- 0 نظر
- چاپ
حمله تروریستی هفتم جدی علیه مرکز تبیان، نتوانست مانع ادامه فعالیت این مرکز شود
حادثه‌ی تروریستی هفتم جدی که در سال 1396 به وقوع پیوست، فاجعه بزرگی بود و طی آن تعداد زیادی از جوانان نخبه شهید شدند، اما آنچه مهم است، مدیریت بحران پس از حادثه است که مسوولین مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان به خوبی آن را انجام دادند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: منیره هاشمی یک تن از زخمی‌های حادثه تروریستی هفتم جدی در مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری آوا می‌گوید که چند وقت پیش از این حادثه، عضویت این مرکز بزرگ را داشتم و به صورت مداوم به فعالیتهای فرهنگی، دینی بدون هیچ دغدغه‌ای مصروف بودم.
وی، ادامه داد: در روز هفتم جدی سال 1396 وقتی که انفجار در سالن اجتماعات صورت گرفت، من در متن حادثه حضور داشتم و دود انفجار باروت و سوخته‌های بدن انسان‌ها را که در آتش می‌سوختند، مستقیماً حس می‌کردم.
هاشمی اظهار داشت: این حادثه که عده‌ی زیادی از همکاران ما در آن به شهادت رسیدند، به اندازه‌ای هولناک و طاقت‌فرسا بود که هرگز فراموش نمی‌شود.
هاشمی، در عین حال می‌گوید که بعد از این حادثه نه تنها که از فعالیتهای خود عقب نشینی نکرده، بلکه مصمم‌تر از گذشته به کارخود ادامه داده است.
وی، اظهار می‌دارد که آگاهانه عضویت مرکز تبیان را پذیرفته است و می‌داند که این یک جریان بیداری برای آگاهی و حمایت از اسلام است، از این جهت با تمام چالش‌های امنیتی به کار خود تا رسیدن به هدف ادامه خواهد داد و در حقیقت شهدای هفتم جدی چراغ راهی شدند برای فعالیتهای بعدی فرهنگ دوستان.
در همین حال حلیمه مقدم، معاون بخش بانوان مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان می‌گوید که هر چند حادثه هفتم جدی سال 1396 فاجعه بزرگی بود و طی آن تعداد زیادی از جوانان نخبه شهید شدند، اما آنچه مهم است مدیریت بحران پس از حادثه است.
به گفته او، هیچ یک از حوادث تروریستی که تاکنون در افغانستان اتفاق افتاده است در مراحل بعدی به اندازه حادثه مرکز تبیان درست مدیریت نشده است.
وی، می‌افزاید که مسوولین مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان پس از وقوع این حادثه تروریستی، در اسرع وقت زخمی‌هایی که وضعیت‌شان وخیم بود را به بیرون از کشور انتقال دادند و در اولین فرصت به خانواده‌های شهدا رسیدگی و از آنها دلجویی کردند و خلاءهای بوجود آمده از حادثه را به سرعت مرمت کردند و دوباره به فعالیت خود ادامه دادند.
به عقیده او، عمق این فاجعه به اندازه‌ای بود که اگر هر مرکز دیگری غیر از تبیان و خبرگزاری صدای افغان می‌بود، نمی‌توانست به این زودی‌ها روی پای خود بایستد، اما خداوند به عظمت خون شهدا به ما کمک کرد و توانستیم راه شهدا را ادامه بدهیم.
