روسیه تامین می کند؛ بنابراین، پوتین می دانست که این سفر برای دوطرف، اهمیتی استثنایی خواهد داشت.

از سوی دیگر، به دنبال بروز بحران در روابط روسیه با غرب بر سر بحران اوکراین، این امر به نحو ملموسی روی همکاری های اقتصادی این کشور با اروپا نیز تاثیر گذاشته و آینده این همکاری ها را با خطرهای جدی مواجه کرده است؛ بنابراین روسیه در تلاش است با یافتن شرکای تجاری تازه، آسیب های اقتصادی ناشی از تعلیق یا کاهش احتمالی داد و ستدهای تجاری با اروپا به ویژه در حوزه انرژی را به سرعت مهار کند.

پیش از این نیز آقای پوتین به چین رفت و از آن سفر با یک قرارداد ۳۰ ساله به ارزش ۴۰۰ میلیارد دالر در زمینه صدور گاز به چین با دستی پر بازگشت.
در سفر ترکیه نیز آقای پوتین با تعلیق پروژه خط لوله گاز جنوب و در برابر آن، افزایش حجم صادرات گاز ارزان به ترکیه، این پیام را به اروپا منتقل کرد که این روسیه نیست که باید نگران کاهش همکاری های اقتصادی اش با اروپا باشد؛ اما در سایه این تحریکات و تحرکات اروپا و امریکا علیه روسیه، آینده امنیت انرژی اروپا عمیقا در معرض خطر است.