مرحوم دره‌صوفی، همسری مهربان،نویسنده ای از جنس مردم با افکار فراقومی بود

خبرگزاری صدای افغان(آوا)_مشهد مقدس: آقای #سید_مظفر_دره_صوفی، در سال 1336 در  خانواده‌ای مذهبی در دره صوف ولایت سمنگان دیده به جهان گشود. وی کودکی و نوجوانی خود را در زادگاهش سپری کرد؛ اما پس از آن، برای کسب علم و دانش به کابل رفت و چند صباحی را به شغل مقدس معلمی پرداخت.

وی در اوج فشار حکومت کمونیستی، راه هجرت را در پیش گرفت و به ایران مهاجرت کرد و نوشته های خود را از طریق  رسانه های مهاجرین در مشهد منتشر می کرد. او بیش از دو دهه فعالیت رسانه‌ای داشت.

خانم هاشمی؛ همسر مرحوم دره صوفی، در گفتگو با آوا با بیان این‌که آن مرحوم، بیشتر عمر خود را صرف نوشتن کرد، گفت: بزرگ‌ترین سرمایه او کتاب‌ها و نوشته‌هایش بود.

از خصوصیات بارز مرحوم دره صوفی،  می‌توان به خوش‌رویی وی اشاره کرد. به گفته همسرش، آقای دره‌صوفی، بسیار  خوش‌رو  و مهربان بود و با فرزندانش رفتار خوبی داشت، وقتی به سفر می‌رفت، فرزندانش بسیار اذیت می‌شدند و دلتنگی می‌کردند.

تعهد به کار و خوش‌فکری، از دیگر خصوصیات بارز دیگر این شخصیت بود.                                                                    

آقای سید زکریا راحل موسوی؛ نویسنده و فعال رسانه‌ای، در مورد ابعاد اجتماعی و کاری شخصیت او به آوا گفت: آقای دره صوفی روزنامه‌نگاری متعهد، خوش‌فکر و اهل مطالعه بود. وی دغدغه فهم عمیق داشت و در حوزه فکری و فعالیت رسانه‌ای، اهل افراط و تفریط نبود.

به گفته آقای راحل موسوی، او بسیار میانه‌رو بود و مبانی معرفتی معتدلانه‌ای داشت، نسبت به آفت‌ها و آسیب‌های فرهنگی جامعه عمیقا حساس بود و در راستای از بین‌بردن آن تلاش می‌کرد.                                                           

سید حسن حسینی؛ خبرنگار و فعال رسانه ای و از همکاران مرحوم دره‌صوفی نیز در وصف شخصیت او می‌گوید: وی دارای سجایای اخلاقی خاصی بود و اخلاق رسانه‌ای را که متاسفانه در بسیاری از موارد رعایت نمی‌شود، رعایت می‌کرد.

آقای حسینی خاطرنشان کرد: مرحوم دره‌صوفی، به عنوان یک نویسنده، برای اربابان زر و زور کار نکرد، همیشه با مشکلات اقتصادی که نویسندگان و اهالی مطبوعات با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، مواجه بود؛ اما به مداحی بزرگان و رهبران احزاب نپرداخت.

آقای دره‌صوفی افکاری فراملیتی و فراقومی داشت و  از قلم خود در راستای همگرایی و وحدت مردم استفاده می‌کرد.                                                                 

از دست‌دادن عزیزان، بسیار دردناک و جانکاه است؛ اما سنگین‌تر از آن، مصیبت پدری است که به دور از خانواده و در دل تنهایی، دار فانی را وداع گفته و به خاک سپرده شد. سید علیرضا دره‌صوفی؛ فرزند ارشد مرحوم دره‌صوفی، با بیان اینکه پس از ماه‌ها دوری پدرش از خانواده و حضور وی در کابل، تنها دو روز مانده به بازگشت‌اش به مشهد، زمانی که چشم‌انتظار دیدن دوباره‌اش بودند، خبر درگذشت او را شنیدند.

او افزود: صبح روز 6 دلو سال 95، یکی از همکاران پدرم تماس گرفت و با بغض گفت: مشکلی برای ویزای پدرتان پیش آمده و  او نمی‌تواند به مشهد بیاید. پس از اصرارهای فراوان من مبنی بر این‌که مشکل چیست، به پاسخی نرسیدم. ساعاتی بعد عمویم خبر فوت پدرم را به ما داد.                                                                           

#سید_حمیدرضا_دره_صوفی، سومین و آخرین فرزند مرحوم دره‌صوفی هم در توصیف پدرش گفت: پدرم دنبال برابری بودند و این‌که حرف دل مردم آگاه را با قلم‌اش بنویسد و صدای آن‌ها باشد بسیار تلاش می‌کرد. اتحاد و همبستگی را در میان مردم جستجو می‌کرد.

او افزود: من به عنوان فرزند ایشان تلاش می‌کنم در راه ایشان قدم بگذارم و آن هدف‌هایی را که داشتند برآورده کنم.

یکی از آرزوهای مرحوم سید مظفر دره‌صوفی ، آرمیدن در خاک وطن بود، او به آرزویش رسید و در ۸ دلو 1395 در زادگاه‌اش، دره صوف به خاک سپرده شد.

#سید_مظفر_دره_صوفی