پاپ فرانسیس، رهبران مسلمان را ترغیب کرده اعمال تروریستی که به نام اسلام در جهان انجام می شود را محکوم کنند.
رهبر کاتولیک های جهان در جریان سفر بازگشت از ترکیه به روم گفت که او متوجه زیان های یک تصویر قالبی که اسلام را به تروریزم مرتبط می کند هست.
او گفت که "محکومیت جهانی" خشونت به اکثریت مسلمانان کمک خواهد کرد این تصویر را باطل کنند.
پاپ فرانسیس کسانی را که می گویند "همه مسلمانان تروریست هستند" محکوم کرد و گفت:"مثل این است که بگوییم همه مسیحی ها بنیادگرا هستند."
پاپ همچنین خواستار پایان سرکوب مسیحیان خاور میانه شد.

پاپ و اسقف بارتولمو اول؛ اسقف اعظم قسطنطنیه در بیانیه مشترک نوشتند:"بسیاری از برادران و خواهران ما سرکوب می شوند و با خشونت از خانه و کاشانه خود رانده شده اند. حتی به نظر می رسد که جان آدمیزاد بی ارزش شده، فرد دیگر اهمیتی ندارد و می توان آن را فدای سایر منافع کرد و فاجعه بار اینکه همه اینها با بی تفاوتی خیلی ها مواجه شده."

ظاهر این فراخوان پاپ بسیار خیرخواهانه و دلسوزانه می نماید؛ تا آنجا که کمتر کسی تصور می کند او رهبر مسیحیان جهان است؛ همان هایی که دولت های ملی، قدرت های نظامی، ارتش ها و سازمان های جاسوسی شان، تمام قامت برای براندازی ریشه درخت اسلام و اسلام گرایی کمر بسته، متحد شده و هر روز یک ائتلاف تازه تشکیل می دهند و با سرمایه های نفت کشورهای اسلامی، با نیروها، سلاح ها و خون های خود مسلمانان این کار را از عراق و سوریه تا هر نقطه دور و نزدیک جهان اسلام به پیش می برند.

پاپ، این مواضع اش را با یک مغلطه گمراه کننده دیگر نیز همراه کرده و آن اینکه گفته است او متوجه زیان های یک تصویر قالبی که اسلام را به تروریزم مرتبط می کند هست؛ بنابراین، در ابتدای امر، این تصور انحرافی و بی بنیاد در شنونده یا خواننده ایجاد می شود که رهبر کاتولیک های جهان، فراخوان صلح داده و برای جامعه مسلمانان جهان طلب آرامش کرده است؛ اما اگر به ماهیت و پیام های جانبی و منظور تلویحی این سخنان پاپ، دقت کنیم، او موضعی برخلاف سیاست و نگاه رسمی دستگاه های سیاسی جهان مسیحی علیه اسلام و مسلمانان و اسلام گرایی اتخاذ نکرده است.
به بیان دیگر، در هدف و نتیجه، تفاوتی میان سخنرانی های آتش جورج بوش علیه مسلمانان و اهدافی که او از راه اندازی جنگ صلیبی به بهانه مبارزه با تروریزم در جهان اسلام دنبال می کرد و سخنان تازه رهبر کاتولیک های جهان وجود ندارد.
هردو به نوعی، مسلمانان را عامل ترور و وحشت و خشونت و خون ریزی معرفی کرده اند.
پاپ اگر نسبت به تصویر قالبی ای که اسلام را با تروریزم ربط می دهد از بنیاد شک دارد و به آن، معتقد نیست، پس نباید از رهبران و اکثریت مسلمانان جهان نیز انتظار داشته باشد با محکوم کردن خشونت، فاصله و مرز خود با تروریزم را مشخص کنند.

پاپ هم مانند هر آدم عاقل دیگری می داند که معضل جهان اسلام، داخلی نیست و خون هایی که ریخته می شود کار مسلمانان نیست؛ اگرچه با نیروهای فریب خورده و کشورهای سرسپرده اسلامی و سرمایه های نفت انجام می شود.
پیام پاپ در واقع یک نیمه ناپیدا دارد که او آگاهانه از ورود به آن، پرهیز و احتراز کرده است و آن اشاره به عوامل غربی و غیر اسلامی خشونت، ترور و تکفیر جاری در دنیای اسلام است. این در حالی است که دخالت عوامل خارجی در ناآرامی، خشونت، تکفیر، ترور و تنش جاری در دنیای اسلام به گونه ای جدی و چشمگیر است که می توان کلیت پیام پاپ را نه خطاب به رهبران مسلمان و اکثریت مسلمانان جهان؛ بلکه رهبران سیاسی جهان مسیحی مطرح کرد و در صورت اثربخش بودن، نتیجه مطلوب را نیز گرفت.

رهبران واقعی و مردمی مسلمانان جهان مانند بیش از یک میلیارد مسلمان در سراسر دنیا، هیچ نسبتی با تروریزم و خشونتی که پاپ آن را به مسلمانان نسبت می دهد ندارند؛ اما در مورد رهبران جهان مسیحی این تردید وجود دارد.

پاپ از حضور مسیحیان در خاور میانه دفاع کرده و خشونت علیه آنها را محکوم کرده است. مسلمانان نیز این حضور را برمی تابند و طی هزارها سال همزیستی صلح جویانه این حقیقت را ثابت کرده اند؛ اما خشونت جاری در خاور میانه، در مقیاس صدها برابر علیه خود مسلمانان ساکن این منطقه اعمال شده است که مسئول همه آنها کشورهای سلطه جو و قدرت طلب و تمامیت خواه مسیحی به دلیل حمایت از تروریزم و دهشت افکنی اند؛ آنها که غایب بزرگ فراخوان به ظاهر خیرخواهانه پاپ اند.