مشکلات مضاعف معلولین ملکی در بلخ و عدم حمایت دولت از آنان

خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ مزارشریف: با روشن شدن هوا، در صبح زود و سرد در کنار پیاده رو می‌نشیند و بی‌سروصدا منتظر می‌ماند که شاید کسی بیاید و خود را وزن کند و مقدار 2_10 افغانی از هر فرد به دست بیاورد. تمام روز را همینطور تا شام سپری می‌کند.

دو دستش از ناحیه‌ی آرنج معلول است و مردم نیز همان دو افغانی را در دامنش می‌اندازد و با دشواری تمام آن مقدار را به جبیش می‌اندازد.

آری! وی عزیزالله، باشنده‌ی ناحیه دهم شهر #مزارشریف است و در چهارباغ جنوبی شهر مزارشریف ترازو دارد و از این طریق امرار معاش می‌کند.

وی در گفتگو با آوا می‌گوید: چهار سال پیش حین سیم‌کشی ساختمان هر دو دستش را از ناحیه آرنج از دست داده و پس از آن معلول گردیده است.

عزیزالله، می‌افزاید که پس از معلولیت زندگی سختی را تجربه کرده و از چهار سال بدین طرف در خانه بیکار بوده و تنها دو هفته می‌شود که یکی از اقاربش برای وی ترازو خریده و روزانه در چهارباغ روضه با این ترازو کار می‌کند.

وی 23 سال عمر دارد، یک سال قبل ازدواج کرده و صاحب یک پسر پنج ماهه است.

این باشنده شهر مزارشریف، می‌افزاید که در کنار همسرش، پدر و مادر مُسنش نیز با او زندگی می‌کنند و خرچ آنان نیز بر دوش وی است.

عزیزالله، گفت که درآوردن خرج خانه، پول برق و آب از طریق کار با ترازو ممکن نیست و وی روزانه تنها 100_150 افغانی عایدی دارد و این مبلغ را خرج نان شب می‌کند.

این فرد دارای معلولیت اضافه کرد که زندگی وی با چالش‌ها، محرومیت و مشکلات زیادی مواجه است که فقر نیز این مشکلات را مضاعف کرده است.

عزیزالله، در ریاست شهدا و معلولین نیز ثبت نشده و هیچ نوع کمکی از سوی دولت دریافت نمی‌کند.

وی گفت: چهار سال است که همیشه #ریاست_شهدا_و_معلولین می‌روم اما آنان به من می‌گویند که معلول نظامی نیستی بنابراین مستحق معاش نمی‌شوید.

عزیزالله، از دولت می‌خواهد که معلولین ملکی را زیر پوشش قرار بدهد و زمینه شغلی برای آنان فراهم سازد.

این در حالی است که طی سال جاری 14 هزار خانواده در آمریت شهدا و #معلولین بلخ به ثبت رسیده‌اند که معاشات 8500 معلول و شهید بنا به دستور وزارت شهدا و معلولین برای 6 ماه قطع شده است.

در همین حال، سید محمد یزدان پرست، فعال مدنی و از افراد دارای معلولیت در بلخ در گفتگو با آوا می‌گوید: افراد معلول در بلخ با مشکلات گوناگونی مواجه هستند؛ برنامه‌های دولت در قبال معلولین عملی نشده، معلولین از کمترین امکانات برخوردار هستند و امکانات تداوی برای آنان مساعد نیست.

یزدان پرست، افزود که زمینه‌های تداوی برای معلولین که معلولیت‌شان قابل تداوی است، وجود ندارد؛ بنابراین روز به روز، به شمار افراد دارای معلولیت افزوده می‌شود.

وی، افزود که افراد معلول با تحصیلات عالی در ادرات دولتی استخدام نمی‌شوند، حق اشتراک سه درصدی معلولین در ادارات دولتی هنوز به آنان داده نشده و معلولین خانه‌نشین با فقر زیادی مواجه هستند.

یزدان پرست، تفکیک فرق میان معلولین نظامی و ملکی را از سوی دولت در تناقض با ماده 53 قانون اساسی می‌داند و خواهان بر طرف شدن این فرق می‌باشد.

وی، همچنان گفت که دولت باید به جای توزیع 16 میلیارد دالر سالانه به معلولین نظامی، این مبلغ را صرف ساخت زمینه‌های شغلی مانند کارخانه‌هایی برای افراد معلول می‌کردد که از این طریق مشکلات فقر از میان معلولین نظامی و ملکی بر طرف می‌گردید.

این در حالی است که 13.9 درصد جمعیت افغانستان را افراد دارای معلولیت تشکیل که جنگ و ناامنی، روز به روز این آمار را افزایش می‌دهد.