افغانستان مهد هنر خط خصوصا خط نستعلیق و هنر مینیاتوری است!

خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ تهران: عبدالفغور لیوال که در حاشیه مراسم اختتامیه همایش و نمایشگاه بین المللی هنر خوشنویسی رقص قلم در حوزه کشورهای راه ابریشم در تهران با خبرنگار آوا سخن می گفت، افزود که به همین خاطر، کسانی که از این نمایشگاه بازدید کردند، از آثار هنری افغانستان بسیار استقبال کردند.

لیوال بر نقش فعال تر در چنین جشنواره ها در آینده تأکید کرد تا به گفته او، جهانیان بفهمند که افغانستان به عنوان کشوری که در حال جنگ و منازعه طولانی قرار دارد، اصالت ها و ارزش های فرهنگی و هنری خود را حفظ کرده است.

وی از تمام هنرمندان افغانی که در این نمایشگاه سهم داشتند، تشکر کرد و ابراز امیدواری نمود که افغانستان در نمایشگاه های آینده، نقش محوری داشته باشد و همچنین بعضی نمایشگاه ها در داخل کشور برگزار شود.

سفیر کشور در ایران در پاسخ به این سوال که چرا هنر و هنرمندان افغانستانی ناشناخته مانده اند، تأکید کرد: "متأسفانه به عنوان کشوری که در حال جنگ است، طبعا ما نتوانستیم تمام ثروت ها و ارزش های فرهنگی هنری خود را به دنیا بنمایانیم، به همین خاطر شاید افغانستان از نظرها دور ماند و کسی نفهمید که مهد ایجاد و پرورش هنر مینیاتوری، افغانستان است".

وی در مورد قدامت هنر مینیاتوری در افغانستان گفت: "هنر مینیاتوری از لحاظ تاریخی به نام بهزاد و مکتب بهزاد در افغانستان برمی گردد. حتی یک تعداد مینیاتوری ها در بامیان به دوران قبل از اسلام برمی گردد. نگاره ای در یکی از دیوارهای مغاره های بامیان نقاشی شده که تقریبا قدمت 1700 ساله دارد و یکی از کهن ترین نگاره هایی به شمار می رود که هم هنر نقاشی در آن استفاده شده و هم مینیاتوری. این خود می رساند که هنر مینیاتوری مربوط دوره های اسلامی نیست و حتی پیش از آن، در افغانستان معمول بوده است".

به همین دلیل، سفیر کشور در ایران تصریح کرد که قدمت هنر مینیاتوری و نقاشی روی دیوار و تذهیب به سال های بسیار قبل در افغانستان برمی گردد و همین طور بعد از آن، انواع خط.

وی در مورد خط هم اشاره کرد که در مجموعه "خزینه الاشراف" قندهار، یکی از قدیمی ترین نمونه های خطوط از جمله خط کوفی نگهداری می شود.

از سوی دیگر، به گفته لیوال، ما خط منحصر به فرد "نستعلیق کابلی" را داریم که آخرین هنرمند بزرگ این خط، استاد "وکیلی پوپلزایی" چند سال قبل درگذشت و ایشان مجموعه ای به به نام خزینه الاشراف را در قندهار گردآوری کرده است.

وی خاطرنشان نمود که این نمونه ها به این معنی است که جدا از این که ما یک کشور در حال جنگ هستیم، اما ارزش ها و ثروت های بسیار بزرگی داریم، که اگرچه یونسکو متوجه آن نشده، اما باور داریم که جهان حتما در سال های پسا منازعه و بعد از جنگ، متوجه این گنجینه بزرگ خواهد شد.

در همین حال، محمد حسین احمدی، هنرمند خوشنویس شناخته شده مهاجر در حاشیه اختتامیه همایش و نمایشگاه بین المللی رقص قلم به خبرنگار آوا گفت: "هنر خوشنویسی در افغانستان از جایگاه بسیار فاخر و ارزشمندی برخوردار است، جایگاه فاخری که بخش عظیمی از فرهنگ ما را شکل می دهد، به همین دلیل، نقش هنرمندان افغانستان در همایش و نمایشگاه بین المللی راه ابریشم، یک نقش پر رنگ بود".

