- 0 نظر
- چاپ
دیدار نخبگان سیاسی افغانستان از اسلامآباد؛ تلاش پاکستان برای ادامه نفوذ

پاکستان از طریق ملاقات با نخبگان بیرون از حکومت میتواند در راه فرآیند بزرگ دولت ملی افغانستان مانع ایجاد کند، اما حقیقت امر این است که تعداد کسانی که با سران پاکستان ملاقات دارند، یقیناً به مذاق پاکستان عمل نخواهند کرد؛ زیرا طبیعتشان چنین نیست و تعدادی هم اگر بخواهند طبق میل پاکستان عمل کنند، توانایی لازم را ندارند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: همزمان با آغاز مذاکرات بینالافغانی، اسلام آباد رابطه خود با نخبگان بیرون از حکومت و رهبران جهادی را گرمتر کرده است. از دعوت داکتر عبدالله، گلبدین حکمتیار و کریم خلیلی گرفته تا اکنون که به احمد ولی مسعود رسیده است، اما سوال اساسی اینجا است که پاکستان از این دیدارها چه هدفی را دنبال می کند؟ آیا ملاقاتها در راستای صلح انجام میشوند و یا اینکه این کشور میخواهد در آینده نقش تعیین کنندهای در ساختار سیاسی داشته باشد و حکومت دلخواه خود را در افغانستان تشکیل دهد.
آگاهان با در نظر داشت اینکه پاکستان به خصوص پس از پیروزی جهاد مردم افغانستان، بیشتر نقش تخریبی در ساختارهای سیاسی افغانستان داشته است، میگویند که هدف پاکستان از این دیدارها این است که پس از صلح در ساختار سیاسی افغانستان، افرادی را بیبیند که مطابق طرز فکر آی اس آی عمل میکند.
محمد ظریف ناصری آگاه امور سیاسی در مصاحبه با آوا میگوید: پس از سفرهای عبدالله، حکمتیار و خلیلی، دعوت احمد ولی مسعود به این منظور صورت میگیرد که در آینده تمام جناحها را با خود داشته باشد، در حالی که در زمان جهاد و پس از آن رابطه پاکستان با جبهه شمال خوب نبود است.
ناصری میافزاید با در نظر داشت اینکه پایههای حکومتی کنونی ثبات چندانی ندارد، پاکستان برای ادامه نفوذ خود تلاش خواهد کرد که رهبران سیاسی بیرون از حکومت را در آینده با خود داشته باشد.
به باور او، پاکستان با حس جاهطلبی که دارد، هرگز به نفع افغانستان کار نمیکند؛ زیرا از زمان حکومت مجاهدین پاکستان نقش تخریب کننده داشته و اکنون هم میخواهد که افغانستان ضعیف و در حال جنگ باشد.
به عقیده وی، تا زمانی که پاکستان از نقش تخریب کننده خود دست بر ندارد و افغانستان را به عنوان یک کشور مستقل و با اقتدار ملی نپذیرد، نمیتواند رهبران جهادی و سیاسی را با خود داشته باشد که مجری دستورات آی اس آی باشند.
در همین حال مجیب خلوتگر فعال سیاسی و رسانهای می گوید: دلیل اینکه پاکستان رهبران مجاهدین را دعوت میکند به خاطر رابطه گذشته در دوران جهاد است و پیش از این همیشه رهبران مجاهدین مطابق خواستهای پاکستان عمل میکردند، است و یک نوع رابطه بالا و پایین وجود داشته است و اکنون پاکستان فکر میکند که با نسل جدید رهبران مجاهدین نیز این رابطه را تامین کند.
به باور خلوتگر، هدف دوم از این ملاقاتها این است که نخبگان سیاسی کشور نه در حد مخالف سیاسی حکومت بلکه با در نظر داشت رویکرد حکومت نسبت به رهبران سیاسی بیرون از حکومت، خواستار سرنگونی مدنی حکومت کنونی هستند، از این جهت پاکستان میخواهد از این وضعیت به نحوی سود ببرد.
چیزی که به گفته خلوتگر بسیار مهم است، این است که پایههای حکومت کنونی ضعیف شده و ثبات چندانی ندارد، وقتی که یک کشور بیرونی به خصوص پاکستان که همیشه در امور افغانستان مداخله میکند با نخبگان بیرون از حکومت صحبت میکند، میتواند فشار مضاعف بر چنین حکومتی باشد.
به باور خلوتگر در این میان سوالی که به ذهن میرسد این است که چرا در یک طیف مساوی حکمتیار و پیروان مسعود میآیند، در حالی که رابطه این دو حزب در گذشته با پاکستان متفاوت بوده است. پاکستان با حزب اسلامی رابطه خوبی داشت اما حزب جمعیت و جبهه شمال را بر مبنای مذاق خود نمیدانست و این سوال را گذر زمان پاسخ خواهد داد.
او تاکید میکند که پاکستان نسبت به این که حکومت دلخواه خود در افغانستان را تشکیل دهد کم علاقه نیست و مهرههای پاکستان در داخل افغانستان نمیتواند دست به کارهای تخریبی زده و به نفع پاکستان عمل کند، اما این کشور میتواند سر راه فرآیند بزرگ دولت ملی افغانستان سد ایجاد کند.
در عین حال خلوتگر میگوید: تعدادی از کسانی که که با سران پاکستان ملاقات دارند مطابق مذاق پاکستان عمل نخواهند کرد، زیرا طبیعتشان چنین نیست و تعدادی هم که بخواهند طبق میل پاکستان عمل کنند، آن توانایی را ندارند؛ از این جهت پاکستان نقش گذشته خود در افغانستان را نمیتواند زنده کند.