خبرگزاری صدای افغان (آوا) -کابل: در این اواخر تلاش‌ برخی‌ حلقات جهت به انزوا قرار دادن زبان#فارسی_دری که ریشه در فرهنگ و ادبیات کهن افغانستان دارد گسترده‌تر شده است. آگاهان ادبی و نویسندگانِ منصف اما این حرکت‌ها را فرهنگ‌ستیزانه و برخاسته از باورهای کور قبیله‌ای و زبانی دانسته و تاکید می‌کنند که دامن زدن به چنین موضوعاتی نه زبان فارسی را از کار می‌اندازد و نه ادبیات چندین هزار ساله افغانستان که از این زبان مایه گرفته است را محو می‌کند، بلکه به آشفتگی‌های سیاسی و شکاف‌های اجتماعی دامن زده و استکبار جهانی را به اهداف خودش نزدیک‌تر می‌کند.

سید زکریا راحل موسوی شاعر و نویسنده طی مصاحبه با آوا می‌گوید که در حال حاضر چیزی به نام اصیل از نوع فرهنگ و زبان در دنیا وجود ندارد چه رسد به افغانستان.

 به گفته او درآمیختگی فرهنگ‌ها و زبان‌ها به اندازه‌ای عمیق و گسترده و دارای ابعاد پچیده است که تشخیص و تعریف اصاله برای یک فرهنگ و زبان کار دشوار و حتی ناممکن است.

این فعال فرهنگی و ادبی افزود: نخستین چیزی که بزرگان و اربابان سیاست و امور باید به آن توجه کنند این است که در بکارگیری اصطلاحات دقت نظر داشته باشند و نا آگانه کلمات و واژگان را مورد ظلم و ستم قرار ندهند.

او تصریح کرد که بدون شک موضع گیری‌های اخیر علیه زبان فارسی، از نگاه قبیله سالارانه و انحصار‌گرا ناشی می‌شود که متاسفانه با خون بزرگان این خاک و مدیران ارشد این مملکت در آمیخته و عجین شده است.

به گفته او افزون بر این اساس ما حتی در افغانستان زبان ملی نداریم چه رسد به اینکه زبان اصیل داشته باشیم، دو تا زبان در قانون اساسی رسمی است به نام پشتو و فارسی که هیچ کدام ملی نیستند، اما اگر قرار باشد زبان ملی باشد باید فارسی باشد، زیرا این زبان وصل گویش‌گران این سرزمین است.

از دید او همه کسانی که در افغانستان زندگی می‌کنند و با هر زبانی که سخن می‌گویند زبان وصل‌شان برای برقراری ارتباط و انجام تعامل زبان فارسی می‌باشد و کمترین کارکرد آن ملی بودن آن است.

موسوی ادامه داد: این تلاش‌های مذبوحانه ابعاد دیگری نیز دارد و آن دست آلوده پشت پرده استکبار جهانی برای شعله ور کردن جنگ زبانی در کشور است، کما اینکه دست‌هایی نیز برای ایجاد جنگ مذهبی کار می‌کند.

اما حقیقت موضوع این است که زبان فارسی در افغانستان نه تنها وارداتی نیست بلکه #زبان_بومی ما است و خاستگاه این زبان افغانستان است و ریشه درهمین آب و خاک و فرهنگ دارد و امروز هرچه حکمت، معرفت، آموزه‌های ادبی و موارث غنی فرهنگی و معنوی داریم ریشه در زبان فارسی دارد.

به نظر او اگر کسی ادعا می‌کند که فارسی زبان وارداتی و بیگانه است، در حقیقت اهداف استعماری و فاشیستی دارد.

موسوی دخالت‌های رویارویی غرب با ایران را نیز در این زمینه بی تاثیر ندانسته و تاکید می‌کند که بخشی از عواملی که در این ماجرا دخیل است ریشه در خارج از جغرافیا و تمدن افغانستان دارد که غرب است.

 به گفته او غرب به دلیل تخاصم چهل ساله با جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور شیعی فارسی‌زبان سبب شده است که منازعات سیاسی و ایدئولوژیک خود را از مجرای تضعیف زبان فارسی با تحت فشار قرار دادن فارسی‌زبانان در افغانستان توسعه بدهند در حالی که فارسی سخن گفتن هرگز به معنای وابستگی به ایران و یا جبهه‌گیری مردم در مقابل سیاست‌های غرب و جهت گیری به نفع ایران نیست.

به عقیده او بخشی از مردم افغانستان با زبان فارسی به دنیا آمده و در دامن فرهنگ فارسی بزرگ شده‌اند، اما غربی‌ها از همه ابزارها و امکانات برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران استفاده می‌کنند که این نهایت ناتوانی و استیصال و واماندگی آنها را نشان می‌دهد.

به نظر اوغرب به اندازه‌ای درمانده شده است که برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران به اعمال فشار بالای فارسی زبان‌های افغانستان توسل می‌جوید که متاسفانه مقامات و مدیران ارشد این کشور اغلب دست پرورده، وابسته و قربان بله گوی آنها هستند و هرچه از ظرف آنها دیکته  شود مو به مو اجرا می‌کنند، غافل از اینکه با این کار خود را در برابر اکثر جامعه که به زبان فارسی حرف می‌زنند قرار می‌دهند.

در همین حال محمد علی اخلاقی وکیل مردم در مجلس نمایندگان نیز در مصاحبه با آوا زبان فارسی را زبان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اداری و سیاسی افغانستان دانسته و هر نوع تلاش برای تضعیف آن را ظالمانه می‌داند.

اخلاقی افزود که زبان فارسی از قدامت تاریخی برخوردار است بخصوص بعد از به قدرت رسیدن احمد شاه ابدالی و تاسیس افغانستان معاصر، فارسی؛ #زبان_اداری_کشور بوده که در ادارات دولتی مورد استفاده قرار می گرفته است و بعد هم زبان پشتو در کنارش رسمیت پیدا کرد.

او تاکید کرد: در این اواخر بگو مگو‌هایی به راه افتاده است مبنی بر اینکه نباید از زبان فارسی استفاده شود، بلکه باید زبان #دری مورد استفاده قرار گیرد در حالی که هیچ فرقی میان دری و فارسی وجود نداد.

او نیز به دلیل وابستگی‌های افغانستان در عرصه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، دخالت بیرونی‌ها را در این موضوع بدون تاثیر نمی‌داند و تاکید می‌کند که مردم باید هوشیار باشند تا در کنار تمام مشکلاتی که وجود دارد به تحریک بیگانه‌ها گرفتارجنگ زبانی نشوند و شرایط ایجاب می‌کند که تمام اختلافات را که ناشی از دسیسه‌های دشمن است کنار بگذارند و با وحدت و همدلی به سوی ترقی و پیشرفت گام بردارند.