وی در مورد چگونگی حضور هنرمندان افغانستان در این نمایشگاه گفت: "هنرمندان افغانستان از داخل کشور به اندازه سهمی که برای هر کشور تعیین شده بود، شرکت کردند و اسم چند تن از هنرمندان مهاجر ساکن ایران را هم در لیست داده بودند، اما من و استاد ارزگانی به خاطر جایگاه خوشنویسی در افغانستان و ظرفیت بالای هنرمندان خوشنویس، در کمیسیون ملی یونسکو ایران مطرح کردیم که برای هنرمندان خوشنویس ساکن ایران به اندازه یک کشور سهم جداگانه داده شود که با آغوش باز پذیرفته شد؛ بنابراین هنرمندان خوشنویس افغانستانی تنها خوشنویسانی بودند که از دو سهمیه در نمایشگاه بین المللی رقص قلم برخوردار شدند".

احمدی تأکید کرد که این حضور به شناخت منطقه و جهان از هنر خوشنویسی در افغانستان و ظرفیت های هنرمندان افغانستانی کمک کرده است.

محمد مهدی میرزایی، دیگر خوشنویس مطرح مهاجر در ایران نیز به خبرنگار آوا گفت: "خوشنویسان افغانستان نقش مهم و زیبایی را در این برنامه بزرگ جاده ابریشم بازی کردند، زیرا خوشنویسی جزء فرهنگ اصیل و عمیق ما است. الحمدالله ما برابر با هنرمندان جمهوری اسلامی ایران در صحنه حضور داشتیم و به بهترین نحو از آثار ما استقبال شد".

از سوی دیگر، محمد ارزگانی، هنرمند مطرح مهاجر در حوزه خوشنویسی به خبرنگار آوا گفت که جمعا 30 اثر از افغانستان به این نمایشگاه راه پیدا کرد.

وی از هنرمندان خوشنویس کشور تشکر کرد که با وجود مشکلات و ناامنی هایی که در افغانستان وجود دارد، عاشقانه خط کار می کنند تا در چنین جاهایی، نام افغانستان خالی نباشد.

ارزگانی تأکید نمود که افغانستان گذشته بسیار پرباری در رابطه با خوشنویسی دارد: "ما سهام دار خوشنویسی نستعلیق در منطقه هستیم، چون استاد میرعلی هروی را داریم که بعد از ایشان خط به یک جایگاه و قوامی رسید، بنابراین ما صاحب این مکتب در هنر هستیم".

این در حالی است که همایش و نمایشگاه بین المللی خوشنویسی در حوزه کشورهای راه ابریشم با نام «رقص قلم» با حضور هنرمندانی از افغانستان، پس از یک هفته به کار خود پایان داد. این همایش که از سوی کمیسیون ملی یونسکوی ایران و نهادهای همکار آن در شهر مشهد مقدس افتتاح شد، پنج شنبه شب(9 دلو/ بهمن) در کتاب خانه «جندی شاپور» بازار بزرگ ایران در تهران به کار خود پایان داد.

در این همایش و نمایشگاه بین المللی، آثار خوشنویسی از کشورهای مختلف حوزه راه ابریشم به شمول افغانستان به صورت مستقیم و مجازی به نمایش درآمد و پژوهشگران در مورد جایگاه هنر خوشنویسی در این حوزه و همچنین در کشورهای خود سخن گفتند.

به تازگی وزارت اطلاعات و فرهنگ کشور با بیان این که افغانستان منشأ و زادگاه اصلی هنر مینیاتوری است، به ثبت جهانی این هنر در سازمان یونسکو، بدون این که نامی از کشور ما برده شود، رسما شکایت کرد.

در ماه قوس گذشته و در پانزدهمین اجلاس کمیته جهانی میراث فرهنگی معنوی(ناملموس) یونسکو، هنر مینیاتور به عنوان پانزدهمین میراث ناملموس کشورهای ایران، ترکیه، جمهوری آذربایجان و ازبکستان در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.

 

لینک گزارش تصویری:

https://avapress.com/fa/218970

 

##نمایشگاه_بین_المللی_خوشنویسی_رقص_قلم

##رقص_قلم

##راه_ابریشم

##خوشنویسی

##خوشنویسان_افغانستانی

##عبدالغفور_لیوال

##سفیر_افغانستان_در_تهران

##خوشنویسان_مهاجر

##کمیسیون_ملی_یونسکوی_ایران